جعل نویسی های غبار، بد تراز تخریب کاری های انگلیس است

درین اواخر، شاغلی استاد سیستانی متکی بر شعورملی، چند مقاله ای، در مورد یک بزرگ مرد تاریخ معاصر کشور یعنی وزیراکبرخان نوشت.

شاغلی سیستانی در آغاز مضمون خود تحت عنوان «دشمنی انگلیس ها با وزیر اکبر خان قهرمان قیام ملی کابل» در ویب سایت های دعوت و افغان جرمن مینویسد:(دفاع از شخصیت های ملی و تاریخی وظیفۀ وجدانی عناصر ملی است)

من با این نظر شاغلی سیستانی بخصوص در حال و احوالیکه از مدت نزدیک به نیم قرن یعنی بعد از دورۀ زمامداری سردار صاحب محمد داؤد خان بر کشور مستولی است، نه تنها موافقم بلکه این را وظیفۀ انسانی و اسلامی و افغانی و ملی هر افغان صاحب قلم میدانم.

دشمنان مادرزاد کشور و مردم این کشور، تبلیغات زهراگینی را علیه شخصیت های بزرگ و پر افتخار کشور و سرزمین افغانستان و نام افغانستان و نام افغان و تمامیت ارضی این وطن و اتحاد و همدلی باشندگان این وطن به سویه جهانی آغاز نموده اند که قبلاً سابقه نداشته است.

درین زهرپاشی، بعد از دورۀ سردار داؤد خان، دست کشور های معاند و بخصوص ایران، به عنوان یک دشمن بزرگ و رقیب و حسود منطقوی چنان بارز است که امروز حتی ملی گراء نماها نیز در نقش ایجنت و سر سپرده های  شان دهل و سرنای دوستی و برادری و حقداری تاریخی با ایران را به نواختن گرفته است.

زمانیکه به اصطلاح روشنفکران به تاریک فکری و بردگی ذهنی و بیگانه پرستی بپردازند از از مفسد ترین گروه ها در کشور مانند شورای نظار و جمعیت ستم پرچم و گروها و رهبران مزدور احزاب هشتگانه چی گلایه که ده هزار هم وطنان هزاره ما را در جنگ های عراق و سوریه قربانی قدوم آیت الله های نا مسلمان ایران ساختند.

نویسندگان و مؤرخین و محققین ما عادت کرده اند که بیشتر توجه خود را به ارتباط مسائل و معضله های داخلی، مرتبط به بُعد خارجی، جنایات  کشورهای استعماری و استعبادی، منجمله انگلیس ساخته در حالیکه نقش خیانت ایجنت ها و گروه داخلی این قدرت های جبار و مکار، بالاتر از خیانت و جنایت کشورهای استعماری است.

ذوات و گروه هائیکه متکی به حس بیگانه پرستی و دریدن پردۀ عفت ارزش های والای ملی، با دیده درایی مختص به خود شان  در حمایت پالیسی های استعماری فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، منجمله ایران، به نفع کشورهای دشمن تبلیغ میکنند و یا هم مانند غبار در حمایت نظر تبلیغات انگلیس هم نظر میشوند، خطرناکتر از بُعد و عوامل خارجی کشور های ذیدخل است.

یکی از امثلۀ برجستۀ گمراهی میرغلام محمد غبارهم، همین مقالۀ استاد سیستانی است.

شاغلی سیستانی مینویسد:«…. انگلیس ها برای بدنام کردن شهرت ملی وزیر اکبرخان تلاش کردند یک جمله ظاهراً  ساده را در تاریخ مبارزات ضد استعماری مردم افغانستان وارد کنند، و آن جمله باید دارای پیامی باشد که وزیر اکبر خان درآن سازشکار و ترسو در برابر سپاه انگلیس نشان داده شود.

