پاکستان خلیلزاد را دور خود می چرخاند

زلمی خلیلزاد در آخرین دور مذاکرات‌اش با نمایندگان طالبان با خوشبینی تمام از نزدیک شدن به توافق صلح با این گروه سخن می گفت، اما درست زمانی که مذاکرات جریان داشت و سخن از یک سلسله توافقات هم به میان آمده بود، طالبان در نزدیکی پایگاه نظامی امریکایی‌ها در بگرام دست به یک حمله خونین زدند. آنهم زمانی که گزارش شده بود سران طالبان “با نیروهای امریکایی آتش بس می کنند”، یعنی اگر این گروه از این مذاکرات به بعد عملیاتی انجام می دهد، باید ده کیلومتر از پایگاه‌های امریکایی‌ها دورتر انجام دهد.
این حمله طالبان از یک سو نشان دهنده گستاخی طالبان مسلح در مقابل امریکایی‌ها و از سوی دیگر پیامد معامله اخیر امریکایی‌ها با طالبان در رابطه به آزاد سازی اسرا می باشد. مهم‌تر از همه این حمله مانور جدید پاکستان در رابطه به روند گفتگوهای صلح افغانستان است. طوریکه این حمله سبب شد زلمی خلیلزاد و نمایندگان طالبان گفتگوهای شان را در قطر فورا توقف داده و یک بار دیگر برای گرفتن مشوره‌های تازه به پاکستان رجعت کنند. خلیلزاد با سفر اخیرش به پاکستان، ظاهرا از همکاری پاکستان برای آتش بس و کاهش خشونت در افغانستان سخن گفته است؛ چیزی که درهیچ منطیقی نمی گنجد و هرگز وجود خارجی نداشته است. زیرا پاکستان با سیاست‌های دروغین خود همواره در مسیر صلح افغانستان سنگ اندازی کرده است. بااین هم “زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان در دیدارش با مقام‌های ارشد پاکستانی از حمایت این کشور برای کاهش خشونت، آتش بس و انجام مذاکرات بین الافغانی استقبال کرده است. همچنان آقای خلیلزاد اعلام کرده است که گفتگو با نمایندگان گروه طالبان پس از یک هفته موقتا متوقف شده است”. البته خلیلزاد گفته است که “یک وقفه مختصر می‌گیریم تا آنها [طالبان] با رهبران خود در مورد این موضوع مهم مشورت کنند”. هرچند طرف امریکایی‌ها مدعی اند که مذاکرات به خواست آنها متوقف شده است و دلیل آن را نیز حمله خونین طالبان در بگرام عنوان کرده اند. اما طالبان مدعی اند که “گفتگوها به خواست نمایندگان این گروه برای مشورت با رهبران‌شان برای چند روز متوقف شده است”. در هرصورت مهم نیست که مذاکرات به خواست کدام طرف متوقف شده باشد، مهم این است که چرا با توقف مذاکرات زلمی خلیلزاد نماینده ویژه امریکا در امور صلح افغانستان، فورا به پاکستان سفر می کند. اگر طالبان می خواهند برای مشوره پیش بزرگان شان بروند، مسلم است که بزرگان آنان در پاکستان هستند، چون پاکستان لانه و پرورش‌گاه واقعی طالبان می باشد. این گروه توسط پاکستان هدایت می شود و در هر تصمیمی باید از پاکستان دستور بگیرد. ولی زلمی خلیلزاد چرا با توقف مذاکرات پیشتر از همه به پاکستان سفر می کند؟ حال چنین به نظر می رسد که طراحی حمله بگرام توسط پاکستان صورت گرفته و هدف از این حمله هم جلوگیری از توافقات جدید میان امریکایی‌ها و طالبان بوده است. در این صورت تشریف آوری آقای خلیلزاد به پاکستان چندان سودی به ادامه روند گفتگوها نخواهد داشت، مگر اینکه پاکستان وی را دور سرخودش بچرخاند و بار دیگر بدنبال نخود سیاه بفرستد. زیرا امریکایی‌ها تاکنون ده دور مذاکرات مستقیم با طالبان داشته‌اند و در تمام این ده دور آنها “روی آب خط کشیده اند”، ورنه در دور نهم این مذاکرات هم دو طرف در آستانه یک توافق بودند و درست زمانی که مذاکرات به مراحل نهایی رسیده بود، طالبان دست به یک حمله انتحاری در کابل زدند که منجر به کشته شدن ۱۲ نفر از جمله یک سرباز آمریکایی شد. چنین شد که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، این گفتگوها را به صورت غیرمنتظره متوقف کرد. خلاصه اینکه پاکستان تاکنون هر قدمی که در مسیر روند صلح افغانستان برداشته نتیجه مطلوب برای افغانستان نداشته است.