خاطرات مکتب

در یکی از ساعات درسی پا بیرون از صنف گذاشتم و خواستم فرار کنم “انضباط” مانع شد و از جهالت درگیر شدیم. خبر فورا به سرمعلم رسید و به اداره احضار شدم. پرسید با کی جنگ کردی؟ گفتم انضباط! گفت انضباط از آدرس (اداره) تعین شده و تو خواستی در مقابل اداره ایستاد شوی؟ اجازه نداد حرف بزنم و چنان “بکس و لگد” در سروصورتم حواله کرد که از (آخ‌وتُف) ماندم. گفت رخصت هستی و فردا سه قطعه عکس بیاور برایت “سه‌پارچه‌جبری” می‌دهم‌.
فردا خیلی منظم و قبل از وقت تشریف بردم، با سرمعلم روبرو شدم گفت اداره بیا!
وقتی در چوکی مقابل میز شان نشستم گفت بچیم امشب خواب نکردیم خیلی پشیمانم که چرا با مشت و لگد یک شاگرد را زدم؟ سرمعلم شخصیت با غرور بود اشک در چشمانش حلقه زد و گفت برو در صنف به درس‌هایت ادامه بدی- امسال همرایت همکاری می‌کنم که درجه خوب بگیری…
چند لحظه بعد مدیر مکتب جلسه دایر کرد و تصمیم گرفت من را “سه‌پارچه‌جبری” بدهند اما سرمعلم اسرار می‌کرد که قضیه تمام شده، تا این‌که خواستن در جلسه اشتراک کنم.
بیاد دارم وقتی در وسط اداره ایستاد بودم و هر استاد به نوبه خود حرف می‌زد از استرس و خجالت عرق از صورتم جاری شده بود.
استاد کیمیا بلند شد و با اجازه از مدیر و اساتید سخن را آغاز کرد، از من تعریف کرد و در ادامه گفت من ضمانت می‌کنم که دیگر این کار تکرار نمی‌شود.

پانوشت: استادان همان‌که پدر معنوی هستند مثل یک پدر دلسوز هستند و در هیچ شرایطی روا نمی‌دارند که حتی خار در پای شاگرد شان بخلد.