به کی باور کنیم؟

 بحث جغرافیا و کنترل اراضی بخش عمده ای ادعا های واهی و باطل طالبان است که هرزگاهی به آن میپردازند. اکثرا دیده شده است که این ادعاها با واقعیت ها زمین تا آسمان تفاوت دارد. با آغاز گفتگوهای صلح عباس استانکزی از رهبران این گروه مدعی شده بود، که ۵۰ فیصد خاک این کشور در اختیار این گروه است. اگر این نقطه قوت آنان محسوب میشود. اگر واقعا در ادعا هایشان صادقان اند، چرا یک جغرافیا مشخص را در افغانستان آدرس دایمی شان انتخاب نمی کنند؟ چرا شوراهای آنان در کویته و ‌پشاور اند؟ چرا امیرالمومنین، معاونین و کمیسیون های نظامی و ملکی و تمامی گروه های آنان هنوز هم در کویته، پشاور و اسلام اباد زندگی می کنند؟ اگر ادعای انها در مورد جغرافیا دروغ نیست، با خون فرزندان فقیر و بیچاره تجارت نمی کنند و زندگی آرام برای خانواده های شان از خون افغان‌ها فراهم نکرده اند، پس تشکیلات، خانواده و تجارت شان را به افغانستان انتقال دهند و در اینجا با جنگجویان شان در سرزمین های تحت تسلط شان زندگی کنند. کشته شده هایشان را در پاکستان دفن و مجروحان شان را در شفاخانه های پاکستان معالجه نکنند. مراسم عزاداری کشته شده گان شاد را در چمن و دیگر مناطق پاکستان برگزار نکنند. درتداوم همان ادعاهای واهی اینبار ادعا تصرف ولسوالی چرخ ولایت لوگر را نمودند.

اصل مسله این است که رهبری ولایت لوگر به اساس عرایض متعدد باشنده گان ولسوالی چرخ و فیصله شورای نظامی آن ولایت تعمیر ولسوالی چرخ که مربوط ریاست معارف بوده است به ریاست معارف واگذار کرده اند. و ولسوالی در ساحه اصلیش (منطقه دبر ) انتقال یافته است. و پوسته های امنیتی از ساحه بیرون کشیده شدند. اما دشمنان معارف و دشمنان مردم افغانستان با استفاده سو از این فرصت دست به تیر اندازی و هجوم بالای آن تعمیر نمودند که در نتیجه چهار تن مجروح و یکتن فرد ملکی به شهادت رسید. همزمان قوت های مسلح امنیتی افغانستان وارد عمل شده بیش از ۹ تن طالب را به هلاکت رسانیدند. مهمات‌ و تجهیزات استهلاک شده و غیر قابل انتقال را حریق نمودند. این گروه که فرزندان شان در مکتب های معتبر پاکستانی و مکتب ها و دانشگاه های دیگر دنیا تحصیل میکنند و زندگی آرام دارند. گروه دیگرش در قطر با خانواده هایشان تجارت دارند. مکتب، مدرسه و مراکز تعلیمی و فرهنگی را در کشور منهدم میسازند.هیچ تعهدی به خاک و مردم افغانستان ندارند.