صلح برای افغانها مثل تنفس، حیاتی است!

کاندید اکادمیسین سیستانی                                                                                           ۱۴/۳/ ۲۰۲۰

صلح برای افغانها مثل تنفس، حیاتی است!

جوانی از نیمروز بنام نوید توحید دیشب از من سوال نمود که نظرم در بارۀ صلح و رهائی زندانیان طالب چیست؟ برایش نوشتم که :

صلح برای مردم افغانستان مثل تنفس با ارزش است. تمام افغانها (بجز آنانی که نفع خود را در جنگ می بینند‌ ) خواهان صلح اند. ولی بدبختانه برای برخی از گروه های جهادی جنگ یک تجارت پر در آمد است. گروه های که با جنگ توانسته اند قدرت دولتی را غصب کنند واز این طریق صاحب میلیونها دالر ودارای  دم ودستگاه وزندگی اشرافی شده اند هرگز نمیخواهند تا جنگ خاتمه یابد چونکه با ختم جنگ اقندار شان نیز خاتمه می یابد.

از جانب دیگر جنگ در افغانستان جنگ طالب با دولت نیست، بلکه جنگ استخبارات کشورهای منطقه و بازی ابرقدرتها در افغانستان است.دولت افغانستان برای آوردن صلح تلاش میکند‌.اما راضی ساختن همه کشور های شامل بازی بزرگ در افغانستان (بعد از حادثه ۱۱ سپتمبر) کار آسانی نبوده ونیست.

این کار حتی از عهده ابرقدرتی چون امریکا هم پوره نیست. رقابت های امریکا با روسیه و چین وایران از یک طرف و تقابل سیاست های هند وپاکستان از سوی دیگر و ضدیت طالبان با گروه های جنگی مخالف طالبان درافغانستان که با حمایت امریکا در افغانستان به قدرت رسیدند وبر مقامات کلیدی دولتی چنگ انداخته وابقا گردیده اند هرکدام کورگره های اند کهسبب بحران جاری درکشور شده است.

حال که امریکا برای بیرون شدن خود از افغانستان یک بینی خمیری با طالبان درست کرده واز جیب خلیفه پنج هزار طالب را رهایی داده است به نظرمیرسد که دولت افغانستان با دشواری های نتایج انتخابات جنجالی مجبور خواهد بود تا آبروی امریکا را در برابر رقبایش حفظ کند وتن به رهایی زندانیان طالبان بدهد.

به نظرم آزادی زندانیان طالب باید همراه با کاهش خشونت از جانب طالبان وآغاز مذاکرات صلح بین الافغانی باشد. همچنان باید اطمینان حاصل شود که زندانیان پس از رهایی دوباره برضد نیروهای دولتی به جنگ نمی پردازند.

اگر رهایی زندانیان طالب از میزان حملات برنیروهای دولتی نکاهد وتلفات مردم افغانستان همچنان ادامه داشته باشد صلح به کشور بر نخواهد گشت و دولت مجبور خواهد بود در دفاع ازمردم تحت قلمرو حاکمیت خود با طالبان تا وقتی بجگد که طالب به آتش بس تن دردهد .

تاجایی که دیده میشود طالبان یک گروه واحد نیستند بلکه شامل گروه های مختلفی اند که مورد حمایت کشورهای چون پاکستان و ایران و روسیه وکشورهای حوزه خلیج فارس قرارداراند. هریکی از این گروه ها هر لحظه میتوانند بدستور کشور حامیان خود آتش بس را نفض وصلح را اخلال کنند.

قصد ندارم اشرف غنی را با عبدالله عبدالله مقایسه کنم زیرا همه میدانند و ماهم میدانیم که عبدالله عبدالله یکی از قوماندانان جنگی شورای نظار است که در دهه ۷۰ درکابل مرتکب جنایات جنگی شده و دستانش در کشتار ۷۰ هرار کابلی و۶۰۰۰ مردم هزاره افشار کابل آلوده است و اعضای تیمش نیز به عین جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت و ویرانی کابل متهم اند درحالی که دستان اشرف غنی به خون مردم کابل رنگین نبست. افزون براین اشرف غنی در فساد اداری و قاچاق مواد مخدر و جاسوسی بکشورهای خارجی متهم نیست .

