!مثلث خبیثه دهه به اصطلاح دیموکراسی

  ۹/۲۲/۲۰۲۲

جنرال سردارعبدالولی، سید قاسم رشتیا و میر محمد صدیق فرهنګ.
تاریخ پر خم و پیچ افغانستان شاهد دوستی ها و دشمنیهای افراد و اشخاص مغرض دارای  اهداف مشخص شخصی ، سمتی و مذهبی بوده .  ګاهی اوقات اینګونه دوستیها و دشمنی ها انقدر فجایع را زاده که امروز قلم از یاد اوری ان عاجز مانده و می شرمد .
افراد فوق الذکر اشخاصی بودند که بخاطر منافع شخصی و فامیلی حکومت و دولت سلطنتی شاهی را به ګودال تاریخ سپرد.
در این هیچ جای شک و شبهه نیست که شخص اعلیحضرت محمد ظاهرشاه ، پادشاه علم پرور، مردم دوست و در ضمن بسیار با رحم بود ، حلقه که دور وی جمع شده بود افراد وطندوست و دلسوز به کشور نبودند.
از این جمله افراد یکی هم  وزیر دایم العمر دوران به اصطلاح دهه دیموکراسی ، سید قاسم رشتیا ، مولف کتاب ( خاطرات سیاسی سید قاسم رشتیا ) است.
سید قاسم رشتیا این فرد دو چهره یی و نقاب پوش تا زمانیکه وزیر بود فرد  مقتدر دربار محسوب میشد، اما وقتیکه از قدرت توسط نظام نوین جمهوریت خانه نشین شد بعد همه احسانهای و مهربانیها دربار را فراموش کرد و علیه سلطنت اینجا و انجا به بدګوی شروع کرد ، وی در زمان اقتدار حزب دیموکراتیک خلق در اخبار انیس در سال ۱۳۵۷ بر ضد سلطنت ، ظاهرشاه و خاندان محمدزایی به چرندیات نویسی پرداخت  تا اینکه برادر وی میر محمد صدیق فرهنګ مولف کتاب ( افغانستان در پنج قرن اخر ) به سیمت مشاور اقتصادی ببرک کارمل احراز مقام کرد. این دو برادران مارهای استین که در ظاهر خود را مخلصین دربار معرفی ولی در حقیقت کرم های بودند که ستون سلطنت را مانند موریانه از درون خورده پوسیده نمود.
چند روز قبل دوست محترم من مجموعه مقالات سید قاسم رشتیا که بنام مستعار سیدال یوسفزی ( تاریخ سکوت می شکند )

نادر چګونه به پادشاهی رسید ؟
توسط مرکز نشراتی میوند ، سبا کتابخانه در پیشاور پاکستان در ماه میزان سال ۱۳۷۸ چاپ شده در اختیارم ګذاشت ، مقالات این مجموعه  در زمان اقتدار حزب دیموکراتیک خلق در اخبار انیس انوقت بچاپ رسیده بود . در مورد این مجموعه مقالات سید قاسم رشتیا ، چند سال قبل در ویب سایت افغان ـ جرمن انلاین ، اقای داکتر هاشم زمانی نیزتذکرات داشت و از این افشا ګیری پرده برداشت.
ناشر این مجموعه در صفحه پنجم تحت عنوان یاداشت ناشر چنین تذکر داده مینویسد.
(( حوادث سالهای ۱۳۰۷ و ۱۳۰۸ هجری شمسی که ضمن ان تحولات حیرت انګیز و اسفناکی در سر زمین ما به و قوع پیوست، جمعی از صحنه کنار رفتند و جمعی به دوران رسیدند. و ای بسا سرهایی که در این بحبوحه به باد فنا رفتند و داغی بر دلها بازماندګان خود برجا ماندند.
هر چند تا حال درین مورد ګفتنی های زیادی ګفته شده، اما باز هم ناګفته ها و نکات مبهمی درینمورد هنوز که هنوز و محرم بودن قسمتی از اسناد ان دور – برجا مانده اند.
اینک بخشی از ازین وثایق را که در شمارهای ۱۳۵ الی ۱۷۶ روزنامه، انیس در سال ۱۳۵۷ هجری شمسی  به نشر رسیده بود بخاطر مستدل بودن متن و مستند بودن منابع و ماخذ ان به نشر می سپاریم.
ناګفته نباید ګذاشت که نویسنده این متن ظاهرآ ( سیدال یوسفزی ) بوده، اما از انجایکه در مطبوعات ان زمان و سالهای مابعد نیز کسی به این نام در عرصه مطبوعات کشور ظاهر نګردید، ما نیز مانند دیګران حدس میزنیم که شاید این نام یک نام مستعار بوده باشد؛ زیرا در همان زمانی که این سلسله در انیس به نشر می رسید شایعاتی مبنی بر مستعار بودن این نام و اینکه ګویا اصل نویسنده ان اقای سید قاسم رشتیا ـ نویسنده افغانستان در قرن نزده می باشد، موجود بود.
مرکز نشراتی میوند، سبا کتابخانه
۲۶ / میزان / ۱۳۷۸ ))
خوانندګان ګرامی :
در صفحه  ۸۲ در پاره ګراف اخرین چنین میخوانیم.
(( ولی چهل و پنج سال دیګر طول کشید تا بلاخره سرنوشت مملکت و زندګی خلق های شریف افغانستان از چنګ زالو مانند بقایای این خانواده ستمګر نجات یابد ( واین انقلاب …) و ما عمال ننګین انها را برای داوری به دادګاه بی امان تاریخ حواله می نمایم.
بقول شاعر:
به یک ګردش چرخ نیلوفری
نه نادر بجا ماند و نه نادری ))