افغانستان در نبود محمد اشرف غنی

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رض) عَنِ النَّبِيِّ (ص) أَنَّهُ قَالَ: «لا يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ، مَرَّتَيْنِ»». (بخارى: ۶۱۳۳)

ترجمه: «ابوهریره (رض) می‌گوید: سیدنا محمد‏مصطفی (ص) فرمودند: «مؤمن از یک سوراخ، دو بار، گزیده نمی‏شود»».

اما ما مومنان افغانستان نه دوبار بلکه چند بار از یک سوراخ گزیده شده ایم و نمیدانم چه حکمتی دارد که بازهم بر مداومت آن اصرار داریم !
تعداد بیشماری از ما معتقدیم که اگر رئیس جمهور غنی از ریاست جمهوری کنار برود افغانستان میشود بهترین کشور دنیا ! میشود بهشت ! و از قضا این نظر را در مورد شاه اشرف و شاه زمان کبیر و امان الله خان و محمد داود خان و داکتر نجیب الله هم داشتیم ولی جواب نداد!
و البته حدود دو سه قرن است که ما این نظریه را کشف کرده ایم و چند بار هم امتحانش کردیم ولی از خدا که پنهان نیست از بقیه چه پنهان هربار بدتر از بار قبل به خاک سیاه نشسته ایم!
از شاه اشرف بخاطر اتهام مشارکت در قتل شاه محمود که البته تائید هم نشد روی گرداندیم و او را در ایران تنها و بی سرنوشت به دست تقدیر سپردیم و خطرات نبود او را پیشبینی نکردیم .
پس از شهادت شاه اشرف سیل سپاه نادر افشار افغانستان را درنوردید چنان که سیدال خان ناصری هم با همه رشادتش نتواست جلوی او را بگیرد ، سیدال خان یکی از مردانی بود که تاریخ نظیرش را کم دیده است ، اما بخت با نادر یار بود و نادر زمانی با سیدال خان روبرو شد که نیروهای تحت فرمان سیدال خان بسیار کمتر از نیروهای او بودند و خلاصه
پس از اعلیحضرت شاه اشرف مستعمره ایران شدیم ، همان ایرانی که تا مدتی قبل بر آن حکم میراندیم !
تا این که احمدشاه بابا آمد و کشورمان را از نو بنا کرد و بخش های وسیعی را به قلمرو کشورمان افزود .
در زمان احمدشاه بابا و جانشین او اعلیحضرت تیمورشاه به طور حیرت انگیزی کاری نکردیم تا اینکه اعلیحضرت شاه زمان کبیر به تخت سلطنت جلوس کرد ، شاه زمان کبیر با تمام توان از تمامیت ارضی مان دفاع کرد ،
شاه زمان کبیر میخواست که هند را از چنگال بریتانیا نجات بدهد ، بریتانیا هم جاسوسانش را در لباس ملا به افغانستان فرستاد و ما هم لقب های پیر و حضرت و . . . روی جاسوس های بریتانیا گذاشتیم و دور آنها جمع شدیم ، وقتی که شاه زمان کبیر جاسوس های بریتانیا را شدیدا مجازات کرد ما هم کینه او را به دل گرفتیم و هر وقت که او جاسوسی و یا خائنی را از میان برمیداشت ما هم به این کینه می افزودیم تا در آخر با همکاری فتحعلی شاه ایران و محمود که به خاک پای شاه زمان کبیر نمیرسید اسباب سقوط شاه زمان کبیر را مهیا کردیم!
پس از اعلیحضرت شاه زمان کبیر دچار جنگ داخلی شدیم ، بخش وسیعی از کشورمان را از دست دادیم و مستعمره بودن بریتانیا را هم تجربه کردیم ، همان بریتانیایی که از ترس شاهنشاه ما دمی آرام و قرار نداشت ، همان بریتانیایی که شاهنشاه ما میخواست او را از هند خارج کند .
گذشت و گذشت تا نوبت سلطنت به شاه امان الله رسید ، امان الله اول ما را از استعمار بریتانیا نجات داد و بعد میخواست تا کشورمان را به یک کشور عصری مبدل کند ، میخواست تا کودکان مان به مکتب بروند و بانوان مان حق تحصیل داشته باشند ، میخواست تا ما را از فلاکت و بدبختی و جهل و بیسوادی نجات بدهد ، اما ما نپذیرفتیم و به میل بریتانیا بر علیه او شوریدیم و پس از او به قرون وسطی برگشتیم !
