ترس و اضطراب را؛ خطری هم‌مثل کرونا نسازید

کسریه نیازی

0 620
کرونا به سرعت در سراسر جهان شیوع کرد، سیستم‌های جهانی را عمیقن لرزاند هزاران تن در حالت قرنتین قرار گرفتن و هزارن تن دیگر از اثر بیماری کویید_۱۹ از بین رفتند و در روند زندگی عادی بشر محدودید‌های زیادی ایجاد شد.
بدون شک شایعه‌پراکنی و تبلیغات نادرست رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های همه‌گانی چالشی دیگری را که ترس و قرار گرفتن در اختلالات روحی روانی و اضطراب است ایجاد کرد. این کنش و وضعیت، جهانیان را که مبتلا به ویروس کرونا نبودند و به دلیل مراعت نمودن تمامی توصیه‌های صحی جهانی، در معرض خطرِ اندک قرار داشتند با پخش و نشر خبر‌های نادرست و یا درست؛ وارد وضعیت چالش‌زای دیگری روحی روانی شدند، ترس از مصاب شدن به کرونا افرادی را پیش از مصاب شدن به آن به استرس و افسرده‌گی دچار ساخت. این وضعیت را می‌توان حتی مرگ تدریجی حساب کرد، فردی که درگیر فشار‌های روحی باشد بنا بر ایجاد تغییرات در سیستم دماغی و دیگر بخش‌های بدن زود‌تر خودش را از بین خواهد برد و یا به مریضی‌های گونا‌گون دیگری خودش را مبتلا خواهد ساخت.
و اما افغانستان؛
افغانستان از جمله کشور‌های در حال توسعه به‌شمار می‌آید، عدم خوب بودن وضع اقتصادی مردم، ضعف در سیستم و مدیریت، نبود تعهد، فساد و ده‌ها موارد چالش‌زایی دیگر شیوع کرونا در کشور را افزایش داد و دولت در امر مهار مریضی کویید_۱۹ ناشی از ویروسی به نام کرونا، باز ماند.
فقر یکی از دلایلی بود که وضع قرنتینه مراعت نشد و مردم گفتند:” اگر کرونا آن‌ها را از بین نبرد فقر حتمن می‌برد” این دلیل شان به‌جا بود، در اوایل شایع‌پراکنی بی‌بنیاد و منفی چالشی دیگری در امر مهار کرونا در کشور ایجاد کرد که گفته می‌شد کرونا مسلمانان را نمی‌گیرد، مقاومت انسان‌های افغانی بیشتر است و … با در نظر‌داشت پس‌منظر سطح بلند بیسوادی و سنتی بودن جامعه این توقع می‌رفت از مردم‌ما.
بدون شک افسرده‌گی و اضطراب ناشی از ترس مبتلا شدن به ویروس کرونا، در میان خانواده‌ها و افراد ایجاد شد. اما از این‌ها که بگذریم بیاید مدیون عده‌ای از مردم جامعه باشیم، در نخستین روز‌های شیوع کرونا، فرهاد دریا و هارون پاچا هنر‌مندان خوب کشور ما، آهنگ ساختن، رسانه‌های، تصویری، شنیداری، آنلاین و چاپی برنامه‌ها و راه‌کار‌های انگیزه بخش و دفع کننده‌ای افسرده‌گی و نترسیدن و جدی گرفتن ویروس کرونا را تهیه کردند که ما مدیون‌شان هستیم، چهره‌های مطرح‌ای هنری، ورزشی و ملی کشور، با پیام‌های زیبایی‌شان ما را دوباره روحیه و انگیزه داد، عالمان دین را هم نمی‌توان نادیده گرفت، چپن‌سفیدان و سربازان شجاعی ما در خط مقدم نبرد با ویروس کرونا ایستاد شدند، جان‌های شیرینی خود را فدای ملت و مردم خود کردند که فراموش نخواهد شد.
مطمینن کرونا تا محدود زمانی دیگر، در جهان خواهد بود، یا با ساخت واکسن یا مراعت نمودن توصیه‌های صحی جهانی. حالا مسوولیت‌های شهروندی ما پیش‌قدم می‌شود، که باید انجام بدهیم، شاید این حرفی تکراری باشد اما شما نیاز‌مند مراعت کردن آن جهت رهایی از شر بحران ویروسی جهانی هستید؛ شستن دست‌ها، رعایت فاصله‌های اجتماعی، استفاده از ماسک در محلات مزدحم و … در قرنتین ماندن شاید کاری سختی به نظر برسد، اما شما می‌توانید با راه‌اندازی برنامه‌های کتاب خوانی، نوشتن، با فامیل بودن، تجربه‌ای پختن غذا و غذا‌های جدید این دوره را برای‌تان خوشایند و مملو از دست‌آورد بسازید. روزی کرونا پایان خواهد یافت به یاری الله، باز جشن‌جهانی خواهیم گرفت، دوباره به مکتب، دانشگاه و زند‌گی روزمره بر خواهیم گشت. در کشور‌های که محدودید‌ها کم‌تر شد و ویروس به نحوی در آن از بین رفت، آن‌کشور‌ها شهروندان خوبی داشتند.
در مورد نویسنده: کسریه نیازی محصل پوهنځی حقوق و علوم سیاسی 

د دعوت رسنیز مرکز ملاتړ وکړئ
له موږ سره د مرستې همدا وخت دی. هره مرسته، که لږه وي یا ډیره، زموږ رسنیز کارونه او هڅې پیاوړی کوي، زموږ راتلونکی ساتي او زموږ د لا ښه خدمت زمینه برابروي. د دعوت رسنیز مرکز سره د لږ تر لږه $/10 ډالر یا په ډیرې مرستې کولو ملاتړ وکړئ. دا ستاسو یوازې یوه دقیقه وخت نیسي. او هم کولی شئ هره میاشت له موږ سره منظمه مرسته وکړئ. مننه

د دعوت بانکي پتهDNB Bank AC # 0530 2294668 :
له ناروې بهر د نړیوالو تادیاتو حساب: NO15 0530 2294 668
د ویپس شمېره Vipps: #557320 :

Support Dawat Media Center

If there were ever a time to join us, it is now. Every contribution, however big or small, powers our journalism and sustains our future. Support the Dawat Media Center from as little as $/€10 – it only takes a minute. If you can, please consider supporting us with a regular amount each month. Thank you
DNB Bank AC # 0530 2294668
Account for international payments: NO15 0530 2294 668
Vipps: #557320

Leave A Reply