بچه سقو ثانی، در محکمه تاریخ کشور/۳

نگارش: کمیته وطنپرستان افغان.

متن پروتوکول های ننگین، غیر مشروع، تجزیه طلبانه و کاملاً ضد ملی مسعود با قوای متجاوز شوروی:

پروتوکول شماره: 1

مقام قوماندانی نظامی شوروی از طریق میانه رو ها و با موافقت نجیب با احمد شاه مسعود تماس قایم نموده، موضوعاتی را غرض همکاری در میان گذاشته است که با مهر سفارت شوروی در کابل تصدیق و نشانی ګردیده است.

محتویات  سندی که از طرف قوماندانی سپاه شوروی تائید ګردیده قرار ذیل اند:

یک- تأسیس محلات تاجک نشین با خود مختاری داخلی قوم تاجک به داخل چوکات افغانستان، به شمول اراضی ولایات بدخشان، تخار، کندوز، بغلان، قسمت های پروان و کاپیسا و همچنین اقسام حکومت های خود مختار به داخل این ساحه.

دو- نمایندگی از قوم تاجک و اشغال مقامات مشخص دولتی بداخل ارگان های ریاست جمهوری، پارلمان و کابینه.

سه- شناخت رسمی جمعیت اسلامی افغانستان متعلق به ربانی ، به حیث یک حزب مستقل و دارای حقوق مساوی در کشور.

چهار- تأسیس یک قوای نظامی منظم تاجک به اساس تشکیلات جمعیت اسلامی ربانی و شمول آن دراردوی افغانستان.

 تعریف و توضیح اهداف این قوای نظامی به ارتباط  منافع ملی (مقصود از منافع قوم تاجک است) همانا مشمول حفاظت شاهراه کابل- حیرتان.

پنج- تأمین صلح بداخل چوکات خود مختاری قوم تاجک و تأسیس شرایط برای بازگشت زندگی عادی برای قوم تاجک.

شش- موضوعات انکشاف اقتصادی در منطقه شمال شرق، همکاری از جانب دولت افغانستان درین موضوع. همچنان کمک های چند جانبه به شمول کمک های اقتصادی، طبی و انواع دیگر کمک ها به شمول انکشاف تجارت سرحدی.

سند متذکره توسط سفیر کبیر شوروی یوری ورانتسووف و توسط جنرال وی- آی وارنیکوف قوماندان گروپ عملیاتی نظامی وزارت دفاع شوروی مطرح و موافقه شده ، و درین ملاقات به مسعود پیشنهاد گردید تا قراردادی با حکومت کابل منعقد ساخته و به همکاری اردوی دولتی ، حفاظت شاهراه کابل حیرتان را روی واحد های نظامی شوروی ضمانت کنند.

آنها به نوبه خود این موضوعات را از ملاحظه و منظوری بین قوای مسعود و سیاف از یکطرف و حزب وحدت عبدالعلی مزاری از طرف دیگرگذشتاندند، جنگ میان این دو گروه متخاصم، بنام فاجعه افشار نیز یاد میگردد.

«درین جنگ که از گردنه باغ بالا شروع گردیده و در نتیجه، انستیتوت علوم اجتماعی، اکادمی څارندوی، پولیتخنیک و مرکز تعلیمی وزارت امنیت دولتی از حزب وحدت مزاری، بدست اتحاد سیاف و شورای نظار مسعود قرار گرفت، بد ترین و مهلک ترین جنایات صورت  گرفت. افراد غریب قوم هزاره جوقه جوقه تیر باران و یا اعدام گردیدند. به ناموس ایشان تجاوز بعمل آمد، تعدادی از زن های هزاره از طرف جنگجویان جانب مقابل به جاهای نامعلوم منتقل گردیده و در منطقه افشار و خوشحال خان به زنان و دختران، در مقابل چشم شوهر، پدر و برادرش تجاوز جنسی صورت گرفت. اموال و دارایی شان به تاراج رفت … مسعود و سیاف چنان جنایت آفریدند که قلم از تعریف آن عاجز است».(اقتباس از اثر جنرال سید عبدالقدوس سید)

احمد شاه مسعود در بدبختی افغانتستان نقش کلیدی داشت، در جریان جنگ های داخلی سالیان 1996- 1992  مدتی وزیر دفاع (وزیر جنگ) جکومت ربانی شد و دود از دماغ مردم بر آورد. مسعود یکی از عاملین بزرگ تباهی ها و خیانت های بیشماری در کشور است. برعلاوه کشتار مردم بیگناه و مظلوم کابل و ویرانی این شهر باستانی ، مزدوران شورای نظار همراه با حیوان درنده صفتی، چون سیاف متحد گردید و از کوچکترین بی ناموسی ها اباء نورزیدند.

