مداخله غیر قابل توجیه شورای امنیت

   ۱۳/۰۶/۲۰۲۳

مداخله غیر قابل توجیه شورای امنیت

در منازعه میان قومی یک کشور عضو

کمیته تحقیق و نظارت انفاذ تعزیرات شورای امنیت موسسه ملل متحد ( م، م، م ) ، در راپور اول جون خود  ضمن حواله انبوه  انتقادات  به آدرس طالبان  به نحوه حکومتداری « پشتون محور » طالبان اشاره کرده است.

این بار اول است که در کارزار افغانستان عالی ترین مقام سازمان ملل متحد، در منازعات قومی یک کشور عضو مداخله جانبدارانه میکند. این موضعګیری با اصل عدم مداخله در منازعات سیاسی و قومی ممالک عضو که در منشور سازمان زیر عنوان « امور داخلی » مسجل شده است مغایرت دارد.

راپور از حاکمیت پشتون محور طالبان صحبت میکند. در حالیکه حکومت طالبان ملا محور، مدرسه محور و اسلام محور است  که دران روحانیون همه اقوام با قبول بیعت به هبت الله آخوند زاده شامل اند. قشر تکنوکرات و مکتبی پشتون حتی با داشتن کارت عضویت تحریک طالبان (اشاره به شماری از دیپلوم داران بیرون از حلقه ملا ها در دفتر قطر)  داخل حکومت نیست.

سوالی مطرح میشود به این معنا که چرا حاکمیت طالب با حاکمیت پشتون در ترادف قرار میګیرد و ازان به قصد زیر سوال بردن حاکمیت طالبان استفاده افزاری میشود ؟

در رابطه دلایل مختلفی وجود دارد. از جمله :

– قشر مذهبی پشتون که رهبری حکومت طالبان را بدست دارد نزد کشور های خارجی به داشتن باور های افراطی مذهبی منبعث از مدارس دینی نیم قاره هند، شهرت یافته است. همین کشور ها اقوام غیر پشتون را منحیث پیروان اسلام اعتدالی و صوفی میشناسند و  تصور میکنند که جا به جائی اقلیت های قومی در ترکیب حکومتی  طالب پشتون تباراستقامت سیاست طالبان را به سوی اعتدال میکشاند.

–  مقاومت پشتون ها علیه مهاجمین خارجی  در حالیکه به افغان ها افتخار آفریده ، در عین حال موجب ایجاد ذهنیت منفی نزد بسیاری از مستشرقین و سیاستمداران خارجی شده است: پشتون ها به قاطعیت، سرتنبګی، سرزوری و حرف ناشنوی شهرت یافته اند. عشق به آزادیخواهی آنها در حاشیه قرار ګرفته است. بناٍ در یک محاسبه دور از واقعیت به هر پشتون به مثابه یک طالب بالقوه نګاه شده است.

در جامعه بین المللی مخالفت مشتی از جاهلان شامل تحریک طالبان با تعلیم دختران و کار زنان همه به پای پشتون ها ختم شده است. درین حال فیصله شده است که :  مردمیکه با ابتدایی ترین ضابطه تمدن انسانی یعنی تعلیم و کار زنان دشمنی میورزند، نباید حق شمول در جرګه ملل متمدن دنیا را داشته باشند. به تعبیر دیګر نباید حاکمیت شان به رسمیت شناخته شود.

ـ راپور شورای امنیت چنین استنباط بدست میاید (که امید است چنین نباشد !) ، که سازمان ملل متحد  ثبات و امنیت موجود در افغانستان را نشانه ګرفته است :  امنیت و ثباتی که  در محوریت پشتون (اصطلاح بکار برده شده از شورای امنیت است)  شکل ګرفته است، باید با رخنه اقوام غیر پشتون و رقیب زیر سوال برود. حکومت در چوکات یک فدراسیون اقوام متخاصم شکل بګیرد. امنیت آسیب پذیر موجود مختل شود.

جورج بوش خبیث و لعنتی حمله به افغانستان را به اتکای فورمول « ویرانګری سازنده » توجیه میکرد. بوش به این باور بود که از کشتار ها، خونریزی ها  و ویرانه ها ، افغانستان نوین که دران هیبت و صلابت دیموکراسی و رشد اقتصادی منطقه را به حیرت فرو خواهد برد، سر بلند خواهد کرد. جورج بوش به دوزخ رفت شد. نه از دیموکراسی خبری است و نه هم از رشد اقتصادی. اما سریال ویرانګری ادامه دارد . اینبار به ابتکار شورای امنیت ملل متحد.

تقسیم کرسی های حکومت به اقوام فاجعه بار ترین شکل حکومتداری است که افغانستان آنرا با تلخی تجربه کرده و طالبان نباید تجربه ناکام ګذشته را تکرار کنند.

توجه باید به تشکیل یک حکومت در چوکات قانون اساسی، لویه جرګه و در آینده نسبتاً دور انتخابات متمرکز شود. ګرایش های قومی باید در کوره یک پروسه دیموکراتیک و مشروع ذوب و غیر فعال ګردد.    « پایان»

**************************************