سهم من در تجلیل از ۱۰۴ مین سالگرد استرداد استقلال افغانستان

سهم من در تجلیل از ۱۰۴ مین سالگرد استرداد استقلال افغانستان:
طبق وعده ناول تاریخی”بغدادي پير”کتاب مانده گاره روانشاد نصیر احمد احمدی به زبان دری ترجمه و در سلسله نشرات لمر میدیا به چاپ فرستاده شد. عنقریب بشکل صوتی در خواهد آمد. این اثر خواندنی به نسبت درج حقایق تلخ روزگار ما، مرا به خود جلب کرد و امیدوارم که خواننده گان دری خوان ما را جلب نماید.
درینجا پیشگفتار این ناول را با شما خواننده گان ارجمند شریک میسازم.

﴿ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ﴾
سورة القلم(۱)
سطری چند در باب نویسندهٔ داستان:
ناول “د بغدادي پیر” اثر نویسندهٔ نامدار و متعهد افغان زنده یاد نصیر احمد احمدی در سال ۱۳۹۶ هجری شمسی به زیور چاپ آراسته شد و به دسترس علاقمندان مطالعه قرار گرفت. این اثر بی نظیر ادبی در کوتاه ترین مدت راه خود را در جمع مانده گار ترین آثار ادبیات داستانی معاصر افغانی باز کرد و در قطار پرخواننده ترین ناول های افغانی ایستاد. وزارت اطلاعات و فرهنگ در آن سال این ناول را منیحث ناول سال انتخاب نموده و مقام ریاست جمهوری نویسندهٔ آنرا شایسته مدال دانست.
از بخت بد، بتاریخ نزده هم سرطان سال ۱۴۰۰ هجری شمسی هنگامیکه یکی از بزرگترین مصیبت های جهان (کرونا) بر همه سایه افگنده بود، این یکی از بهترین نویسنده گان افغان با هزاران قصهٔ ناگفته اش رخت سفر بی برگشت اشرا بربست و رفت. وی با رفتن خود آثاری از خود بجا گذاشت، که این آثار ماندنی را ایجاد کردند، بارز و مانده گار!نصیر احمد احمدی نویسندهٔ متعهد به ارزشهای والای انسانی بود و اینرا میتوان در لابلای داستانهایش به وضاحت دریافت. از داستان های احمدی میتوان تعهد اشرا به افغانیت و والاتر از آن به انسانیت احساس نمود. آنچه داستانهای وی را از عموم داستان ها مجزا میسازد همانا پیام های نهفته در لابلای متن داستان وی است، که مثل قامت قدرتمندی در هر بند آن خفته است، که اگر بخوانی اش بر میخیزد، قامت می افرازد و عَلَمی را برای روشنگری، آزادی، استقلال طلبی و انسانیت بلند میکند. احمدی زادهٔ غزنی است، غزنهٔ تاریخی که ریشهٔ هر بیشه اش به روزگاری راه دارد و هر برگش قصه هایی برای گفتن. وی در سال ۱۳۵۳ هجری شمسی در ولسوالی قره باغ این ولایت زاده شد و در سال ۱۳۵۸ هجری شمسی شامل مکتب ابتدائیهٔ سلطان محمود غزنوی گردید. بعد از اتمام صنف سوم، با خانواده اش به مسیرکابل بار سفر بربست. وی در سال ۱۳۷۰ هجری شمسی از لیسه عالی حبیبیه فارغ گردید، ولی نسبت سقوط نظام و آغاز جنگهای داخلی و تنظیمی میان گروه های مجاهدین نتوانست به تحصیلات عالی خود بپردازد و دوباره ناگزیر شد به قریه آبایی خود به ولایت غزنی بکوچد. وی برای دوسال در مکتب متوسطهٔ خان قلعه غزنی منحیث معلم تاریخ و جغرافیه ایفای وظیفه نمود. بعد از آن نسبت شدت جنگهای تنظیمی مجبور به مهاجرت به پیشاور شد و در آنجا در موسسه ٔ DET استخدام شد و بعد از فراگرفتن کورس یکسالهٔ زراعت و هنر باغبانی طی سفر های متعدد به ولایات و قرا و قصبات افغانستان برای مردم اهمیت کشت و کار و هنر باغ داری را میاموختاند. نصیر احمد احمدی در سال ۱۳۷۶ هجری شمسی بعد از سپری نمودن امتحان کانکور در پوهنځی زراعت پوهنتون کندهار جذب شد، ولی به نسبت شدت جنگهای داخلی و مسدود شدن پوهنتون ها نتوانست به تحصیل خود ادامه بدهد و ناګزیر به ایران سفر کرد. وی بعد از دوسال کار شاقه در آنجا دوباره به وطن برگشت و در موسسهٔ تعلیمی بی بی سی منحیث پرودیوسر و ایدیتر این برنامه ها بکار آغاز نمود. نصیر احمد احمدی مسیر نویسنده گی خود را از نوجوانی ها منحیث نویسندهٔ داستانهای کوتاه آغاز کرد و چهار مجموعه را زیر نام های سړه سیلۍ، مینه، د واورو سړی و اشر به چاپ رسانید.