نکته دیگری که باید در کریدت اشرف غنی محاسبه شود اینست که می بینیم :

پاکستان مخالف اشرف غنی است؛

ایران مخالف اشرف غنی است ؛

روسیه مخالف اشرف غنی است؛

ترکیه مخالف اشرف غنی است؛

حتی امریکا مخالف اشرف غنی است؛

تمام جنگ سالاران داخلی که تیم بی ثباتی را تشکیل داده اند مخالف اشرف غنی در راس دولت افغانستان اند ولی همه دولتها ی فوق الذکرباداکتر عبدالله سرموافق می جنبانند چرا چنین است؟

برای اینکه اشرف غنی شخصیت ملی و دانشمند است ومنافع ملی را فدای منافع شخصی نمیکند؛

برای اینکه سعی میکند آب رودحانه های وطن را با احداث بندهای آب مهار کند و در خدمت استفاده هموطنان خود قرار دهد ؛

برای اینکه میخواهد از منابع طبیعی افغانستان صیانت کند وکشور را از لحاظ اقتصادی وتولیدات زراعتی خود کفا نماید؛

برای اینکه میخواهد وتوانسته است راه های ترانزیتی بدیل را جستجو کند وفشار پاکستان را از روی شانه های تجارومردم افغنستان کاهش دهد و تجارت را از انحصار پاکستان نجات داده به کشور های چین و عرب حوزه خلیج فارس وحتی ترکیه واروپا انکشاف دهد؛

برای اینکه او به حقوق ونقش زنان درانکشاف جامعه وسهمگیری جوانان در امور دولت اهمیتی زیادی نسبت به رقبای جهادی خود قایل است واین را درعمل به اثبات رسانده است.به همین خاطراست که کشورهای مذکور وجود یک رئیس جمهور آگاه وملی اندیش را درافِغانستان خوش ندارند.

با همه ی این ناسازگاریها درحال حاضر برطبق فیصله کمیسیون مستقل انتخابات اشرف غنی باکسب۶۴/ ۵۰ ٪ آرا ی مردم برنده اعلان شد و در روز ۹ مارچ ۲۰۲۰ درحضور نمایندگان قوای ثلاثۀ دولت ومهمانان خارجی وسفرای ۳۵ کشور خارجی بشمول قوماندان قوای ناتو درارگ ریاست جمهوری افغانستان مراسم تحلیف بجا آورده شد واشرف غنی بحیث رئیس جهموری افغانستان حلف خدمت گزاری ودفاع از تمامیت ارضی و صیانت از دین مقدس اسلام را مطابق قانون اساسی درحضور قاضی القضات افغانستان بجا آورد.

اما تیم رقیب اشرف غنی با ترکیبی از جنگ سالاران جمعیت اسلامی، حزب وحدت خلیلی و محقق و حزب جنبش اسلامی برهبری جنرال دوستم با حمایت برخی کشورهای خارجی حکومت موازی اعلام کردند ونام حکومت خود را حکومت همه شمول نامیدند. معنای همه شمول را تقریباً همه میدانیم که یعنی چی؟ یعنی که یک باردیگر قوماندانان جهادی و آدمکشان وجنایتکاران ویرانگران وغارتگران کابل شامل حکومت شوند ودمار از روزگار مردم بیچاره بکشند.

چون افراد این تیم درمدت تقریباً ۲۰ سال اقتدار خود درکشور مصدر هیچگونه خدمتی به نفع ملت وکشور بجز خود وحلقۀ خاص قومی خود نشده اند، اشرف غنی که در حکومت گذشته هریکی ازاین اشخاص وافراد رامی شناسد، حاضر نیست این چهره ها را دوباره در مقامات کلیدی کشور مقررنماید، ازاینست که تیم بی ثبات سازی برهبری عبدالله عبدالله برای دولت اشرف غنی هر روز درد سر ایجاد میکند تا کشور را بسوی بحران و یک جنگ داخلی سوق دهد. به همین خاطر مردم دچارنگرانی اند که نباید دهه ۷۰ دوباره تکرار شود. دولت نه تنها با تیم عبدالله عبدالله دچار تقابل است بلکه با طالبان برای رهائی پنج هزار زندانی شان و همچنان با فشار امریکا نیز روبرو است، بدین جهت در اوضاع واحوال کنونی تحقق صلح در کشور یک پروسۀ پیچیده و مغلق به نظرمی آید که به زودی نصیب مردم افغانستان نمیشود.

 پایان۱۴ / ۳/ ۲۰۲۰