۱۰۰۰۰ کودک سرگردان در جاده‌های هرات

۱۰۰۰۰ کودک سرگردان در جاده‌های هرات
نیمی از این کودکان در معرض سوء استفاده قرار دارند

از زمانی که فراه ناامن شد، موجی از خشکسالی تمام بادغیس را فرا گرفت و همچنان بیکاری و فقر در غور بیداد کرد، خانواده‌های آسیب پذیر در این سه ولایت جزء ترک خانه و کاشانه و کوچیدن به شهر هرات راه چاره‌ای دیگری نداشتند.
براساس آمار دریافتی سرخط؛ حدود ۱۵۰۰۰ خانواده تنها به هرات رفتند و در وضعیت بدی شب و روز می‌گذرانند. با این فاجعه؛ شمار کودکان روی سرک و مصروف در کارهای شاق به ۱۰۰۰۰ تن رسیده، در حالی که حد اقلِ کارهای اساسی برای شان انجام نشده است.

فراه از دیرزمانی به خصوص این چهار سال اخیر کم سابقه‌ترین ناامنی‌ها را شاهد است؛ حتی سرحد جنگ به دروازه‌های شهر رسید و طالبان بخش‌های زیادی از شهر را در همین سال جاری برای ساعت‌ها در اختیار داشتند. بر بادغیس هم در غرب کشور مدت چندی است که خشکالی‌ حکمفرماست. ار دست کم آبی مردم مواشی شان را به نازل‌ترین قیمت فروختند و مردان شمار زیادی از خانواده‌ها هم برای دریافت لقمه نان و نفقه عیال به ایران رفتند. کشتزارها از بین رفت و وضعیت بدتر گردید. غور هم هفده سال است که در محرومیت بسر می‌برد؛ محرومیت در توسعه، محرومیت در تطبیق پروژه‌های زیربنایی و انکشافی، محرومیت در فقرزدایی و محرومیت از فرصت‌های مناسب اشتغال‌زایی برای جوانان غوری در این ولایت همه دست به دست هم داده و کار را به جای کشانیده که وضع غیرقابل تحمل شود.
نسبت دلایل فوق روزگار برای آنانی که در شهرهای این سه ولایت می‌زیستند، تنگ‌تر شده و جزء کوچیدن راه دیگری مناسب حال شان نگردید. از اینرو؛ تنها ولایتی که نسبتاً امن و آرام به نظر رسید، هرات بود. ریاست کار، امور اجتماعی و شهدا و معلولین ولایت هرات سرازیر شدن شمار کثیر خانواده‌ها به هرات را نگران کننده می‌داند. عبدالقیوم افغان، رییس کار، امور اجتماعی و شهدا و معلولین ولایت هرات به سرخط می‌گوید: «براساس آماری که بدست است، حدود ۱۵ هزار خانواده از ولایت‌های غور، بادغیس و فراه در هرات جا گرفته اند که در وضع نه چندان خوبی قرار دارند. اکثریت مردان این خانواده جهت کار به ایران مهاجر شده اند و کودکان این خانواده‌ها مصروف کارهای روی سرک اند. شمار مجموع کودکان مصروف کار روی سرک در هرات به ۱۰۰۰۰ می‌رسدکه این خود مایه نگرانی ما است.»

دریافت‌های سرخط نشان می‌دهد که تا حال تنها با ۶۰۰۰ خانواده کمک‌های ابتدایی – جنسی شده که آنهم به هیچوجه کفایت نمی‌کند. مثلاً خیمه‌ای جهت سرپناه و یک بوری آرد و مقدار مواد خوراکی برای شان توزیع گردیده و بس؛ اما کار اساسی که متضمن بهبود زنده‌گی کودکان روی سرک و خانواده‌های شان گردد، انجام نپدیرفته است.
در این حال؛ عبدالقادر رحیمی رییس دفتر ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر در زون غرب کشور می‌گوید، این خانواده‌ها مشکلات زیادی دارند. «نخستین مشکل کمبود کار برای افرادی است که از ولایت‌های همجوار به هرات آمده اند. دومین مشکل نداشتن بلدیت با حرفه و مسلک است و سومین مشکل هم مصروفیت کودکان این شمار خانواده‌ها در کارهای روی سرک است. این وضع تابهنجاری‌های زیادی را نیز به همراه داشته است. دریافت‌های ما نشان می‌دهد که از این شمار کودکان در قاچاق مواد مخدر و جرایم دیگر استفاده می‌‌شود و حتی در برخی موارد مورد سوء استفاده جنسی نیز قرار گرفته است.»

مسوولان دفتر ساحوی کمیسیون حقوق بشر در زون غرب کشور اداره مربوطه شان را نهاد اجرایی ندانسته و می‌گوید تنها کاری که انجام داده نمی‌توانند، فشار آوردن بر ادارات مربوطه دولتی و موسسات کمک کننده خارجی است که متاسفانه در این بخش هم کاری صورت نگرفته است.
وضع ایجاب می‌کند که در قدم نخست نهادهای دولتی کمی بیدار شده و در مرحله اول کودکان سرگردان را از روی سرک‌ها جمع‌‌آوری کرده و زمینه یادگیری تعلیم و تربیه و حرفه را برای شان مساعد سازد. کاریابی برای مردان بیکار نیز از دیگر ضروریات است که متاسفانه هیچ گام اساسی در این راستا برداشته نشده است.

روزنامه سرخط