خاشه، قربانی ظلم سیستماتیک

میگویند پس از وقوع انقلاب کبیر فرانسه ، پوپو ویولون زن معروف آن کشور را به برای بازجویی به کمیته مرکزی احضار کردند و در آنجا از او پرسیدند :
اسم تو چیست ‌؟ جواب داد: پو پو
پرسیدند : در زمان طاغوت (شاه مخلوع) چه میکردی ؟
پوپو جواب داد : ویولون میزدم
و بعد پرسیدند : فعلا چکار میکنی ‌‌؟
پوپو جواب داد : ویولون میزنم
و به عنوان سوال آخر پرسیدند :
بعد از این برای ملت چکار خواهی کرد ؟
پوپو جواب داد : ویولون خواهم زد !!
بازجو ها هم او را رها کردند ، به همین سادگی

شکی نیست که اگر پوپو متولد افغانستان بود قطعا با همین جواب های مختصر کمترین حکمی که برایش صادر میکردند اعدام بود زیرا دولت ها و گروه های قدرتمند افغانستان در هر موردی که با هم اختلاف نظر داشته باشند در مورد ظلم و ستم به روشنفکران و فرهنگی ها هم عقیده هستند .
در دوران نادرشاه و ظاهرشاه روشنفکران یا اعدام میشدند و یا مانند غبار عمری را در زندان و یا تبعید میگذراندند ، در دوران ” حزب دموکراتیک خلق افغانستان ”  هم تعداد بیشماری از فرهنگیان به پلیگون فرستاده شدند و یا مانند احمد ظاهر به طرز مرموزی کشته شدند و یا هم مثل استاد نینواز برای همیشه ناپدید شدند ، طالبان هم خبرنگاران و فرهنگیان را هدف ترورهای هدفمند قرار میدهند و چند روز قبل هم یکی از طنزپرداز های محلی به نام خاشه را تیرباران کردند ، فرهنگی های افغانستان همیشه قربانی بوده اند هستند و خواهند بود .