فلورانس نایتینگل

«فلورانس نایتینگل»، مشهور به بانوی چراغ‌به‌دست، پرستار و ریاضیدان و آماردان انگلیسی و بنیان گذار حرفه پرستاری مدرن بود، ١٢ مه سال ۱۸۲۰ متولد شد.
**************
بیوگرافی فلورانس نایتینگل و دوران کودکی
نایتینگل در ۱۲ مه سال ۱۸۲۰ در فلورانس، ایتالیا، شهری که نام او از آن الهام گرفت، متولد شد. خانواده او بخشی از قبیله مرفه انگلیس بودند که به نخبگان اجتماعی تعلق داشتند. مادرش، فرانسیس نایتینگل، از خانواده‌ی بازرگان ها استقبال می‌کرد و معاشرت با این افراد برجسته باعث افتخارش بود. گفته می‌شود با وجود علایق مادرش، نایتینگل در موقعیت‌های اجتماعی خیلی خوب نبوده است و ترجیح می‌داد که زیاد در مرکز توجه نباشد. پدر نایتینگل ویلیام ادوارد نایتینگل بود (نام خانوادگی اصلی خود را “ساحل” تغییر نام داد) صاحب زمینی صاحب دو ملک بزرگ در لیا هرست، دربیشایر و دیگری در امبلی، همپشایر بود.
فلورانس نایتینگل تحصیلات کلاسیک از جمله ریاضیات آلمانی، فرانسوی و ایتالیایی داشت. او از همان کودکی در امور خیرخواهانه فعال بود و در روستاهای اطراف به بیماران و فقرا خدمت می‌کرد. نایتینگل سرانجام به این نتیجه رسید که به پرستاری علاقه دارد و او اعتقاد داشت که این شغل هدف الهی اوست.
وقتی فلورانس به والدین خود درباره آرزوی خود، پرستاری ابراز علاقه کرد آنها ناراضی بودند و وی را از ادامه تحصیل منع کردند. در زمان ویکتوریا، جایی که زنان انگلیسی تقریباً هیچ حق مالکیتی نداشتند، انتظار می‌رفت که او این شغل را انتخاب نکند، شغلی که طبقات بالای جامعه آن را تحقیر می کردند.
در سال ۱۸۴۹، نایتینگل از پیشنهاد ازدواج نجیب زاده، ریچارد مونکتون میلنز، که سال ها به دنبال او بود خودداری کرد. وی دلیل خود را برای رد کردن توضیح داد و گفت كه در حالی كه او را از نظر فكری و عاشقانه تحریك می‌كرد، اما “طبع اخلاقی فعال” او چیزی فراتر از زندگی درونی را طلب می‌كرد. نایتینگل مصمم به دنبال علاقه‌ی واقعی خود با وجود مخالفت والدینش بود، سرانجام در سال ۱۸۵۰ به عنوان دانشجوی پرستاری در موسسه رهبران مذهبی در کایزرسورث ثبت نام کرد.
در اوایل دهه ۱۸۵۰، نایتینگل به لندن بازگشت و در بیمارستان هارلی به عنوان پرستار مشغول به کار شد. عملکرد وی در آنجا چنان بود که همه را تحت تأثیر قرار داد و توانست به مقام سرپرستی ارتقا پیدا کند. نایتینگل به عنوان داوطلب در بیمارستان میدلکس نیز کار می کرد. با شیوع وبا، فلورانس با شرایط غیر بهداشتی و شیوع سریع بیماری روبرو شد. به همین دلیل وی بهبود عملکردهای بهداشتی را از وظایف اصلی خود قرار داد و توانست مرگ و میر در بیمارستان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
در اکتبر ۱۸۵۳، جنگ کریمه آغاز شد. نیروهای متفقین انگلیس و فرانسه برای کنترل خاک عثمانی علیه امپراتوری روسیه در جنگ بودند. هزاران سرباز انگلیسی به دریای سیاه اعزام شدند جایی که تجهیزات به سرعت کاهش یافت. تا سال ۱۸۵۴، کمتر از ۱۸۰۰۰ سرباز در بیمارستان‌های نظامی بستری شده بودند.