میرزا عطا محمد خان شکار پوری که از اتباع هند برتانوی بود یک چنین جمله ای را در کتاب خود (نوای معارک) چنین ثبت کرد: در بیان اینکه میگویند دفعه ثانی آمدن فوج انگلیس در کابل و سوختن عمارات و چهار سطح کابل و گرفتن قلعه غزنین و بردن دروازه سومنات غزنین را بجانب هندوستان و رهانیدن قیدیان خود، محض سازکاری سردار محمد اکبر خان بود. بعد از مراجعت انگلیس های محصور در جلال آباد به سردار اکبرخان و هم رسیدن خط امیر دوست محمد خان به وزیر محمد اکبر خان با صاحبان انگریز سازکاری نموده و قیدیان ایشان را رهایی دهم و کابل و غزنین را بدست ایشان واگذارم چندین فتنه و فساد پیدا خواهد شد که رفع دفع آن مشکل و دشوار خواهد بود (غبار 567 )

سیلی زدن غبار بر روی وزیر اکبر خان:

متأسفانه همین نوشته سراپا دروغ و غیر موثق میرزا عطا محمد شکار پوری یک صد سال بعد دست آویزی شد تا غبار آن را بدون شک و تردید و تأمل تاریخی که از وظایف اولیۀ یک مورخ است در تاریخ خود انعکاس بدهد. در حالی که میرزا عطا محمد شکار پوری هرگز وزیر اکبر و امیر دوست محمد خان و دوستان و همرزمان وزیر اکبر مثل احمد شاه خان بابکرخیل و سردار سلطان احمد خان را ندیده بود، و معلوم نیست که او گفتار وزیر اکبر خان را با سران انگلیسی از زبان کدام شخص نزدیک وزیر اکبر خان نقل قول کرده است.

از آنجا میرزا عطا محمد شکار پوری در این روایت قلب قیام کابل یعنی وزیر اکبر خان را هدف گرفته است، می باید روایت او مبتنی بر اسناد می بود، که نیست. بنابر این میتوان پی برد که این تیر نامریی و زهر آلود از سوی انگلیس ها در کمان میرزا عطا محمد شکار پوری گذاشته شده و با شست غباربه سوی وزیر اکبر خان رها گردیده است.

تبصرۀ این قلم: این که تیر نامریی انگلیس ها در کمان یک نماینده شان یعنی عطا محمد خان شکار پوری، با شست غبار، به سوی یک بزرگ مرد تاریخ کشور مانند وزیر اکبر خان غازی رها میگردد، غبار خود با تمام دانش سیاسی وفهم وقایع تاریخی و درک اهداف و تاکتیک های دولت انگلیس که خودش سخت در آن منهمک است، در واقعیت امر، وظیفۀ یک ایجنت دوم انگلیس را اجراء میکند!

شاغلی سیستانی ادامه میدهد:غبار که دارای افکار چپی بود و تاریخ خود را بر مبنای دیدگاه طبقاتی نوشته است، در تاریخ خود سعی نموده است تا طبقه اشراف و حاکمه افغانستان را همواره خاین نشان بدهد و وزیر اکبر خان هم فرزند امیر دوست محمد خان بود. غبار وقتی روایت میرزا عطا محمد شکار پوری را با پلان انگلیس وارد تاریخ شده است، می بیند، بیک باره جانبازی های وزیر اکبر خان را که در پیروزی قیام کابل از خود نشان داده بود و چهار بار خطر مرگ از دست انگلیس ها را از سر گذشتانده بود، نادیده گرفته و آن روایت دروغین را با جملات دیگری تقویت کرده است، چنانکه مینویسد:«سردار اکبر خان با آنکه ثقالت قراداد امیر را با انگلیس و خساراتی که از آن متوجه نام و نشان افغانستان بود احساس میکرد، مگر عاطفۀ مذهبی و وظیۀ پسر پدری او را خواه نا خواه به اطاعت از امر پدر وامیداشت. لهذا تصمیم گرفت که فشار ملت فاتح را از سر قشون دشمن یعنی انگلیس مغلوب بر دارد و راه ورود سپاه تازه انگلیس را باز بگذارد. (غبار- 567 )

تبصرۀ این قلم: شاغلی سیستانی در پاراگراف فوق الذکر خود دلیل گمراهی غبار را متکی بر ایدیالوژی انحرافی چپی به صراحت تذکر داده است، شعار مبارزه طبقاتی و تحلیل واقعات تاریخی مبنی بر تفکر ماتریالیزم تاریخی و به اصطلاح مبارزۀ غبار، عامل اساسی گمراهی و دگم در نظریات و تحلیل های تاریخی غبار است، علاوه از آن و متکی بر حس خود پرستی، خود خواهی و کینه ورزی غبار، حقانیت گفتار و صداقت روایات او را غبار آلود و فاقد اصل صداقت و بیطرفی کامل در موضوعات تاریخی میکند.