“ بوډا او د لیوانو پلونه” اولین ناول وی بود. این سلسله با ناول های دیګر وی از آنجمله خونکار، بوړبوکۍ، یوه خبره درته وکړم، جُو جُو، اغزن سیم، زرو، بغدادي پیر، پټان، اخ وطنه!، ټال، رنګه غږونه و غڼې ځاله ادامه یافت.احمدی به نوشتن داستانهای کوتاه و ناول اکتفا نکرده بلکه تجارب خود را منحیث یک نویسنده زیر نام “راځئ چې کیسې ولیکو” گرد هم آورد و به دسترس علاقمندان نویسنده گی قرار داد. ترجمه گوشهٔ دیگری از خدمات ادبی نصیر احمدی احمدي را میساخت. کتاب په فلسفه کې تلپاتې پېښې و معجزې تیږه … آثار ترجمه شده توسط وی را تشکیل میدهند. داستانگونه های دیگر وی روایت سوانح شخصیت های شهیر وطن از آنجمله ابوریحان البیرونی، باچاخان، موسی شفیق، کاتب هزاره و هاشم میوندوال است. نصیر احمد احمدی در عمر کوتاه ولی پر بار اش، با قلم بلند و متن سلیس اش در آثار فراوانی که از خود بجا گذاشته است، نه تنها به مشکلات زنده گی مردم از قریه گرفته تا شهر و از طفل گرفته تا سالخورده ها پرداخته بلکه راه حل مشکلات را پیشنهاد کرده است. وی مشکلات جامعه افغانی را شناسایی و به آن روشنی می انداخت و راه حلی برای آن میجست.
ناول “د بغدادي پیر” مثال خوبی از آثار جاودان نصیر احمد احمدی است، که هر بند اش پیامی در خود دارد که با آن چراغی را در ذهن خواننده می افروزد و وی را به ادامهٔ این روشنگری فرا میخواند. وی در متن این داستان طرح بیداری افکارعامه در جامعهٔ افغانی را ریخته است و میخواهد که بر همان ماری که همیشه ملت را نیش زده و هم اکنون هم نیش میزند، روشنی بیندازد و این سلسلهٔ خونین را نقطهٔ عطف بگذارد. در ناول “د بغدادي پیر” تاریکی امروز زنده گی مردم افغانستان به سالهای استقلال، در کنار هم گذاشته میشود و کوشش بعمل مییاید تا از درس های آن روزگار برای بهبود معضلات امروز استفاده نمود. دریغا که هنوز هم از آن همه تلخی ها پند نگرفته ایم و هنوز هم توسط همان مار گزیده و توسط همان اژدها بلعیده میشویم .خواندن ناول “د بغدادي پیر” و طرح روشنگرایانهٔ که درین ناول دمیده است مرا واداشت،که این ناول را از زبان پشتو به زبان دری برگردانم و سهم خود را منحیث یک افغان راستین در بیداری و روشنگری جامعه و منحیث یک مسلمان متعهد به ارزش دینی در تصفیه کردن این دین پاک از خرافات و عوام فریبی بجا کنم. به گفتهٔ حضرت مولانا جلال الدین بلخی که فرموده:حیف مییاید مرا کین دین پاکدر میان جاهلان گردد هلاکاینک فرا میخوانم خواننده ارجمندم را به مطالعهٔ متن چاپی این داستان به زبان دری و آرزو میکنم، که متن این داستان در جدا کردن خوب از بد، راست از ناراست و حق از باطل قدمی باشد محکم و استوار. و در پایان، روح مرد روشن ضمیر، وطندوست و انساندوست نصیر احمد احمدی را شاد، یادش را گرامی و راه اش را پر رهرو میخواهم. به امید افغانستان آزاد، مستقل، خودکفا و مترقی!

مدیر مسئول و صاحب امتیاز مجلهٔ لمر
اسد سال ۱۴۰۲ هجری شمسی
اگست سال ۲۰۲۳ میلادی
ایالات متحدهٔ امریکا