چهل و پنج سال بعد محمد داود خان نظام فرسوده شاهی را با نظام مترقی جمهوری عوض کرد، همان محمد داود خانی که در دوران صدارت برایمان میدان هوایی و سرک ساخت و ترانسپورت هوایی مان را توسعه داد، در دوران جمهوری اش هم برایمان سیستم بس های برقی و بندهای آب و شفاخانه و . . . ساخت و ما هم به چهار گروه تقسیم شدیم ، گروه اول بنیادگراها که چند بار شورش و کودتا کردند تا محمد داود خان را از حکومت بیندازند و یک نظام ناب اسلامی به وجود بیاورند ، نظامی که در هیچ دوره ای از تاریخ پیاده نشده و نخواهد شد ، البته خودمان میدانستیم که محمد داود خان مسلمان معتقدی است که پنج وقت نماز ادا میکند ، ماه رمضان روزه میگیرد ، ذکات میدهد و . . . گروه دوم ما کمونیست ها بودند ، کمونیست های ما فکر میکردند که اگر محمد داود خان نباشد افغانستان یک شبه راه صدساله را طی خواهد کرد ، و همان ها بودند که فاجعه هشت ثور را رقم زدند و گروه سوم مان تصمیم گرفتند هیچ کاری نکنند و با کمال خونسردی شهادت رئیس جمهورمان را نگاه کردند ، گروه چهارم هم که آن هایی بودند که به میدانستند رئیس جمهور محمد داود فرزند راستین این کشور است و تا پای جان از او و فعالیت هایش دفاع کردند ، تعداد بیشماری از آنها یا روز هشت ثور با رئیس جمهور شهید شدند و یا مجبور شدند به کشورهای دیگر مهاجرت کنند .
پس از محمد داود امنیت مان را از دست دادیم ، رفاه مان را از دست دادیم و . . .
خلاصه نوبت رسید به دکتر نجیب الله ، رئیس جمهوری که در نمازهای جماعت شرکت میکرد ، همیشه از قرآن مجید دلیل میاورد ، ما را از عواقب برادر کشی برحذر میداشت ، شرکت در نمازهای جماعت را برای کارمندان دولت اجباری کرده بود و . . . که البته با تمام هیچ کدام از این کارهایش نتوانست نظر ما را جلب کند و تمام اقوام و احزاب سیاسی منجمله چپ گرا و بنیادگرا دست به دست هم دادیم و با کمک کشورهای اروپایی و همسایه گان مان دکتر نجیب الله را مجبور کردیم که از ریاست جمهوری استعفا بدهد و بعد خودمان به خاک سیاه نشستیم !!
پس از داکتر نجیب الله همه چیزمان را از دست دادیم ، دارایی مان را ، اردوی ملی مان را ، همان اردویی که نه به گفته ما ، بلکه به گفته نواز شریف مهمترین و مجهزترین اردوی منطقه بود ، آثار تاریخی مان را که یکی از آنها بت بامیان بود ، دیگری دارالامان و اکثر آثار موزیم ملی
مثلا سنگ ماه و گنجینه های تاریخی و . . .
نابودی افغانستان را نباید به یک قوم خاص نسبت بدهیم ، این فاجعه نتیجه مشارکت ملی برای نابودی کشور بود که موفقانه هم انجام شد .
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سرانجام بد داشتیم !
بعد از تحمل سالها حقارت و بدبختی نوبت رسید به ریاست جمهوری محمد اشرف غنی ، کسی که در بهترین پوهنتون های دنیا تحصیل و در مهم ترین نهادهای بین المللی کار کرده است ، حالا به سوی پیشرفت قدم میگذاریم ، رئیس جمهوری داریم که دلش برای ما میطپد ،
کسی که برایمان بند ساخت ، برق آورد ، اردوی ملی مان را تجهیز کرد ، به بانوان مان آزادی بیشتری بخشید . . .
و بعد از این همه بدبختی هنوز میخواهیم آن نظریه لعنتی را امتحان کنیم .
لازم نیست برای دیدن عواقب نبود محمد اشرف غنی دولت را ساقط کنیم ، من خودم نتایج نبود او را شرح میدهم :
انهدام مجدد بناهای تاریخی
شروع مجدد جنگ های داخلی توسط جنگ طلبان
بازگشت مجدد به دوران قرون وسطی
پایان دموکراسی ،آزادی بیان و حقوق کودکان و زنان
شروع مجدد برادر کشی و . . .
و خلاصه کلام نبود غنی یعنی بازگشت به دهه هفتاد ، آنهم دور دومش !
ما نبود شاه اشرف و شاه زمان کبیر را تجربه کردیم و همچنان نبود امان الله خان و محمد داود خان را و همینطور نبود دکتر نجیب الله را ، نگذارید نبود محمد اشرف غنی را هم تجربه کنیم ( خدا نکند )
به شما اطمینان میدهم که نبود او نبود همه چیز است .
فکر میکنم وقت آن رسیده است که همه برای یک بار هم که شده به این آیه کریمه عمل کنیم :
یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ﴾ (النساء: ۵۹)

ترجمه آیه:
ای کسانی که ایمان آورده اید ، اطاعت کنید از خداوند و پیامبر او و صاحبان امورتان ( فرمانروایان و یا فرمانداران )
پایان