ملکیاری که من می شناسم

5/1/2020

ملکیاری که من می شناسم

فرزند فرزانۀ کشور، مرحوم محمد عمر ملکیار

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟
کدام تیره شب هجر را کران یابم؟

ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود
کجاست بوئی از آن بوستان که جان یابم؟

به فرزندان دلبند، برادران داغدیده و همه اعضای خانوادۀ بزرگ ملکیار از جانب خود و خانوادۀ عزیز نسبت خاموش شدن این شمع نورانی عرض تسلیت میدارم و از پروردگارعظیم صبر جمیل برای همه تمنا می نمایم.  ما را در این غم سترگ و جانکاه شریک بدانید که درد از دست دادنش برای همه دوستداران این تحفۀ خدا طاقت فرساست.

جامعۀ افغانی در ایالت ورجینیا در ماتم نشست. یک شخصیت عالیمقام با صفات شایستۀ انسانی جهان فانی را وداع گفت و همه دوستان را در اندوه عمیق  فرو برد. به درگاه الهی تضرع می نمایم که  روح این عزیز از دست‌ رفته را قرین رحمت خود نماید.

دوستی خانوادگی ملکیار و عزیز به بیش از 100 سال میرسد، بلی من مبالغه نمیکنم. صمیمیت و حسن نیت این دو خانواده نسبت به همدیگر از پدر کلان ها آغاز شد و به اخلاف  شان به ارث رسید وبه یقین میتوانم اظهار کنم که  تداوم این پیوند معنوی برای همیش جاودان خواهد ماند. روابط شخصی ام با مرحوم و معفور محمد عمر ملکیار از طریق برادرم میرعبدالحمید عزیز از سنین خورد سالی و جوانی میسر شد و در عالم بیوطنی تکامل یافت و تحکیم گردید. بالاخص در یک سال اخیر که در بستر مریضی افتاده بود و جسم و روانش را فشار میداد، این رشته پیوند عمیق یافت. حینیکه از مریضی جانکاه رنج می برد، یک لحظه هم از فکر میهن و مردمش دور نماند. از مصیبت های وارده بر کشور، از فرزندان ناخلف آن سرزمین آغشته به خون، از خیانت های عمال اجانب به کشور  و از مصیبت های غیر قابل بیان که بر مردم افغانستان نازل  شد، سخت می نالید و آه و فریاد می کشید و از فراق وطن و مردمش در بستر مریضی میسوخت.  خدمات ارزندۀ  ملکیار برای مردم و آزادی کشورش در هجرت غیر قابل بیان است. در خلال مدت خدمتش در وزارت خارجۀ افغانستان آزاد با صداقت اجرای وظیفه نمود. بعد در صدای امریکا، ندای مردم ستمدیده و مظلوم وطن را به سمع جهانیان رسانید. مرحوم ملکیار در هر وظیفه ای که تعیین شده بود، آن را به وجه احسن و با کمال صداقت و موفقیت به پایان رساند. ناگفته نباید گذاشت در هر موفقیتش، همسر ادیب و دانشمندش محترمه هاجره ملکیار شریک بود و او را یاری میداد.

ما وجوه مشترک زیادی با هم داشتیم. صحبت ما بیشتر سیاسی  و اجتماعی میبود.  اما از لذت شنیدن موسیقی کلاسیک هم بی نصیب نبودیم. مرحوم ملکیار کلکسیون بزرگی از موسیقی کلاسیک به ارث گذاشته است و امیدوارم که فرزندان غمدیده اش در نگهداری آن بکوشند و  این غنای فرهنگی را وسعت بخشند. بهترین تحفۀ این دست رفته برای فرزندان، دوستان و هم میهنانش تقوا، میهن دوستی و مردم پروری  است.

گوهر از خاک بر آرند و عزیزش دارند

بخت بد بین که فلک گوهر ما برده به خاک