اعتراضاتی که برای مردم رنج آور شد

وقتی سخن از اعتراض گفته می‌شود به ویژه اعتراض مدنی، در ذهن هرعاقلی ارزش‌های انسانی و مدنی و روش‌های سالم مبارزه علیه بی‌عدالتی وتلاش برای رسیدن به اهداف مشروع یک فرد، یک گروه ویا یک جامعه تداعی میگردد که مسلما پیامد آن برای هر فرد یک جامعه مثبت می باشد. اما وقتی در اعتراض مدنی از روش‌های غیر مدنی کار گرفته شود و خواست‌ها هم غیرقانونی باشد، دیگر نباید انتظار داشت که اینگونه اعتراضات به هدف خود برسد و نتیجه مطلوب برای اعتراض کنند گان داشته باشد.
وقتی جمعی از افراد سعی‌کنند با آسیب زدن و تخریب اماکن دولتی و عام المنفعه خواست‌های شان را مطرح کنند، وقتی با مسدود کردن راه‌های مهم وحیاتی کشور بی نظمی و هرج ومرج ایجاد می کنند، آنها در قدم اول به اعتبار خود شان لطمه وارد کرده ونشان می دهند که نه خواست شان مشروع و قانونی است و نه روش‌هایی که برای اعتراض انتخاب کرده اند.

حدود تقریبا دوهفته است که مردم در برخی ولایت های شمال وشمال شرق کشور قربانی اعتراضات کسانی شده اند که خود نمی دانند اعتراض شان قانونی است یاخیر. اگر آنها در مورد خواسته هایی که دارند کمی تعمق می داشتند، افراد زورگو و افرادیکه متهم به خطا و اعمال غیر قانونی باشند را مورد حمایت قرار نمی دادند.

البته این وظیفه دولت است تا با همه زورمندان و نقض کنندگان قانون را از هر هر قوم، مذهب، جریان و محیطی که باشند، باید بگونه یکسان مورد پیگرد، توصیه و مجازات قرار دهد. این منطقی و عادلانه نیست که زورمند و قانون‌گریز یک محیط و یک قوم را عزیز بداریم و زورمند قانون‌گریز محیط و قوم دیگر را قابل مجازات بدانیم، با همه باید بگونه‌ی یکسان برخورد صورت گیرد، در غیر آن مردم نسبت به تمام برنامه‌ها و شعارها بی‌باور خواهند شد! اما مردم نیز وظیفه دارند، هرگونه عمل غیر قانونی و غیر انسانی زورمندان را که متوجه می‌شوند حد اقل اگر با آن مبارزه نمی کنند، حمایت نکنند. حال آنکه طی روزهای اخیر در برخی ولایات شمال کشور اعتراض‌ کننده ها زندگی مردم را بکلی مختل کرده و به ادارات دولتی و دارایی های عامه آسیب زده اند. گزارش ها می رساند که اکثریت دکان‌ها در تعدادی از شهرها، بسته اند و قیمت مواد اولیه هم به گونه سرسام آور بلند رفته‌است.

همچنان در پی اعتراض‌ها، دفتر‌های ولایتی کمیسیون مستقل انتخابات در ولایات شمال و شمال شرق کشور که شامل فاریاب، تخار، سمنگان، بلخ ، جوز جان و سرپل می گردند از سوی معترضان مسدود شده‌اند.
در برخی مناطق مظاهره چیان ضمن مسدود کردن دفاتر ادارات دولتی تهدید کرده اند که دست به تخریب آنها نیز خواهند زد. این ماجرا پس از بازداشت نظام الدین قیصاری نماینده جنرال عبدالرشید دوستم که حدود دو هفته قبل در ولایت فاریاب بازداشت شد، از طرف هوادارن حزب جنبش ملی اسلامی در چندین ولایت شمالی کشور شکل گرفت و هنوز ادامه دارد.

علاوه بر این روز گذشته معترضان خشمگین، شاهراه کابل – سمنگان را نیز برای سه ساعت بستند. آنان، در بندر شهر ایبک در امتداد شاهراه کابل – سمنگان، چادر تحصن برپا کردند و هشدار دادند که اگر خواست‌های‌شان از سوی حکومت پذیرفته نشود، انتخابات ولسی جرگه و شوراهای ولسوالی‌ را تحریم خواهند کرد.

طی روزهای اخیر تظاهرات چیان در ولایت تخار، روند زندگی عادی و کار باشنده‌گان این ولایت را با مشکل روبرو کرده اند. طوریکه دکانداران و کسبه کاران در این ولایت، می‌گویند که این تظاهرات‌ها مشکلات زیادی را برای آنان به بارو آورده اند. اما، معترضان، هشدار می‌دهند تا زمانی‌که معاون نخست رییس‌جمهور به افغانستان برنگردد و فرمانده قیصاری رها نشود، به راه پیمایی شان ادامه خواهند داد.
هم اکنون شاهراه بندر تجارتی آقینه در ولایت فاریاب، حیرتان در ولایت بلخ و شیرخان بندر در ولایت کندز به روی ترافیک بسته است و این مسأله به زندگی عادی مردم و تاجرانی که مواد اولیه ومورد ضرورت مردم را انتقال می دهند به شدت آسیب زده است. حال اگر هم دولت وهم تظاهرات چیان توجهی به وضعیت مردم نداشته باشد، دیگر هیچ کدام برای مردم قابل تحمل نخواهند بود.

روزنامه سرخط