اروپا، سرزمین آرزوها و یا وادی مرگ؟

بسم الله الرحمن الرحیم

از مدتی بدین سو و هم زمان با تشدید ناآرامی ها ، مهاجرت های گروهی غیرقانونی افزایش چشم گیری داشته است ، خیلی ها از فرط فقر و بیکاری و تعدادی هم بخاطر ناامنی راهی کشورهای اروپایی میشوند اما در این میان هستند کسانی که برای داشتن یک زندگی بهتر و یا به اصطلاح خودشان یک زندگی رویایی عازم اروپا میشوند ، در نظر آنان اروپا جایگاه کاخ آرزوها را دارد و میپندارند که تنها راه برای خوشبخت شدن رفتن به اروپاست و لا غیر!
اکثر آنان میپندارند که در آنجا همه چیز هست ، پول ، کار ، زندگی بهتر ، بله هست ، اما به چه قیمتی ؟
به قیمت کشته شدن ؟
یا زندان و اسارت و تحقیر و . ‌. .
اکثر کسانی که از طریق مهاجرت غیرقانونی راهی اروپا میشوند نمیدانند که چه خطراتی در کمین آنهاست ، خطراتی که باور کردنش برای مان سخت است ، گرسنگی ، تشنگی ، زندان و حتی مرگ .
اکثر این مهاجران قبل از آن که به مقصد برسند ، دستگیر و زندانی شده و دوباره به اجبار به کشور فرستاده میشوند
تعداد بیشماری هم در راه های سخت و صعب العبور تاب مسافرت نمیاورند و از شدت گرسنگی و تشنگی از پا در میایند و در دریاها غرق میشوند و یا به دست دزدان و قطاع الطریقان می افتند و همه چیزشان را از دست میدهند ‌و بالاخره تعداد ناچیزی از این مهاجران با تحمل سختی های بیکران به اروپا میرسند که متاسفانه آنان هم از این قاعده مستثنی نیستند ، بیشتر آنان نمیتوانند پناهندگی کسب کنند و دوباره به کشور بازگرداننده میشوند .
با این شرایط آیا ماندن در کشور ، بهتر از رفتن نیست ؟
اگرچه ناامنی و فقر را نمیتوان نادیده گرفت اما با وجود آن ، ما میتوانیم بمانیم و سعی کنیم کشورمان را از این ورطه هولناک نجات بدهیم .
اگر قبول ندارید نگاهی به تاریخچه هیروشیما بیندازید ، شهری که مورد حمله اتمی قرار گرفت و به نابودی کشانیده شد ، اما با سعی و تلاش شهروندانش در کمتر از ده سال مجددا به روزگار خوش قبل از نابودی بازگشت ، در کل کشور جاپان (ژاپن) در زیر بار جنگ جهانی دوم فرسود و همه چیز خویش را از دست داد ، اما شهروندان فرهیخته این کشور دست به دست هم دادند و برای سرپا ایستادن کشورشان از هیچ کاری دریغ نکردند و در نتیجه ژاپن ، کشوری که نه نفت دارد و نه منابع بیشمار طبیعی ، امروزه در صدر جدول کشورهای پیشرفته قرار دارد ،
چه خوب میشد اگر ما هم بجای به خطر انداختن جان مان برای هیچ و پوچ ، دست به دست هم بدهیم و برای ساختن کشورمان تلاش کنیم ، باشد که بتوانیم کشورمان را به رده کشورهای مترقی برسانیم .
من به جرات میتوانم بگویم که زندگی رویایی در اروپا ، برای تعداد بیشماری از مهاجران سرابی بیش نیست
چنانکه میهن عزیزمان حقیقتی انکار نکردنیست ،

پس :
میمانیم تا افغانستان را بسازیم . . .

به امید یک کشور آزاد ، آباد و اسلامی

محمد شریف منصور

تاریخ انتشار مقاله : ۶ مارچ ۲۰۱۸