در آن زمان، هیچ پرستار زن مستقر در بیمارستان‌های کریمه وجود نداشت. پس از نبرد آلما، انگلستان به دلیل بی‌توجهی به سربازان بیمار و مجروح خود، با شرایط بسیار غیربهداشتی نیز روبرو شد.
در اواخر سال ۱۸۵۴، نایتینگل نامه ای از وزیر جنگ سیدنی هربرت دریافت کرد و از او خواست که یک گروه پرستار را برای مراقبت از سربازان بیمار و مجروح در کریمه را سازمان دهد. با در اختیار گرفتن کنترل کامل این عملیات، وی به سرعت تیمی متشکل از تقریباً دوازده پرستار را جمع کرد و با آن‌ها به کریمه رفت.
اگرچه به آن‌ها درباره شرایط وحشتناک آنجا هشدار داده بودند، اما هیچ چیز نمی توانست نایتینگل و پرستارانش را منصرف کند. بیمارستان بالای یک حفره بزرگ بود و بیماران در فضولات خود روی برانکاردهای پخش شده در راهروها می خوابیدند. با افزایش مداوم تعداد بیماران و زخمی‌ها، اساسی‌ترین لوازم از جمله بانداژ و صابون به طور فزاینده‌ای کمیاب بود. حتی آب نیاز به جیره بندی داشت. بیشتر سربازان در اثر بیماری‌های عفونی مانند حصبه و وبا جان خود را از دست می‌دادند.
فلورانس نایتینگل به سرعت کار خود را شروع کرد. وی صدها برس اسکراب تهیه کرد و از حداقل بیماران کم توان خواست تا داخل بیمارستان را از کف تا سقف تمیز کنند. نایتینگل خودش هر دقیقه بیداری را به مراقبت از سربازان می‌پرداخت. شب ها او فانوس به دست در راهروهای تاریک می گشت و به بیماران خدمت می کرد. سربازان، که هر دو از دلسوزی بی پایان او متأثر و دلگرم شده بودند او را “بانوی فانوس به دست” نامیدند. دیگر اطرافیان او را “فرشته کریمه” نامیدند. چرا که کار وی دو سوم مرگ و میر بیمارستان را کاهش داد.
علاوه بر بهبود شرایط بهداشتی بیمارستان، نایتینگل آشپزخانه‌ای را تأسیس کرد که در آن غذای خوشمزه برای بیمارانی با نیازهای غذایی خاص تهیه می‌شد. وی همچنین لباسشویی را به بیمارستان آورد تا بیماران ملافه تمیز داشته باشند. به علاوه یک کلاس و کتابخانه برای تحریک فکری و سرگرمی ایجاد کرد.
نایتینگل یک سال و نیم در اسکوتاری ماند. پس از پایان جنگ کریمه، وی در تابستان ۱۸۵۶ آنجا را ترک کرد و به خانه کودکی خود در لیا هرست بازگشت. در کمال تعجب او با استقبال گرمی روبرو شد. ملکه ویکتوریا با تقدیم بروشک حکاکی شده‌ای که به آن “جواهر بلبل” معروف شد و اعطای جایزه ۲۵۰،۰۰۰ دلاری از طرف دولت انگلیس، به کار نایتینگل پاداش دادند.
فلورانس تصمیم گرفت از این پول برای پیشبرد اهداف خود استفاده کند. وی در سال ۱۸۶۰ بودجه تأسیس بیمارستان سنت توماس که در آن مدرسه آموزش نایتینگل برای پرستاران بود را تامین کرد. وی به چهره ای محبوب در میان مردم تبدیل شد. شعرها، ترانه ها و نمایشنامه های زیادی به افتخار او سروده شده است.
زنان جوان آرزو داشتند مانند او باشند، حتی زنان از طبقه بالای ثروتمند که مشتاق الگوبرداری از او بودند، شروع به ثبت نام در مدرسه آموزش پرستاری کردند. به لطف نایتینگل، طبقات بالای پرستاری دیگر این شغل را مورد تمسخر قرار ندادند. بلکه، به عنوان یک حرفه شرافتمندانه مورد توجه قرار گرفت.
