تمکین به صلح خالی از اجر و پاداش نخواهد بود

صلح و امنیت از جمله نیازهای فطری بشری است و تنها در سایه این موهبت الهی است که می توان به رشد و تعالی در جامعه دست یافت. در طول سال ها جنگ در کشور افغانستان دستیابی به صلح و امنیت گویی به آرزویی دست نیافتنی مبدل شده است و ضرورت وجود صلح در این به نظر می رسد صرف نظر از بسیاری از عوامل خارجی در عدم دستیابی به صلح در کشور، شناخت این اصل بر اساس مبانی اسلامی و دستورات قرآنی با توجه به اوضاع کنونی در افغانستان قابل بررسی است.

دین مبین اسلام که خو منادی صلح در جهان است در آموزهای خود به خوبی اهمیت این اصل را مشخص می سازد. امید است نگاهی به زندگی پیامبر گرامی اسلام و بزرگان دین اسلام و تامل در شیوه آنان در مورد صلح و امنیت، به اجرای صلح و امنیت در میان مسلمانان افغانستان کمک کننده  سال های متمادی جنگ و ناآرامی در افغانستان صدمات و خسارات جبران ناپذیر به این کشور و مردمانش وارد ساخته است. عدم موجودیت صلح و بروز اختلاف در میان اقوام افغان و آحاد جامعه اسلامی افغانستان از سویی و حملات تروریستی گروه های مسلح مخالف در این کشور، امنیت و صلح را به مخاطره انداخته است.

بی گمان در این تراژدی غمبار مردم قربانی اصلی نا امنی ها هستند، چه آنان که در کشور ماندند و متحمل سخترین رنج ها شدند و چه آنان که به کشورهای همجوار پناهنده شدند و رنج آوارگی را به جان خریدند همگی از صدمات عدم امنیت در کشور لطمه دیدند. از آنجا که صلح از اصول دین اسلام است و پایبندی به آن از وظایف شرعی هر مسلمانی است بر آن شدیم تا بار دیگر به شناخت آموزه های اسلامی و سیره بزرگان دین به موضوع صلح بپردازیم. در این مقاله در صدد آن هستیم که با تاکید بر آموزه های اسلامی و شناخت سیره بزرگان دین بتوانیم الفت و مودت را در میان مسلمانان به ویژه در افغانستان غنا بخشیم و مسیری به سوی صلح و امنیت بگشاییم. صلح در لغت به معنی سازش و ضد فساد و از بین بردن نفرت است. این واژه در علوم سیاسی به معنی آرامش و امنیت عمومی در کشور است. در قرآن کریم این واژه در معنای سلم نیز به کار رفته است. بی گمان صلح خواهی و زندگی همراه با سازش و مسالمت از نیازهای فطری بشری ایست که در دین مبین اسلام که دینی جامع و مکمل است این مهم مورد توجه و عنایت واقع شده است و عمل به دستورات و راهکارهای صلح و امنیت از وظایف شرعی مسلمانان است. امنیت در لغت به معنای در امان بودن، ایمنی و آسودگی است. ایمان نیز از همین ماده و به معنای قرار دادن خود و دیگران در امن و آسایش است. زیرا مومن با پذیرش ایمان، خود را از عذاب الهی حفظ میکند. در اصطلاح سیاسی و حقوقی به حالت فراغت از هرگونه تهدید و یا حمله و نیز آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله ای را امنیت گویند و به صورت امنیت فردی، اجتماعی، ملی و بین المللی کاربرد دارد.

رابطه صلح و امنیت: ناگفته پیداست که امنیت مولود صلح است. تنها در جامعه ای که بر صلح استوار است و مردم در آن با هم زندگی مسالمت آمیزی دارند امکان برقراری امنیت وجود دارد. پس این دو اصل در کنار یکدیگر معنا می یابند. در سایه این صلح و امنیت است که کرامت انسانی حفظ خواهد شد و همکاری میان انسان ها همراهی با مودت و مسالمت را رقم خواهد زد و جامعه و مردم رو به سوی پیشرفت و علم رهنمون خواهد شد.