(تر ننه په دې فکر کوم چې ما ځان ته جزا ورکړه او که پنجابي ته!!؟؟) کرکه

(تر ننه په دې فکر کوم چې ما ځان ته جزا ورکړه او که پنجابي ته!!؟؟) کرکه

د تیر کال خبره ده، د کار له امله تقریبا ۱۴۰ کلو متره لیرې تللی وم، مازدیګر مهال چې کله بیرته کور خوا ته راتلم، ښه ډیر وږی شوی وم، په کور کې د سبا ناري د سهار د چای او د کار پر ځای د دوه پیالو ترخې کافي پرته مې څه نه  خوړلی او څکلي وو. نو د خان سره مې وویل چې پر لار به کوم ځای موټر ودروم، پیزا یا بل څه به ځان ته واخلم.

له یوه ځنګله بل ځنګل او له بله بل، چې ابادۍ ته راورسیدم، د عمومي سړک پر غاړه د تیلو پمپ او د پیزا رستوران وو، وروګرځېدم، موتر مې غاړې ته ودراوه. یقین به مو نه شي چې څومره وږی وم، او د لوږې په حالت کې د خوړو بوۍ څومره ښه لګی.

تور پنجابي سر راپورته کړ او پوښتنه یې وکړه چې څه ډول پیزا یا نور خواړه غواړم. ورغبرګه مې کړه لږ صبر چې زه خپل تصمیم ونیسم.

دا هغه وخت وو چې په کونړ او د ننګرهار په ځینو سیمو د پنجاب راکټي بریدونه کېدل.

زه د خپل وجدان سره په جګړه وم، چې د پنجابي د لاس پیزا وخورم او که نه، پیسې مې پنجابي ته ورکړم او که نه.

بس د نر غوندې ترې وږی تږي روان شوم او موټر مې د کور خواته رهي کړ.

ماښام ناوخته وږی تږی کور ته راورسېدم.

او په کور کې چې څه تیار وو هغه مې ښه په خوند وخوړل.

خو تر ننه په دې فکر کوم چې ما ځان ته جزا ورکړه او که پنجابي ته!!؟؟

نن بیا په هماغه لار تیر شوم، په رستوران مې سترګې ولګېدې او زړه خاطره یې رایاده کړه چې تاسو درنو دوستانو سره یې شریکوم.

په درنښت

محمد طارق بزګر