یزیدیان معاصر؛ شِمر، عمرسعد و ابن زیاد کنونی…

یزیدیان معاصر؛
شِمر، عمرسعد و ابن زیاد کنونی می‌خواهند افغانستان را کربلا بسازند

روزنامه سرخط
رییس جمهور غنی دیروز به قتلگاه شیعیان در کابل یعنی مسجد جامع امام زمان رفت. خود را نمازگزار این مسجد معرفی کرد و یزیدیان معاصر را معرفی کرد. نزدیک به دو ماه پیش این مسجد شاهد حمله خونین تروریستانی بود که دیروز آقای غنی آنان را یزیدیان معاصر معرفی کرد و موقف مردم افغانستان را به معرفی گرفت.

رییس جمهور گفت که تروریستان مانع رفتن پسران و دختران به مکاتب می‌شوند، یا پل‌ها و سرک‌ها را ویران می‌کنند و یا جلو کلینک، داکتر و واکسین را می‌گیرند. شما می‌بینید که در بازارها، مساجد و مناطق پرازدحام، حملات انتحاری را انجام می دهند و برای ایجاد تفرقه میان مسلمانان در مساجد قتل عام می‌کنند، آرزوی‌شان این است که در این سرزمین، هر روز یک کربلای جدید به وجود بی‌آورند.

این سخنان رییس جمهور غنی توجیه عقلی، دینی و مذهبی دارد. مروری بر رویداد کربلا و زندگی نامه‌ی امام حسین اگر داشته باشیم می‌بینیم که یزیدیان آن زمان اسلام، دین و خلافت مسلمین را ابزاری برای قدرت طلبی، ظلم و نابودی مسلمانان کرده بودند. اکنون نیز داعش، القاعده، طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی مانند سران حاکم آن زمان فعالیت دارند.

داعش به مصابه یزید هرجای شیعه را می‌بیند گویا گرگ، گوسفند را دیده حمله می‌کند و آنرا نابود می‌کند. القاعده مانند عمر سعد ابن ابی وقاص بر تکیه خانه و مساجد و صفوف نماز گزاران رحم ندارد و آنان را متلاشی می‌کند. طالبان مانند ابن زیاد که مادرش یک فاحشه‌ی مشهور بود، اسلام را وسیله ساخته و میان مردم افغانستان تفرقه می‌اندازند، یکی از خصلت‌های شمر و دیگر وحشیان آن زمان که در دستگاه یزید کار می‌کردند هم تفرقه اندازی و افراط‌گرایی بود.

با این سخنان مردم افغانستان دانستند که یزید هنوز است و قیام امام حسین باید ادامه داشته باشد. امام حسین وحدت مسلمانان و پیروی از دین حضرت محمد را به مردم توصیه می‌کرد. عاشورای دیروز نماد خوبی از وحدت میان مسلمانان افغانستان بود. فضای مجازی پر بود از مطالب همدلی و تصاویری از اهدای خون به سربازان شجاع افغانستان. نیروهای امنیتی دوشادوش گروه‌های مردمی برای تامین امنیت مراسم‌ها کار کردند.

در کنار مصائب و تعذیه‌ها نکات بارزی که وجود دارد این است که مردم افغانستان اعتدال دینی را باید پیشه کنند. افغانستان جامعه‌ی اسلامی معتدلی را در گذشته تجربه کرده که نه شیعه بر سنی می‌تاخت و نه سنی علیه شیعه قد علم می‌کرد. همه خود را مسلمانان می‌دانستند و عضو همین کشور.

مطلب دیگر اینکه وزارت امور داخله با ابتکاری جدید برای تامین امنیت مراسم عزاداری، شماری از فراشان و خادمان مساجد را مسلح کرد. این مسلح سازی در هماهنگی با بزرگان محل، قوماندانی امنیه و حوزه‌های امنیتی صورت گرفت. اما ترسی که دیگر مردم دارند اینکه اگر چنین کاری در سال‌های آینده تکرار شود، باید منظم‌تر و هدفمندتر صورت بگیرد.

کسانی که مسلح می‌شوند با لباس‌های نظامی منظم در اختیار داشته باشند. این کار آنان را یاور نیروهای امنیتی معرفی می‌کند و دشمنان می‌دانند که نزدیکی عمیقی میان نیروهای امنیتی و مردم وجود دارد.
سلاح به کسانی توزیع شود که حد اقل دانش از حمل و اخلاق آنرا داشته باشند. نباید سبب ترس و رعب میان دیگر اقشار جامعه شوند.

همین که سخن از نبود ترس و وحشت به میان می‌آید، اعتدال دینی و مذهبی نمایان می‌شود که مردم افغانستان به خصوص شیعیان در ایام محرم، باید وضعیت جامعه، شرایط کشور و اوضاع جاری را درک کرده و فقط و فقط برای وحدت و اتحاد گام بردارند.

آزادی مذاهب، عقاید و باورها در افغانستان یک اصل است. افغانستان به جز شیعه و سنی، دیگر مذاهب و اعقادات دینی را هم در خود جای داده است. هدف امام حسین آرامش جهان اسلام بود و این کار باید در جامعه‌ی افغانی و از سوی مردم تمثیل شود.