د یوې متدینې او موحدې مظلومې فرخندې ژوند

دافغانستان په ناپوهه او افراطي ټولنه کې بغیر له دې چې څوک یې حقیقت وپوښتي داسې په وحشیانه توګه له منځه ولاړه.
اته کاله وړاندې!
یوه دینداره پېغله راپاڅېږي او د ټولنې د ژغورلو په موخه د منکراتو پر خلاف غږ پورته کړي، د یو تعویذ لیکونکي مخې ته ودرېږي او هغه د ټولنې له بېلارې کولو او لوټلو څخه منع کوي.
تعویذ لیکونکی چې مکر، فریب او دوکه یې مسلک دی، پر خپل شیطاني فکر او جسم یې د تقوا او دیندارۍ جعلي څادر غوړولی او د ټولنې په نبض هم پوه دی، سم له واره غوغا جوړه کړي او پر حجاب پوښلې متدینه پېغله د قران کریم پر بې حرمتۍ تورنه کړي، پېغله چې په خپلې ایماندارۍ باوري، خو د احساساتي ټولنې په ناپوهۍ او افراطیت ناخبره ده، هېڅ د ویرې احساس یې ونه کړ او لا په خپله خبره ټینګه ودرېده.
…ګڼه ګوڼه جوړه شوه، د فرخندې غږ چې مخکې یوازې تعویذګر اورېده، اوس یې هېڅوک نه اوري او ورو ورو په مرۍ کې وچېږي، فرخندې که هر څومره د (حق) چغې ووهلې، خو هېچا یې غږ وانه ورېده، ټولو د تعویذګر خبرې ته ارزښت ورکړ او د فرخندې پر سر یې د تیږو باران جوړ کړ.
فرخنده چې په حجاب پوښلې وه، له سره یې څادر لوېږي، له مخه یې حجاب تار تار کېږي، پر معصومه او بېوسه مخ یې د سرو وینو ویالې رابهېږي، هر طرف ته د سوال او زارۍ لاسونه نیسي، لوېږي، بیا راپورته کېږي، بیا په کاڼو ویشتل کېږي، ان تر دې چې د بیا راپورته کېدو تاب په کې ختمېږي.
د شاه دو شمشېره واټ د (الله اکبر) انګازې ونیسي، د خلکو احساسات له اسمان سره سر لګوي، په جوش راغلې وینه، د هوش نوم په خوله نه اخلي، فرخنده له خپلې نا اورېدلې خبرې، بې وسۍ او ناهیلۍ سره د تورو کاڼو په ډېرې کې ډوبه شي، بدن یې ټوټه ټوټه پروت وي، خو روح یې د ارام ساه واخلي او له یو پنډ ګيلو سره د حساب او کتاب اصلي څښتن ته ورشي.
وحشیانه چلند لا هم پای نه وي موندلې، د تورو کاڼو له ډېري د یوې، متدینې، مهذبې او باحیاء پېغلې جسد په بې حیایۍ راوباسي، په دې دنیا ورته جهنم تیار شي، سرې لمبې پورته شي، د فرخندې د وجود ټول نښانونه د سرو لمبو په تورو لوګیو کې د هوا پر لور پورته شي، خو نوم یې تلپاتې شي او د مظلومیت الګو شي.

افغانان په اسلام سر ورکوي خو په اسلام سر نه خلاصوي