جنایاتی که ممکن بعضی از افراد نظر به دلایل عندی و تباری و امثالهم، آن را به دیده اغماض بنگرند و یا احیاناً فراموش کنند ولی این فجایع هرگز از ذهن تاریخ کشورزدوده نخواهد شد.

پروتوکول شماره ( 2 )

پروتوکول شماره دو پیرامون شرایط مناسب باهمی بین زعامت قوای اشغالگر شوروی مقیم در افغانستان و قوای مسلح مقیم پنجشیر، بمنظور حسن نیت و تمایل برای روابط نیک و آرامش در افغانستان، طرفین متعاقدین پروتوکول ذیل را امضاء نموده اند تا به اساس آن مکلفیت های ذیل را تعمیل و رعایت نمایند:

یک- قطع و توقف کامل عملیات نظامی در سالنگ جنوبی و دیگر نواحی مجاور شاهراه کابل – حیرتان به شمول قطع هر نوع فیر و حمله توسط هرنوع اسلحه، بالای مواضعیکه در تصرف قطعات گروه های جمعیت اسلامی میباشد و یا قریه جات که قطعات اردو و پوسته های که در تصرف اردوی شوروی و قوای دولتی میباشد.

دو- قطعات مسلح پنجشیر مسؤلیت محافظت مواصلات بین تاجکان و چوکنی را بمنظور قطع حملات، دزدی وغارتگری و انواع دیگر عملیات خصم انگیز علیه  سپاه شوروی و حکومت افغانستان متعهد و تضمین مینماید.

سه- جانب شوروی متعهد میشود تا به اساس توافق جانبین مقدار لازم مواد -تجهیزات – مواد عاجل مورد نیاز و دیگر ضروریات و نیارمندی های مادی پنجشیر و نواحی دیگر مربوط به قسمت های مشخص شاهراه سالنگ تهیه و تدارک نماید.

چهار- به قطعات و گروه های تنظیم های دیگر جهادی اجازه داده نخواهد شد که در منطقه شامل درین مذاکرات بمنظور فیر و حمله بالای سپاه شوروی و نیروهای حکومت افغانستان داخل شده و به عملیات ترورستی یا سبوتاژ پایپ لاین بپردازند. اگر تلاشهای توسط اعضای مسلح تنظیم های دیگر برای تطبیق فیر و حمله صورت بگیرد، جانب شوروی اظهار آمادگی مینماید تا به قطعات مسلح پنجشیر به اثر تقاصای آنها توسط قوای توپخانه و قوای هوایی کمک نماید. (!!!!!)

پنج- تبادله معلومات  و مساعی مشترک  بمنظور پیدا کردن اتباع شوروی و افغانستان که درمناطق شامل این قرارداد، مفقود الاثر شده باشد.

شش – در حالت افزایش و تشدید اظطرابات و تشوشات: انعقاد میتنگ ها و جلسات بمنظور مشوره دو جانبه پیرامون قطع و جلوگیری از عملیات جدید نظامی به نفع تأمین صلح در منطقه: زون مشخص.

هفت – ساحه پروتوکول ها در سراسر قلمرو سی کیلو متری به هردو طرف خطوط مواصلات بین تاجکان و چوکنی امتداد و اعتبار دارد. درماورای این سرحدات سپاه شوروی و قوای مسلح پنجشیر حق دارند تا عملیات نظامی به منظور امحاء قطعات مسلح گروه های جهادی مخالف، انجام بدهند.

هشت – پروتوکول ذیل بعد از امضاء و انعقاد آن، فوراً مورد تطبیق قرار میگیرد.

در ماه دسمبر 1988 این سند به امضاء و ملاحظه شد، جنرال بی- وی- گروموف، احمد شاه مسعود و شهنواز تنی رسید.

پاتی په څلورمه برخه کی.