“د ټاکنو د پایلو د مشروعیت په اړه

یو شمېر تشویش لري چې د نړۍ هېوادونو ولې تر اوسه غني ته په ټاکنو کې د بریالیتوب مبارکي نه ده ورکړې؟ د موضوع د روښانتیا لپاره : 
۱ – د مشروعیت سرچینه حقوق او قانون دی؛ نه سیاست او ډیپلوماسي. یعنې دلته د اساسي قانون او د ټاکنو د قانون پر اساس د مشروعیت تر ټولو عالي مرجع کمېسیون دی. حتا ستره محکمه هم حق نه لري چې دا مشروعیت تر پوښتنې لاندې راوړي.
۲ – سیاسي مشروعیت د حقوقي او قانوني مشروعیت زېږنده دی. پدې معنا چې قانوني مشروعیت نه وي، سیاسي مشروعیت نشته او نه یې څوک جدي نیسي. پدې اساس؛ که نړۍ ورته مبارکي ورکړي یا نه، غني په قانوني او سیاسي لحاظ مشروع ولسمشر دی. ځکه د نړۍ غبرګون ډیپلوماټیکي او سیاسي بڼه لري؛ نه قانوني او حقوقي. په بل عبارت د مشروعیت سرچینه داخلي نه، نه خارجي.
۳ – د افغانستان عیني واقعیتونو ته په کتلو سره شخصاً دا توقع نه لرم چې نړۍ دې سمدستي مثبت یا منفي غبرګون وښايي. د نړۍ چوپتیا د دوی ډیپلوماټیک صبر او د «منتظر شه! وګوره» د سیاست پایله ده. دا سیاست ځینې وختونه حتا د باثباته هېوادونو لپاره هم عملي کېږي. غالباً په ایران کې چې احمدي نژاد د دویم ځل لپاره و ټاکل شو، د مبارکۍ پیغامونو تر میاشت زیات وخت ونیولو.
۴ – تر ټولو مهمه خبره دا ده چې د ملت په توګه مو ځانباوري او پر خپل نفس اعتماد له لاسه ورکړی. فکر کوو چې هر شی بهرنیان کوي او د امریکا له اجازې پرته تشناب ته نشو تللی. له بده مرغه تر ۲۰۰۱ راهیسې تر ننه پورې زموږ ټوله سیاسي دستګاه دا مرض لري. داسې هم نه ده چې څوک ورته متوجه نه دي. ځینې سیاسیون د شخصي، ګوندي، قومي، اقتصادي، او سیاسي ګټو لپاره په لوی لاس دې تیورۍ ته لمن وهي او ځینې نور بیا د دوی په اقتدا روان دي.
۵ – خلاصه پدې باید پوه شو چې غني د راتلونکو ۵ کلونو لپاره د هېواد منتخب ولسمشر دی او مشروعیت له قانونه اخلي. که څوک یې مني او کنه! که څوک ورته مبارکي وايي او کنه. دا چې عبدالله موازي حکومت اعلانوي، دا یواځې د غني ګناه نه ده. دا په حقیقت کې د هغه سیستم ګناه ده چې دا ۱۸ کاله پرې په میلیاردونو ډالره پانګونه وشوه خو بیا هم د «نه منم» بدوي او سرټمبه فرهنګ نه یواځې ورک نه شو بلکې لا زیات پیاوړی شو.”