روز جهانی پناه گزینان / ملالی موسی نظام

                                                                                         ۲۰/۰۶/۲۰۱۷

به تاریخ چهارم دسمبر سال ۲۰۰۰ میلادی، اسامبلۀ عمومی ملل متحد به اتکاء به قطع نامۀ ۷۶/۵۵ فیصله به عمل آورد که که همه ساله تاریخ ۲۰ جون، منحیث روز بین المللی پناه گزیدنان برگداشت و استقبال گردد. این فیصله نامه همچنان سال ۲۰۰۱ را پنجاهمین سالگرد کانوانسین شناخت حالت و یا موقف پناه گزینان از سال ۱۹۵۱ بیا نموده و تصریح گرده است.

کنوانسیون پناه گزینان همچنان جزئی از مادۀ نمبر ۱۴ اعلامیۀ جهانی حقوق بشر سال ۱۹۴۸ است که حق پناه گزینی افرادی را که در خواست پناهندگی از سر زمین دیگری را به مناسبت تحت تعقیب قرار گرفتن قرار داشته باشند، مشخص میسازد.

کانونسین  پناه گزینان ۱۹۵۱ در حقیقت فیصله نامۀ مجموعی ممالکی است که از نقطۀ نظر حالت خاص یک فرد، تحت شرائط خاصی حق پناه گرین بودن وی را تعیین نموده و هم چنان مصئولیت سرزمینی را که وی را چون یک پناهده پذیرفته است، مشخص می سازد.

کانوینسیون مذکور همآنانی را که حق پذیرش منحیث یک پناه گزین را ندارد معین می نماید، مثلاج جنایتکاران جنگی نباید پنا داده شوند. درین موافقت نامه، حق مسافرت پناه گزینان هم تحت شرائط خاصی تنظیم گردید که محدودیت هایی را در بر میگیرد.

این موافقت نا مه یا کنوانسیون ژدو ۱۹۵۱، در ماه جولای همان سال به امضاء رسید و در اپریل ۱۹۵۴ مری الاجراء گردید. که به نام « کنونسیون پناه گزینان ژنو» شهرت دارد.

در حالیکه تشریح مفصل مواد کنوانسیون پناه گزینان ژنو بر طوالت موضوع می افزاید، ولی این را باید تذکار دهیم که با سیل پناه جویان جهانی از هر نوع، تطابق حالت و قبولی پناه گزینان با اختیارات رد یا پذیرش آنان از جانب ممالک مختلفه، در شرائط امروز مواد مندرجۀ کنوانسیون ژنو را نمی شود بر حالات فراریان از حالت جنگ یا خطرات شخصی کاملاً تطبیق نمود. طور مثال، امروز در ممالک غربی حتی امریکا، تعداد جنایتکاران جنگی از عصر اشغال افغانستان و دورۀ تنظیم های خون خوار تا زمان حکمروایی طالبان و حتی تا الآن، تعداد زیاد و شناخته شدۀ چنان گروپ ها با جرائم مشخص و اثبات گشته پناه آورده اند.

در مورد طرز برخورد با پناهندگان، متأسفانه آنچه را از عرصۀ تقریباً چهل سال به اینطرف کشور های همسایه یعنی پاکستان و ایران در حق آوارۀ های افغان که از بد حادثه و خیانت و تاراج سرزمین شان با خیانات کاران داخلی، اجباراً به آن ممالک پناه برده بودند، هیچ هم آهنگی و پذیرش مواد مندرجۀ کنوانسیون پناه گزینان ژنو را نداشته است. برعکس نقض چنان موافقت نامه در حالی صورت گرفته است که هردو مملکت اعضای ملل متحد بوده و بر چنان کنوانسیونی مهر تائید زده اند.

در شرائط فعلی اجتماعات بشری که ممالک زیادی در آتش جنگ های نا تمام بین دولت ها و پروه های سیاسی غرق اند، دامنۀ پخش تروریزم افراط گرایان هم که از جانب ممالک متمول و گروپ های مافیای مواد مخدره و دیگر تجارت

در شرائط فعلی اجتماعات بشری که ممالک زیادی در آتش جنگ های نا تمام بین دولت ها و پروه های سیاسی غرق اند، دامنۀ پخش تروریزم افراط گرایان هم که از جانب ممالک متمول و گروپ های مافیای مواد مخدره و دیگر تجارت های نا مشروع تمویل می گردند، وسعت و تعداد آوارگان و بی جا شدگان روز افزون بوده و همه با یک آیندۀ تاریک و سرنوشت مجهمولی مقابل هستند. پس دیده میشود که شرائط پذیرش پناه گزینان بر اساس موافقه نامۀ ۱۹۵۱ ژنو چندان زمینۀ تطبیقی را نمی تواند دارا باشد، مخصوصاً قدرتمندی و استقلال در تصمیم گیری حکومات، هزاران آوارۀ فراری از خشونت و جنگ های خانمان سوز را به آسانی نمی پذیرند.

ایلات متحدۀ امریکا که از لحاظ تعامل قبول مهاجرین و پناه جویان با وسعت سرزمین و منابع دست داشته، همیشه پیش تاز و سخی بوده، دیده میشود که با تغییر حکومت و بهانه گیری بر معضلۀ تروریزم، حتی به آنانیکه حق مسافرت به امریکا را دارند تعدادی از ممالک اسلامی بزرگ را از ورود به این سرزمین منع نموده است.

نظر به راپور اخیر ملل متحد از اوضاع و احصائیۀ پناه گزینان در سال گذشته، دردا که مشاهده میگردد که در پهلوی کشور سوریۀ غرق در خون و آتش، افغانستان که ظاهراً منحیث یک مملکت آزاد پذیرفته شده است، بیشترین تعداد آواره و پنا گزین را داشته اند که این خود از اوضاع نا متعادل و نا بسامان و عدم وجود امنیت در سراسر مملکت بخون نشستۀ ما نمایندگی می نماید.

در شرائط نهایت دشوار رسیدن به ممالک اروپایی، هموطنان ما و فامیل های شان رنج، مشکلات و تلفات سمگینی را متقبل میشوند؛  دز سال ۱۰۱۶روزی نبوده که از غرق شدن در کشتی های نا امن، تا جدایی و پراگندگی فامیل ها از همدیگر و آوارگی اطفال و جوانان افغان نشنیده باشیم. با خطراتی که اطفال را تهدید میکند حتی ترافیک انسان هم با خرید و فروش آوارگان سوریه و افغانستان شامل بوده است.

روز بدتری و حالات وخیم کشتار، فقر، بیکاری و نا امنی در افغانستان فضای سیاهی از یک آیندۀ نا معلوم، مردم را وادار به قبول خطرات بیشمار فرار و پناهندگی می نماید.

اینک به راپوری که ملل متحد به مناسبت روز جهانی پناه جویان منتشر نموده است:

کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان میگوید که تا ختم سال ٢٠١٦، بیش از ٦٥ میلیون نفر در سراسر جهان، به دلیل جنگ و سایر فشار ها از مناطق خود بیجا شدند، که این تعداد بیشتر از شمار مهاجرین و آوارگان سال ٢٠١٥ بوده است.