تلاش های حکومت در مبارزه به فقر وبیکاری/مصطفی شیرزاد

فقر یک معضله ملی وبین المللی است که تقریباً  حدود دو میلیارد نفر در سطح جهان با این پدیده روبرو بوده از آن رنج میبرد. کشورهای آفریقای، کشورهای آسیای جنوبی از جمله بیشترین مردم فقیر را به خود جای داده است.وبیکاری هم یکی از مهمتری چالشهای اقتصادی، اجتماعی در هبر کشوربشمار میردو، ودولت ها همواره تلاش دارند تا بیکاری را به یک نحوی کاهش داده وزمینه را برای رفاه مردم آماده سازد. ودر افغانستان هم پس از انتقاد های تند مردم از حکومت، بخاطر روز افزون رقم بیکاری وفقر در کشور، حکومت افغانستان همواره بخاطر مبارزه به محو فقر وبیکاری تلاش میورزد. واین تلاش های حکومت هم تا حدی نتیجه بخش بوده است. رییس جمهورمحمد اشرف غنی بخاطر کاهش بیکاری در افغانستان، در سال 1394 برنامه ملی اشتغالزای را اعلام کرد. این برنامه روی پنج محوریت اساسی میچرخد که عبارت اند از زراعت وبهبود سیستم آبیاری،پاکسازی شهرها، پروژه های شهر سازی وخانه سازی، راه سازی به قریه جات، اعمار بند برق های برق وافزایش تولید برق در کشور میباشد.  اینجا ما روی تلاش های حکومت افغانستان به خاطر مبارزه با فقر وبیکاری در کشور را به بررسی میگریم. که بخشی از این مشکلات بر میگردد به کاهش کمک های بین الملمی وخروج نظامیان خارجی از کشور.  در دوران حامد کرزی رئیس جمهور پشین کشور، میلیارد ها دالر به افغانستان سرازیر شد. این کمک های بین الملی، در کنار حضور نظامیان خارجی وموسسات بین الملی باعث ایجاد شغل در کشور گردیده بود. کاهش کمک ها، خروج نظامیان خارجی وهمچنان بسته شدن بسیاری از موسسات باعث شد، تا بسیاری از شهروندان کشور شغل خود را از دست دهد. وهمین مسئله هم سبب بالا رفتن نا رضایتی مردم از حکومت گردید. در سه سال گذشته محمد اشرف غنی رئیس جمهور اسلامی افغانستان با وجود تلاش های شبانه روزی اش موفق نشده است تا به همه شهروندان کشور زمنیه اشتغال زائی را فراهم نماید. اما بمنظور جلب کمک ها وحمایت بین الملی تاحد توان تلاش هایش را بخرچ میدهد.  آقای غنی همچنان موفق به حفظ باقی ماندن نیروهای بین الملی در افغانستان را شده است. در عین حال کشور های عضو ناتو وامریکا متعهد به حمایت مالی ونظامی در افغانستان را تا سال دوهزار بیست وچهار شده است. در 15 سال گذشته کمک های بیشماری به دولت افغانستان سرازیر شده، اما در بخش زیربنا وکاهش فقر در کشور کار های اساسی صورت نگرفت. رئیس جمهور پشین به جای توجه بیشتر به زیرساخت ها وزیر بناها، بیشتر تلاش نمود تا رهبران جهادی وسران قومی را از خود راضی نگه بدارد. و هیچ وقت نگذاشت این نا رضایتی ها بیشترمنجر وخیم شدن اوضاع در کشور گردد. ودر بسی موارد به رهبران جهادی پول های هنگفتی را میداد. وهمین توزیع پول وامکانات به رهبران وقوماندان جهادی باعث بالا رفتن توقع آنها از حکومت خصوصن رئیس جمهور شده است.

اما رئیس جمهور محمد اشرف غنی از باج دادن به رهبران جهادی سرباز زد. به باور آقای غنی، این افراد همیشه بانی به بربادی وویرانی در کشور هستند. وگاهی اوقات آماده ملاقات با رهبران وسران قومی در کشور نیست. ونارضایتی های کنونی بیشتر روی همین مسله است. وآقای غنی هم بخاطر مبارزه با فقر واشتغال زائی در کشور همواره برنامه های خوب اقتصادی را ارائیه میدارد. وبرنامه هایش همیشه نتیجه بخش میباشد. از آن جمله سد سازی و تبدیل افغانستان به کشور ترانزیتی نمونه ای است که نتیجه آن درآز مدت ها، اما برای اشتغال زائی در کشور موثر میباشد.

در ماه ثور سال جاری، جلسه شورای عالی کاهش فقر، عرضئه خدمات ومشارکت شهروندی تحت ریاست محمد اشرف غنی رئیس جمهور اسلامی افغانستان برگزار گردیده بود. در آن پیرامون شاخص های چند بعدی فقر، گزارش سروی وضعیت زنده گی در افغانستان، وطرح ریفورم سیستم کودکستان ها مبنی بر مشارکت عامه وخصوصی بود بحث گرفته شد. در این جلسه در مورد طرح چند بعدی فقر به تفکیک هر ولایت ها هم به بحث گرفته شده وبعداز آن دیدگاه های مختلف جلسه فیصله نمود این طرح را از لحاظ تخنیکی مورد ارزیابی قرار میدهد تا بتواند قبل از بودجه در سال آینده تصویر واضح از فقر را در هر ولایت داشته باشد.

در اینجا میتوانیم روی عوامل فقر در افغانستان را هم به بحث بگریم، یکی از عوامل فقر وبیکاری در افغانستان سه دهه جنگ در کشور بوده میتواند که در این جنگ ها تمام زیربنا های افغانستان از بین رفته وبیجا شدن صدها هزار نفر در داخل کشور گردیده، این هم روند عادی زنده گی مردم را مختل ساخته است. خشکسالی وآفات طبعی، سرازیر شدن سیلاب ها، امراض نباتی وغیره میتواند فقر وبیکاری را در افغانستان افزایش دهد.