نظم
شپه رانه یوړل شي تر ړنګې میکدې ناپامه
هره شپه وتی یمه زه په تاپسې پسې نا پامه
کله یم ځان نه بهر کله له ښاریې ناپامه
له مانه کیږې مې اکثره اِرادې نا پامه
چې په ما خیال د مکمل سړي کوې ناپامه
تا مې لیدلي دي تارونه د سینې ناپامه
راته…
Recover your password.
A password will be e-mailed to you.