طنز با یک پیام در اقتفای این شعرِ قاآنی

سید عبید الله نادر

طنز با یک پیام در اقتفای این شعرِ قاآنی

خیزید و یک دو ساغرِ صهبا بیاورید

ساغر کم است، یک دوسه مینا بیاورید

خیزید و یک دو کاســـه ئی ، شــوربا بـــــــــیاورید

از باغِ مــا دو دســـــــته ئی ، نعــــــــــــنا بــیاورید

شوربا کم است ، دو خمره ئی ، از ماست چاریکار

ســـــبزی چــــلو و کاســــه ئی ، لوبــــــــیا بیاورید

از لطـــــف و مهــــربانی ، ای صــــاحــــــبان کرم

یک دیګ آش و ، کاســــه ئی ، بامــــــیا بـــیاورید

با مشک آب هــــــم ، فروننشــــست ، تشــــنګی ما

بر رفــــــع عطــــشِ ما ،همــــــــه دریا بـــــیاورید

تا فارغ از خــــیال و ، غم و رنج خـــــــــود شویم

با چنـــګ و دَف، دو ســـــاغرِ مـــینا بــــــــیاورید

تا چند شویم و ما هـــــــمه ، از ګشــــــنګی هلاک

همــت کنـــید و کوپون و ، تنــــخواه بــــــــیاورید

در جادهء ترقی ، تا چـــــند روید خـــــــــرامــــان

در جامعــــــه ، تحــــــولی ، دلخـــــــواه بــیاورید

تا کی کنید رهبر خـــــود، کـــــورکَروَګًنـــــګ را

از عالمـــــــان! یــــک عـــــــــالم دانا بــــــــیاورید

از خواندن خـــطِ این کــــور دلان ، دلــــــم ګرفت

از خوش خطان ، دو ســه خطِ، خـــــــوانا بیاورید

از وعـــــده های پــــــوچ، به کلـــــــی ، حذر کنید

حرفی زمعـــــرفت و ، ز معـــــــــنی بــــــــیاورید

شور و شعف ، به دلِ همــــوطن ، دګــــــــر نماند

امــیـد و، را به خـــــانهء ، دلــــــــها بــــــــیاورید