مفسدین فی الارض

مبنا و اصل جانشینی انسان و ماموریت انسان به عمران و آبادانی زمین است.

در آیات متعددی قرآن بیان کرده است که انسان‌ خلیفه خداوند در روی زمین است: «انّی جاعلٌ فی الارض خلیفهً» و در تعداد دیگری از آیات هدف از خلقت انسان و وظایفی را که آنها باید در روی زمین انجام دهند بیان کرده است. «هو انشاکم من الارض واستعمرکم فیها». او خدایی است که شما را از خاک آفرید و برای عمارت و آباد ساختن زمین بر گماشت. و یا در جای دیگری میفرماید: وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ؛ و چون برگردد [يا رياستى يابد] كوشش مى‌كند كه در زمين فساد نمايد و كشت و نسل را نابود سازد و خداوند تباهكارى را دوست ندارد» در قرآن کریم قطع درختان نوعی فساد فی الارض شمرده شده و نابودی جنگل‌ها و مراتع یکی از مصادیق فساد فی‌الارض است و کسی که دست به این عمل بزند از مصادیق مفسد فی الارض است.

با این حساب طالبان با اعمال سیاست زمین سوخته و قطع درختان مفسدان فی الارض اند. علاوه بر آیات قرآن کریم ، روایت‌ها و احادیثی نیز در خصوص حفظ محیط زیست و نهی از قطع درختان وجود دارد. در آداب جنگ با دشمنان آورده شده است که وقتی حضرت رسول(ص) می‌خواستند جنگ کنند رزمندگان اسلام را در مسجد جمع و دستورالعمل‌هایی به آنها ارائه می‌کردند. یکی از این دستورالعمل‌ها این بود که در جنگ، کودکان، پیرمردها و زنان را نکشید، درختان را قطع نکنید، مزارع را نسوزانید و نخل‌ها را غرق نکنید. یعنی رسول خدا(ص) حتی در جنگ‌ها اجازه نمی‌دادند درختان قطع شوند. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند وقتی گیاهان از بین رفتند، نسل انسان و حیوانات نیز از بین خواهد‌ رفت چرا که انسان و حیوان از گیاه تغذیه می‌کنند. این آیه بسیار لطیف، ظریف و در عین حال جامع این مسئله را بیان کرده و در پایان آیه نیز تأکید شده است که خداوند متعال فساد را دوست ندارد. انسان‌ها در عمل در موارد زیادی بویژه در بخش تولید و عمران و آبادانی زمین وظیفه تحقق توحید افعالی خداوند را بر عهده دارند. هدف از آفرینش انسان و حیات او در روی زمین ایجاد جامعه ای ایده آل و سعادت تمام انسان هاست. آباد کردن و عمران زمین که در این آیه بیان شده زمانی اتفاق می‌افتد که انسان‌ها به وظایف و تکالیف خود در قبال همدیگر، رعایت احکام الهی عمل کنند. طالبان این خوراجان عصر و مدعیان دروغین دین و منافقان عصر از بدو تولد نامیمون شان تا حال چندین نوبت مرتکب جنایت سیاست زمین سوخته در افغانستان شده اند. بار نخست دو دهه قبل این لشکریان جهل و جنایت در شمالی مرتکب این جنایت شدند. تاکستان ها را خشک کردند، خانه ها را ویران نمودند و سیاست زمین سوخته را در هزاران هکتار زمین اجرا کردند. حجم توحش و ددمنشی که مرتکب آن شدند همه ای جهان از شوکه مرده بود. و بار دیگر در دهنه غوری و چند منطقه ای دیگر این جنایت فجیع را رقم زدند. طالب که زایش خشن استخبارات است و برای منافع خشن ای اس ای وارد تعاملات و تحولات گام گذاشته است، مطیع و منقاد ای اس ای است. هرگز از مدار و ماهیت تعین شده اش بیرون نمی شود. ماهیت و مزدوری این گروه طی این همه سالها هیچ تغییر و دگردیسی ای را نپذیرفته و همچنان در خدمت و منافع ای اس ای جنایت می‌کند. در آخرین مورد این پیشمرگه های پاکستان ۱۷۹ جریب زمین و صدها هزار درخت مثمر را در ولسوالی چهارسده ولایت غور به آتش کشیدند. دشمنی، نفرت ‌ کینه شان را با مردم افغانستان پنهان نکردند. شما وقتی تاریخچه سیاست زمین سوخته را میخوانید پای استالین و هیتلر دیکتاتوران و آدمکشان سده های قبل را می بینید. طالبان هیچ پیوندی با دین و پیام روشن و مدنیت ساز دین ندارند. اینان همان اخلاق دیکتاتوران ضد آبادانی و سازندگی اند.