چرا سنگ اندازی در کار صلح

از آغاز مذاکرات بین الافغانی میان گروه طالبان و هیات مذاکره کننده دولت جمهوری اسلامی افغانستان تا کنون چند هفته می گذرد ولی دو طرف تا هنوز به طرزالعمل برای آغاز مذاکرات رو در رو دست نیافته اند، از طرف طالبان بار ها تاکید داشته اند تا زمانی که عوامل جنگ در افغانستان ختم نشود آتش بس به وجود نمی آید و مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید. حالا با وجود که موانع آغاز مذاکرات بین الافغانی از جانب حکومت افغانستان که همانا رهایی ۵ هزار زندانی این گروه بود رفع شد چی عوامل را طالبان موانع پروسه صلح و آتش بس می شمارند. در این نوشتار تلاش می کنیم تا به این سوال پاسخ ارایه کنیم.

طالبان برای این که از پروسه صلح برای خود امتیازگیری بیشتر نمایند برای آغاز مذاکرات بین الافغانی رهایی ۵ هزار زندانی خود را شرط گذاشتند و بعد از رها شدن تمامی زندانیان خود به میز مذاکره حاضر شدند ولی حالا که قرار است مذاکرات روی مسایل مختلف رو در رو آغاز و بر آن بحث صورت بگیرد طالبان بعد از رهایی زندانیان خود به منظور امتیازگیری بیشتر از دولت جمهوری اسلامی افغانستان خواسته های خود را یکبار دیگر تجدید نموده و آنرا موانع پروسه صلح می دانند و تاکید دارند تا زمانی که این موانع رفع نشود آتش بس که از خواسته های دولت افغانستان است تحقق نخواهد یافت. قابل ذکر است که در گذشته طالبان حضور نیرو های خارجی را موانع پروسه صلح به شمار می آورند ولی حالا که با ایالات متحده آمریکا توافق صلح به امضاء رسانیدند و از چند ماه به این طرف که این پیمان پابرجاست تا کنون هیچ آمریکایی کشته نشده است و این عامل دیگر وجود ندارد. طالبان عوامل تازه ای را به عنوان موانع صلح پیشنهاد می نمایند. تا کنون طالبان بطور واضح اذهان نکرده اند که کدامین عوامل موانع صلح اند اما از لابلای اظهارت شان دیده میشود که این گروه ممکن نظام جمهوری اسلامی افغانستان ، آزادی مذاهب و حضور پر رنگ احزاب را موانع صلح بدانند زیرا طالبان بار ها بیان داشته اند که آنها خواهان امارت اسلامی اند، این بدین معنی است که نظام جمهوری اسلامی برای طالبان یکی از عوامل عدم تداوم پروسه صلح تلقی میشود.

این گروه اخیراَ نیز بیان داشته اند که در صورت مذاکرات رو در رو آغاز خواهد شد که فقه حنفی اساس همه چیز باشد بناءَ دیده میشود که برای این گروه آزادی مذاهب همچنان مشکل عمده و از جمله عوامل عدم تداوم و به نتیجه رسیدن پروسه صلح میباشد . با توجه به این دو خواسته مهم گروه مسلح طالبان خوبتر درک میشود که طالبان در پی نابودی نظام منتخب مردم افغانستان و وحدت اقوام و مذاهب اند و میخواهند تمامی دستاوردهای هژده ساله مردم افغانستان که مطابق به قانون اساسی و معیار های جهانی است را از میان بردارند و افغانستان را یکبار دیگر درگیر جنگ های داخلی نمایند.البته باید خاطر نشان ساخت که  نظام جمهوری اسلامی افغانستان از نظام های مدرن و قبول شده ای برای اکثریت دولت های اسلامی است حتی برای پاکستان که طالبان از سوی آنها بطور همه جانبه حمایت میشوند و از طرف جمهوری اسلامی افغانستان انتخاب اکثریت مردم افغانستان است و طالبان باید این نکته را مدنظر داشته باشند که آنها فقط جز از مردم افغانستان و یک گروه شورشی اند و هرگز از قاطبه مردم افغانستان نمایندگی نمی کنند و مورد قبول جهانیان نیز نیستند بناءَ چنین اجازه را نیز ندارند که مطالبه امارات و تغییر نظام را برخلاف اراده اکثریت مردم نمایند. زیرا امارت نظام خواسته و پرداخته گروه خودشان است و هیچ جریان سیاسی از آن حمایت نمی کند . با توجه به این مسئله اگر طالبان نظام کنونی،آزادی بیان و حضور پر رنگ احزاب  را موانع صلح می داندن بدون شک که مانع بزرگ و خط سرخ مردم افغانستان برای طالبان است. زیرا نظام جمهوری ، آزادی مذاهب و مشروعیت احزاب و به رسمیت شناختن آنها از ویژگی های قانون اساسی و از دستاورد های مردم افغانستان در ۱۹ سال گذشته است. به خصوص آزادی مذاهب در کشور نماد از یک کشور مدرن و مترقی است .

امروز در افغانستان مذهب اهل تشیع از مذاهب به رسمیت شناخته شده کشور است که فیصدی قابل ملاحظه از مردم افغانستان آن را به رسمیت شناخته و شورای ملی افغانستان نیز قانون احوال شخصیه اهل تشیع را تصویب نموده است و مهم تر که قانون اساسی در ماده ۱۳۱ این مورد را به رسمیت شناخته است . طالبان اگر واقعاَ صلح می خواهند باید حقوق تمامی اقوام را به رسمیت بشناسند . مردم افغانستان هرگز صلح را که در آن فیصدی بزرگ حتی فیصدی کوچک از مردم افغانستان در آن حقوق خود را از دست بدهند هرگز قبول نخواهند کرد. زیرا تا کنون ادامه جنگ از سوی دولت جمهوری اسلامی افغانستان به منظور حفظ نظام جمهوریت ، آزادی مذاهب ، آزادی بیان ، حقوق اقلیت هاست که از مهم ترین دست آورد دولت جمهوری اسلامی افغانستان و همینطور دست ‌آورد های جامعه جهانی به خصوص کشورهای اسلامی کمک کننده به شمار می آید. حالا اگر طالبان جمهوریت ، آزادی بیان، آزادی مذاهب ، مشروعیت احزاب ، حقوق زنان  را موانع صلح میدانند این همه خط سرخ مردم افغانستان است و مردم افغانستان هرگز اجازه نخواهند داد تا این دست آورد ها بدست گروه طالبان از میان برده شود