پروسه رها سازی زندانیان طالب نا عادلانه است

 طالبان مانند تمام امور و توافقات شان بر روند تبادله زندانیان نیز غدر کرده اند.

 پس از رهایی یک هزار زندانی طالب از سوی حکومت، شورای امنیت ملی اعلام کرد که با توجه به نبود تناسب لازم در تبادله زندانیان نیروهای امنیتی و طالبان، روند رهایی زندانیان تا زمان رهایی کامل ۲۰۰ زندانی نیروهای امنیتی متوقف شده است.

به گفته‌ی مسوولان، از میان ۱۷۱ زندانی‌‌ که از سوی گروه طالبان آزاد شده‌اند، تنها ۱۰۵ تن آن مربوط نیروهای امنیتی است. این نهاد هم‌چنان می‌گوید که ۶۱۰ زندانی نیروهای امنیتی در این میان ناپدید شده‌اند که با توجه به رد فهرست این زندانیان از سوی طالبان، احتمال دارد این افراد کشته یا فروخته شده باشند.

به گفته این شورا، اگر طالبان خلاف اصول جنگی اسیران را ضایع کرده‌اند، حکومت مکلف نیست که مطابق به تفاهم‌نامه‌ امریکا و گروه طالبان عمل کند.از سوی دیگر ناتو قبلاً طی یک اعلامیه چگونگی عمل کرد در پروسه رها سازی زندانیان طالب را به دولت افغانستان محول کرده بود. برعلاوه زندانیان قبلی افراد دولتی که بصورت شفاف از زندانهای طالبان ازاد نمیشدند چند روز پیش طالبان در یک حمله بر کاروان نیرو های دفاعی کشور، مطابق گذارش های موثق ۹ تن از سربازان را اسیر کرده اند و مطباقی را به شهادت رسانده اند.

از جانب دیگر حمله بر مراسم جنازه در ننگرهار و عملیات غیرانسانی و فجیع این گروه بر شفاخانه ۱۰۰ بستر دشت برچی، حکایت از عدم موجودیت تعهد در طالبان به پروسه صلح دارد. به مجرد اینکه پروسه رها سازی زندانیان طالب متوقف گردید کابل و ولایات شاهد چندین حمله وحشیانه این گروه و تار و مار شدن مال و جان مردم بوده است. طالبان از خلاء به میان آمده استفاده سوء کردند و نشان دادند که دهشت افگنی در ذات شان است و نمی توانند جلو آنرا را بگیرند.

در چنین شرایط بحرانی دولت افغانستان برای تلافی اعمال طالبان و تسلای قلوب متضررین ازین حادثات، هرچه زودتر باید به پروسه رها سازی زندانیان طالب خاتمه بخشد. و سیاست تهاجمی را رسماً علیه امحای این گروه در پیش گیرد و زندانیان طالب را علنی به پای دار بکشد تا درس عبرت برای سایر اعضای رجیم این گروه سفاک باشد. این گروه با کشتن افراد بی‌گناه و از بین بردن زیرساخت‌ها به خواست بیگانه‌گان، سبب عقب‌گرد کشور شده اند و امیدهای برخاسته از روند صلح را نیز با کُندی و چالش روبه‌رو می‌کنند. طالبان باید روند رهایی زندانیان نیروهای امنیتی را سرعت بخشند و با توقف خشونت بر غیرنظامیان و آزادی بی‌قید و شرط زندانیان، زمینه‌ی سرعت‌گرفتن روند صلح را فراهم سازد، در غیر آن دولت افغانستان مجبور به رها سازی زندانیان طالب نیست. و بهتر است تا حکومت افغانستان با روی کار انداختن برنامه های گسترده انهدامی دودمان این گروه را به باد دهد.

 قابل یادآوریست روند رهایی زندانیان دو طرف در بیستم حمل سال روان آغاز شد که در اولین دور، حکومت ۱۰۰ زندانی گروه طالبان را متناسب به شرایط میزان حبس، وضعیت صحی و کهولت سن از زندان‌های دولت آزاد کرد. هر چند روند رهایی افراد گروه طالبان برای سه بار ادامه یافت‌، اما این گروه تصریح کرد که زندانیان، خلاف فهرست آنان از زندان‌های حکومت آزد شده‌اند. با این حال، گروه طالبان چهار روز پس از آغاز این روند و با رهایی ۳۰۰ زندانی‌شان از سوی حکومت، ۲۰ زندانی نیروهای امنیتی را از بند آزاد کرد. گفتنی است که طالبان پس از امضای تفاهم‌نامه صلح با امریکا در قطر، خواستار رهایی پنج هزار زندانی‌شان در جریان ۱۰ روز پس از امضای تفاهم‌نامه شده بودند، اما حکومت با این خواست گروه طالبان مخالفت کرد و تصریح کرد که یک هزار ۵۰۰ زندانی این گروه را پیش از مذاکرات بین‌الافغانی و سه هزار و ۵۰۰ زندانی دیگر را در جریان این مذاکرات آزاد می‌کند. اما طالبان اوضاع را به سمت ناخوش آیندی میکشانند که دیگر نیاز نباشد دولت هم به عهدش وفا کند. حکومت باید اقدامات جدی را علیه گروه طالبان و زندانیان شان برای جلوگیری از خونریزی بیشتر مردم بیگناه کشور و جبران خسارات و انتقام خون شهدا افغانستان، روی دست گیرد. و به هر شیوه ممکن دل های رنجیده مردم را مرهم زنند