نایتینگل بر اساس مشاهدات خود در طول جنگ کریمه، نکاتی را درمورد موضوعات موثر بهداشت، کارایی و بیمارستان‌های ارتش انگلیس نوشت و در قالب یک گزارش گسترده‌ در سال 1858 منتشر شد. این گزارش شامل تجزیه و تحلیل تجربیات وی و پیشنهاد اصلاحات برای سایر بیمارستان‌های نظامی بود. تحقیقات او باعث ایجاد یک تغییر ساختار کامل در بخش اداری دفتر جنگ از جمله تأسیس یک کمیسیون سلطنتی برای سلامت ارتش در سال 1857 شد. فلورانس نایتینگل همچنین به دلیل مهارت های آماری خود، ایجاد نمودارهای در مورد مرگ و میر بیماران در Scutari، اپیدمیولوژی پزشکی را تحت تأثیر قرار داد.
نایتینگل در اسکوتاری به بیماری تب مالت و بروسلوز مبتلا شده بود که به آن تب، تب کریمه نیز می گویند. بیماری فلورانس هرگز به طور کامل بهبود نیافت و در سن ۳۸ سالگی خانه نشین شد و تا آخر عمر در بستر بیماری ماند. اما با این وجود نایتینگیل کار خود را همچنان در رختخواب ادامه می داد.
وی که در میفیر اقامت داشت، همچنان مدافع اصلاحات بهداشتی بود و با سیاستمداران مصاحبه می‌کرد. او که روی تختخوابش بود اما برای بازدید کنندگان برجسته خوش آمد می‌گفت. در سال ۱۸۵۹ او یادداشت‌هایی در مورد بیمارستان ها را منتشر کرد که در آن به چگونگی اداره صحیح بیمارستان‌های غیرنظامی متمرکز شده بود.
در طول جنگ داخلی ایالات متحده، اغلب در مورد نحوه مدیریت بهتر بیمارستان‌های صحرایی از او مشاوره می‌گرفتند. نایتینگل همچنین به عنوان مرجعی در امور بهداشت عمومی در هند هم برای ارتش و هم برای غیرنظامیان خدمت می‌کرد اگرچه او هرگز خودش به هند نرفته بود.
در سال ۱۹۰۷ توسط پادشاه ادوارد نشان افتخار اعطا شد و سال بعد آزادی شهر لندن را دریافت کرد و اولین زنی شد که این افتخار را دریافت کرد. در ماه مه ۱۹۱۰، وی در ۹۰ سالگی تولد خود پیام جشنی را از پادشاه جورج دریافت کرد.
در آگوست سال ۱۹۱۰، نایتینگل بیمار شد اما به نظر می‌رسید که بهبود می‌یابد و گفته می‌شد که از روحیه خوبی به برخوردار است. یک هفته بعد، در عصر جمعه ۱۲ آگوست سال ۱۹۱۰، او به یک سری علائم نگران کننده مبتلا شد. نایتینگل در ساعت ۲ بعدازظهر روز بعد، شنبه ۱۳ آگوست در خانه‌اش در لندن به طور غیر منتظره‌ای درگذشت. به طور مشخص، او ابراز تمایل کرده بود که مراسم خاکسپاری و ، علی رغم تمایل عموم مردم برای احترام به نایتینگل که زندگی خود را وقف پیشگیری از بیماری و اطمینان از درمان ایمن و دلسوزانه برای فقرا کره بودد، بلکه او خواست مراسم خاکسپاری آرام و متواضعانه باشد. با احترام به آخرین خواسته‌های وی، بستگان نایتینگل مراسم تشییع جنازه ملی را رد کردند. “بانوی با لامپ” در قطعه خانواده اش در کلیسای سنت مارگارت، ایست ولو ، در همپشایر انگلیس آرام گرفت.
موزه فلورانس نایتینگل، که در محل مدرسه اصلی آموزش بلبل برای پرستاران واقع شده است، بیش از ۲۰۰۰ اثر بزرگداشت زندگی و حرفه “فرشته کریمه” را در خود جای داده است. تا به امروز، نایتینگیل به عنوان پیشگام پرستاری مدرن شناخته شده و مورد احترام است.