طالبان فرصت پیش آمده تاریخی صلح را سبوتاژ می کنند

هر چند صلح نیازمند کارهای گسترده و درازمدت برای رسیدگی به مشکلات است که در سطح منطقه و جامعه قرار دارد. این کار نیازمند توافق بر مکانیزمی است که برای صلح باید پیاده شود.

گفت و گوی صلح هر چند می تواند زمینه هایی را برای کارهای گسترده تر در مسیر صلح فراهم سازد اما توافق این طرح شدیدا به بررسی جامع تری از خشونت و میل طرف های درگیر برای گفت و گو بستگی دارد و اینکه طرح گفت و گو تا چه اندازه جامع است و به چه دغدغه های پاسخ می دهد.

دولت برای گفت و گو با طالبان برای آوردن صلح در افغانستان امکانات زیادی را فراهم نموده است تعداد زیادی از زندانیان این گروه را بخاطر حسن نیت و آغاز گفتگو صلح از بند رها نموده ولی این زندانیان رها شده دوباره به میادین جنگ برگشتند و شدت جنگ را در کشور بیشتر نمودند. راهکارهایی که دولت افغانستان برای صلح پیشنهاد کرده است عبارت از جلب نیروهای طالبان در پست های دولتی و ایجاد زمینه های اشتغال آنان و تضمین امنیت شان است. ایجاد صندوق ویژه مالی برای حمایت از کسانی که دست از جنگ بردارند از مهم ترین نکات این راهکار است.

از یک نگاه ممکن است این برنامه مورد توجه تعدادی ازطالبان قرار گیرد نه صرفا از این جهت که منبعی برای درآمد بدست می آورند ، بلکه به دلیل این که طرح به عنوان یک امتیاز در اختیار آنان قرار می دهد. در عین حال تبعات سیاسی ناشی از آن می تواند در دراز مدت به مراتب برای دولت مشکل آفرین شود.

در اصل، دیدگاهی که در پشت این طرح وجود دارد، بر این اساس است که خشونت جاری ریشه در فقر اقتصادی و نبود زمینه های اشتغال برای شهروندان کشور دارد. بسیاری از افغانها فقر را مشکل اساسی زندگی شان می دانند. اما تئوری فقر در قسمت تحلیل خشونت جاری، بسیار ناکافی و حداقل از دیدگاه تطبیقی جدا مورد نقد و پرسش است.

ویژگی برجسته جنگ و خشونت جاری در افغانستان جغرافیای قومی آن است. معمولا مصلحت سیاسی درافغانستان بر این بوده است تا از قومی جلوه دادن معضل طالبان درافغانستان پرهیز شود اما این کار ما را در قسمت شناخت از مشکل دچار خطا هایی کرده است.

از  انجا که مذاکرات در قطر متوقف گردیده است و یک تعداد از اعضای گفتگو کننده دولت در حال حاضر در کشور هستند ولی خوشبختانه در این روز های اخیر گروه طالبان به این گفتگو ها حاضر شده اند و چندین بار مذاکرات را با نماینده گان دولت انجام داده اند که این خبر خوش و مسرت بخش برای تمام مردم و دولت افغانستان می باشد در عرصه خشونت های جاری در کشور یک گروه نیست و خشونت نیز دارای یک عامل نمی باشد. مراکز متعدد و عوامل پیچیده ای در ساخت خشونت جاری در کاراند. که در این عرصه بیشتر استخبارات کشور های منطقه دخیل بوده  و طالبان هم برای منافع آنها کار می نمایند و تمام جنایات که در کشور انجام می دهند به اجازه و گفته همان باداران خود انجام می دهند

در اخیر اگر طالبان واقعا به پروسه صلح و مذاکرات بین الافغانی احترام و ارزش قایل هستند و خود را افغان می دانند از فرصت بدست آمده مذاکرات قطر به شکل درست وبهتر استفاده نمایند چون دیگر بهانه برای این گروه باقی نمانده است و در آینده های نزدیک تمام نیروهای خارجی وطن را ترک می نمایند و دوباره به کشور های خود بر می گردند و طالبان هم باید به تعهدات شان عمل نمایند جنگ وخونریزی را که هر روز افغانان بی گناه در آن قربانی می شوند متوقف نموده و پروسه صلح لبیک گفته و با دولت افغانستان یکجا متحد شده و با هم به سوی یک افغانستان مترقی و پیشرفته حرکت نمایند.

به امید صلح پایدار در کشور