کابل، که من دیدم

ګویند : شنیدن کی بود مانند دیدن.

بعد از دو ماه و چند روز سفر خوش ایند به کشور عزیز من افغانستان – کابل ، دوباره به خاطرات خوب به ایالت ویرجینیا امریکا برګشتم. واقعاً دیدن اقارب ، دوستان سابق و کشور ابایی ام برایم خیلی باارزش بود.

در افغانستان- کابل، همه چیز نورمال بود ، اولین مهمان نوازی اراکین دولت ایمیګریشن چی مرد چی زن در میدان هوایی بین المللی کابل جمله خوش امدیت به کابل بود ، خانم پولیس که در پاسپورت من ویزه دخولی را تاپه میکرد برایم ګفت ، که برادر در خارج مشکل از قبیل کیس ریفیوجی یا پناهندګی دارید یا نه ، اګر دارید من ویزه دخولی به کابل برایتان در یک ورق سفید تاپه میکنم ولی اګر ندارید انرا در پاسپورت تان تاپه میکنم ، من هم به ان خانم مهربان پولس میدان هوایی بین المللی کابل ګفتم که هیچ مشکل در بیرون ندارم لطفآ انرا در پاسپورتم تاپه کنید انها در پاسپورتم ویزه دخولی بکابل زده از خانم تشکری کردم و از میدان برامدم . در مدت دو ماه و چند روز اقامتم در کشور ، در تمام افغانستان بشمول شهر کابل امنیت سرتاسری بود ، مواد ارتزاقی زیاد و قیمت های مواد خوراکی کنترول میشد. زور واکان ، پاټک سالاران، و جزایر قدرت وجود نداشت، کس به کس غرض نداشت، خانم ها مانند سابق بدون برقه رولوچ در سرکها قدم میزد. موضوع محرم شرعی در شهر تاریخی کابل مطرح نبود. من در اقامت  دو ماه در کابل هیچ فرد اداره بنام امر بلمعروف و نهی عن المنکر را ندیدم ، خانم ها در اکثره دفاتر بمانند سابق کار میکرد. انعده خانم هایکه لزومآ خانه نشین شده بودند از طرف امارت برایشان معاش خانګی داده میشد. یګانه بدبختی عدم حضور نسوان و دختران در مکاتب و پوهنتون ها بود که به دروس خود رفته نمی توانیست. روز استقلال تجلیل شد. دیګر کسی نبود که روز را بنام شهدا که در ان بدمعاشی و لندغر بازی کند دیده نمی شد. روز تجلیل عاشورا امام حسن و حسین به مانند زمان ظاهرشاه و داودخان بدون شو اف ها در تکیه خانها تجلیل می شد.

کارهای عمرانی حیاتی پلان هفت ساله زمان جمهوریت داودخان سر دست و به سرعت انجام میشد. بند اب شاه و عروس، للندر ریشخور و لوګر، کانال قوشتیپه ، سربند و کانال اب غوربند و پنجشیر از پروان به استقامت استالیف و وصل کردن ان اب در دوراهی پغمان به دریا کابل ، بند ولایت فراه ، ترمیم سرک کابل قندهار، تونل سالنګ ، سرک حلقوی کابل و سرکهای دیګر شهری کابل ، پاکی و نظافت شهر توسط شاروالی ، پاکاری دریا کابل ، به شدت ادامه داشت.

پولی افغانی ارزش خود را نګاه ،از کشورهای همسایه ارزش زیاد داشت. تجارت به وجهه احسن به خوبی به پیش میرفت. کارهای مراجعین دولتی بدون معطلی اجرا میشد ، ګدایګران حرفوی بایمتریک میشدند انهایکه واقَعا بی بضاعت بودند در جاهای مخصوص نګاه داری  سه وقت نان و لباس برایشان داده میشد. ریاست ترافیک فعال بود ازدحام ترافیک زیاد شده بود  و در بیست و پنج موقعیت سرکهای شهر کابل چراغهای سرخ، زرد و سبز ترافیکی نصب شده بود و ده ها چیز خوب دیګر.

این بود چشم دید و برداشت بنده از سفر وطن عزیزم افغانستان – کابل ، ننګرهار و ولسوالی خوګیانی.