بې کاري، د وطن ورانولو پلمه کیدای شي؟ / نوید احمد څرک

وايي، خلک بې کاره دي، ځکه غلا، وژنې، اختطاف، ترور، باج ګیري او جګړه زیاته شوې.

که په بې کارۍ شي، د افغانستان کې د نفوس په اندازه د هند خلک په سړکونو ژوند کوي، همدا د سړک غاړه یې کور او نغری دی، هیچا هم جګړه و نه کړه او هیچا دومره غلا، ترور او اختطاف و نه کړ، څومره چې افغانستان کې کیږي.

موږ ځانونو ته کاذب قناعت ورکوو چې قناعت پرې نه کوو او ستونزې مشکلات ورځ تر بلې زیاتیږي.

ایا دا د حل لاره ده چې خپله کار نه کوې، له بل باج اخلې او لارې شکوې؟

ایا دا سم کار دی چې ته پيسې نه لرې او بل یې چې لرې، باید اختطاف یې کړې؟

ایا دا ښه لار ده چې ته خوشې ګرځي، خلک زده کړې او کار کوي او ته ورسره کینه وساتې؟

ایا دا د حل لاره ده چې خلک په سوله کې وږي نس ډوډۍ ته تیار دي، خو ته د جګړې لپاره له خلکو امکانات ترلاسه کوې، سړک ماین ږدي، ښوونځي باندې برید کوې، یو کس هدفي وژنې، پردۍ استخباراتي پروژې تطبیق کوې.

نو دا هېواد د دې جوګه نه دی چې ټولو ته کار پيدا شي، ځینې به یې په مړه خوري، ځینې په نیمه خېټه، ځینې به وږې ویده کیږي، خو دا په دې مانا نه چې یو څوک وږی دی سترګې به د بل په مال وي چې څنګه یې ترې واخلي.

بې کاري او لوږه دلیل نه شي کیدلی چې ته دې د خپلو هېوادوالو ژوند واخلې او خپل هېواد چې د مور حیثیت لري، د بې عفته کولو لپاره یې مټې راونغاړې.

نو راشه په دې باندې فکر وکړه چې خپله ژوند وکړه، د ژوند لپاره امکانات برابر کړه او نور هم ژوند ته پریږده چې امکانات یې برابر کړي دي.