دوکتور م، عثمان تره کی ستون شر و فساد و داعیه صلح

٠٣/٠٣/٢٠١٨

                                                                                                               دوکتور م، عثمان تره کی

ستون شر و فساد

و داعیه صلح

امریکا در آستانه حمله به افغانستان به ستون شر و فساد که توسط طالبان مهار شده بود، نفس تازه بخشید. لشکر ایله جاری از مجاهد، تکنوکرات و دیموکرات برای تقسیم غنایم ناشی از عقب نشینی تکتیکی طالبان از سوراخ ها و پناهگاه ها به بیرون خزیدند. لشکر واره داری به خدمت امریکا قرار گرفت که میتوانست ازان برای استمرار جنگ بر ضد طالبان استفاده کند. یک پیمان غیر مکتوب امریکا را با جنایت کاران جنگی و ناقضین حقوق بشر در پیوند قرار داد : امریکا خطر تعقیب قضایی در سطح بین المللی  را از گروه های تحت حمایت دفع کرد .  بالمقابل لشکر فراری در جنگی که علیه ملیشیای مقاومت تحت قومانده امریکا تنظیم شده بود، گور و ایمان خود را به لیلام گذاشت.

بوش میگفت تا ویران نکنیم، زمینه برای اعمار و نو آوری  مساعد نمیشود. اما با تأسف که امروز پس از شانزده سال خونریزی ما بیشتر شاهد ویرانگری استیم تا سازندگی.

جنگ زندگی و کاشانه بسیاری را برباد داد. اما به شکوه و تجمل زندگی شمار دیگری افزود. از جمله جنگ از  ستون شر وفساد اژدهای سیری ناپذیر ساخته است که از خون ریخته شده در برخورد برادران متخاصم تغذیه میکند. این اژدها  به آسانی حاضر نیست از امتیازاتی  که در بدل  همرکابی با تجاوز امریکا به غنیمت گرفته است ، بگذرد.

در کانفرانس صلح در کابل پسر برهان الدین ربانی به نمایندگی از تنظیم جمعیت اسلامی گفت  : ’’ … باید بگویم این گونه روند‌های سیاسی، در صورت اهمیت دادن به یک جناح و نادیده گرفتن دیگر اقوام ، تبعات بد اجتماعی وامنیتی را درپی خواهد داشت.

هر حرکتی به منظور کنار زدن اقوام متفاوت، وضعیت را پیچیده ‌تر و تلاش‌ها برای صلح را طولانی‌تر می‌کند ‘‘.

درین بیانات که ممکن تنها از جمعیت نباشد شیطنت، حرامخوری و  دشمنی با صلح موج میزند.

ستون شر و فساد که در نظام محصول تجاوز امریکا همه کاره است از طریق این پیام :

– بصورت ضمنی اعتراف میکند که جنگ با ملیشیای طالب ( که نام جناح را به آن اطلاق مینماید )  صبغه قومی دارد و جمعیت اسلامی و گرو های همردیف طی شانزده سال جنگ با طالب  پاس و حرمت بم افگن های ب -٥٢  را بجا آورده اند.

– در جنگ قومی ضد طالب پشتون تبار، بدلیل حمایت امریکا از اقلیت های قومی معادله قواي جنگی به سود ما است.

– بخش عمده پشتون ها زیر نام طالب، تروریست، اخوانی، بنیادگرا باید از راه جنگ در حاشیه قرار بگیرد و از معادله قدرت حذف شود تا میدان چور و چپاول برای ستون شرارت  شغالی باقی بماند.

– کرسی های دولتی در یک پروسه صلح باید بر مبنای سهمیه های قومی و اصل وراثت تقسیم گردد، نه شایستگی و تجربه مسلکی.

ستون شر و فساد در آستانه تجاوز امریکا باریکه ملیشیای طالب زیر ضربات ب – ٥٢ قرار داشت، نه تنها یادی از فورمول سهمیه بندی قومی کرسی های حکومتی نکرد، بلکه در فرو ریختن بم های بزرگتر بر مواضع طالبان پافشاری هم میکرد.

تقسیم بندی کرسی های حکومتی بر مبنای علایق قومی یکی از بد ترین شیوه تشکیل حکومت است. زیرا :

– نظام حکومتی از داشتن کدر تکنوکرات و مسلکی محروم میشود.

– با در نظر داشت تشخص گروه های جنگی – قومي  در عرصه سیاست افغانستان، حکومت مانند گذشته به فدراسیون تفنگ داران درگیر با یکدیگر تبدیل میگردد.

– با ملاحظه رابطه تنظیم های قومی با حلقات  استخباراتی طی چند دهه جنگ، زمینه رخنه اجنت های جاسوس خارجی در حکومت فراهم میشود.

– حاکمیت قانون تحت الشعاع حاکمیت تفنگ قرار میگیرد و فساد اداری استمرار پیدا میکند.

هفده سال قبل قوای اشغالگر برای ادامه جنگ در افغانستان به متحدین بومی ضرورت داشتند.  تنظیم جمعیت و شرکأ نقش خود را در جنگ و دوام اشغال صادقانه ایفا کردند. اما با وجود حمایت نظامی، سیاسی و مالی بیش از چهل کشور مهاجم موفق به حذف حریف جنگی از عرصه نبرد نشدند.

امروز قوای اشغالگر، به بیهودگی پافشاری به جنگ متقاعد شده اند. اما مزدوران بومی مهاجمین که زندگی ننگین طفیلی خود را با ادامه جنگ گره زده اند ، به سهولت دست از ستیزه گری برنمیدارند.

واقعیت اینست که ستون شر و فساد به حمایت بیدریغ قوای اشغالگر خارجی دل بسته است. برخورد آمیخته با تشویق و اغماض  امریکا و متحدین در برابر شورش والی بلخ بدرستی ثابت میکند که قوای خارجی از سیاست شراندازی و نفاق میان گروه های متخاصم  قومی به هدف حفظ یک حاکمیت ضعیف و نیازمند به خارج ، دست بردار نیست. این واقعیت یک بار دیگر به موضع مقاومت مسلح که قوای مهاجم خارجی را مادر شر و فساد میدانند، مهر تأئید میگذارد.

حمایت قوت های خارجی از ستون شر و فساد که به تعبیری میتوان آنرا مداخله جانبدارانه در منازعه شبه قومی تلقی کرد، معادله قدرت را به سود ستون  شر و فساد شکل داده است. صلح تا وقتی ملموس و قابل دسترسی نخواهد بود که  مقاومت مسلح بعد از آنهمه کشتار، ویرانی و مهاجرت جایگاه طبعی و برحق خود را در جامعه و نظام باز نیابد. بیک کلمه زمینه شکلدهی معادله طبعی قدرت سیاسی بیرون از اِعمال نفوذ   ب – ٥٢ و رسوبات تنظیمی – قومی آن هموارنشود. ’’ پایان ‘‘

فرانسه

03/03/2018

دوکتور م، عثمان تره کی