استاد سیستانی در قسمت اخیر مقالۀ خود تحریر داشته است:«متأسفانه مورخان ما و از جمله غبار که یک مرد مبارز و آگاه سیاسی بود نیز شکار این شایعه انگلیسی شده است و آن را با آب و تاب خاصی در کتاب خود درج و تشریح کرده که نسل جوان را از افتخار به یکی از شجاع ترین و فدا کار ترین عنصر ملی محروم کرده باشد.»

تبصرۀ این قلم: تشکر از شاغلی سیستانی که به حکم و جدان و شعور بیدار از شخصیت های بزرگ ملی و علمی و تاریخی و افتخارات تاریخی کشور دفاع مینماید.

هم چنان به شامۀ سیاسی شان مرحبا میگویم، که به بطلان و کذب ادعاهای ضد ملی ذواتی مانند غبار و فرهنگ میپردازد.

یکی از خاینانه ترین تیوری های ابداعی تاریخی این دو «میرین- میرها یا سادات» گمراه، همانا ابرام برنام خراسان در طول یکنیم هزارسالۀ افغانستان، قبل از نام تاریخی افغانستان است، که خطرات ناشی از آن خطرناکتر از بم ذروی در جامعۀ ماست که همین اکنون موجب بذر بزرگترین افتراق میان مردم و اقوام این سرزمین گشته است و استاد سیستانی از آن در یک مضمونیکه کاپی آن نرد من موجود است ، به همین نهج اعتراف نموده اند.

 متأسفم که استاد سیستانی بعد از نشر آن مضمون طلایی ، تحت فشار یک شخصیت متنفذ و سخت معتقد به غبارکه از تذکر اسم شان اجتناب میورزم، قسمت های جالب و حساس و طلایی مضمون خود را، پاک نمود.

استواری بر نظر و عقاید ملی خود، بخصوص در مسائل وطنی و کشوری معرف مردانگی، شهامت، عیاری، شعور ملی، و وجدان بیدار است.

شاغلی سیستانی هم چنان در یک مضمون دیگر خود، غبار را آدم سیاست باز معرفی میکند و مدعی است که غبار جلد دوم کتاب خود را به منظور انتقام گرفتن از خانواده سپه سالار نادرخان به رشته تحریر آورده است.

تمام ارادتمندان سردار صاحب داؤد خان با خبر باشند که غبار، سردار صاحب داؤد خان و برادرش سردار نعیم خان را در کتاب خود متهم به دزدی و فروش  املاک دولتی نیز ساخته اند. این ادعای کذایی غبارعقده یی و بلشویک مانند پخسه گِلی است که به دیوار خشک سردار صاحب داؤد نمی چسپد. صفت بزرگ سردار داؤد خان، پاک نفسی و ناموس داری او مانند محمد گل بزرگ بود. و روی همین  اصل، ایشان روابط خوب و محترمانه با یکدیگر داشتند.

تبصرۀ نهایی: این قلم متکی به افکار چپی غبار و با در نظر داشت داشتن احساسات کاذب و تداخل ملاحظات شیوۀ اندیشۀ انتقام جویانه اش و قضاوت های مالامال از حس خود پرستی و خود بینی وی، بر حقانیت مبارزه وی خط بطلان میکشم.

همچو مبارزات چپگرایانه و افراطی در دورۀ شاه محمود خان غازی منتج به نتایج ناگواری شد، چنانکه دانشمند محترم داکتر صاحب سید عبدالله کاظم آن را در کتاب مربوط به دورۀ شاه محمود خان غازی، عالمانه و حق پرستانۀ مورد تحقیق و نکوهش قرار داده است. امیدوارم روزی توفیق باز تابی آن قسمت های کتاب داکتر صاحب کاظم برایم میسر گردد.

انشاء الله