ضرورت انسجام میان مسلمانان از دیدگاه قرآن

اتحاد که «انسجام و یگانگی همه مسلمانان در انتخاب شیوه واحد، برای نیل به اهداف واحد در برابر دشمنان» را معنا می دهد، از نظر قرآن امر ضروری به شمار می آید و اختلاف جز سستی و از دست رفتن عظمت مسلمانان چیز دیگری را به ارمغان نمی آورد. اتحاد، مفهوم یکی شدن دو چیز یا چند چیز را می رساند. یگانگی داشتن، یگانگی کردن، یکرنگی، یکدلی و یک جهتی در مفهوم اتحاد نهفته است. واژه متحد به معنای یکی شده، پیوسته و متفق است.

امروزه انسجام و یکپارچگی میان مسلمانان نه تنها از ضروری ترین مسائل روز به شمار می آید، بلکه ادامه حیات آنان به این امر مهم بستگی پیدا کرده است. امروز حساسیت به اوج خود رسیده مسئولیت مسلمانان نسبت به همدیگر، و نیز فتنه افگنی و قتل عامهای کینه توزانه دسته جمعی و تهاجم مرگبار با سکوت مجامع بین المللی، همدلی و همسویی جهان اسلام را ضروری تر می سازد و همواره این پیام را می دهد که هم اکنون حیات و عزت مسلمانان در گرو وحدت است.

به راستی، آیا مسلمانان از خود پرسیده اند که با قطع نظر از نابسامانیهای اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و… تحمیلی بر مسلمانان، چرا این همه نا آرامیها و قتل عامهای بی رحمانه در کشورهای اسلامی اتفاق می افتد و حوادثی از این دست با کدام معیار قابل توجیه و با چه منطقی سازگار است؟! نه تنها کشورهای به ظاهر متمدن و حامی حقوق بشر! چاره ای نمی اندیشند، بلکه آنها به نحوی با عاملان چنین فجایعی همدست اند و دستشان با خون هزاران انسان مظلوم و بی گناه آلوده اند.

چرا؟ راه حل چیست؟ تا به کی کشورهای اسلامی محل تاخت و تاز و میدان آزمایشهای سلاحهای کشتار جمعی کشورهای زورگو و قدرت مند باشند؟ تا چه زمانی انسان مسلمان با دیدن صحنه های دردناک و به خون خفتن هم کیشان خود و ضجه زدن زنان فرزند مرده و پسران یتیم پدر مرده، غصه دار باشند؟! و تا چه موقعی منتظر باشیم که زور مندان، با ربودن سرمایه های ملت مسلمان برای گرفتن جانمان، بمبها بسازند و با گرفتن جانمان بر آرمانهایمان نیز فایق آیند! چرا و تا به کی؟

با توجه به هماهنگی و وحدتِ نظر جهان غرب لااقل در برابر جهان اسلام، به نظر می رسد چاره ای جز پناه بردن به «وحدت کلمه» و «کلمه واحده» باقی نمانده است و هر چاره اندیشی که زیر بنای آن «وحدت مسلمانان» را از نظر دور داشته باشد و «ید واحده» که همان دست خداوند است، در رأس امور نباشد، قطعاً به شکست مواجه خواهد بود و سرانجام ناموفقی خواهد داشت.

بنابراین، در سایه تعالیم دین اسلام و با رهنمودهای مهربانانه پیامبر گرانقدر اسلام، میان طوایف و قبایلی که رو به دین می آوردند و خود را مطیع فرمان خدا و رسولش قرار می دادند، اتحاد و همبستگی عمیق ایجاد شد. تا زمانی که رسول الله(ص) در قید حیات بود و مسلمانان از وجود با برکت او نفع می بردند، اختلافاتی که باعث نگرانی و هراس می گردید، در میان مسلمانان وجود نداشت؛ زیرا آنان در هر موردی که دچار اختلاف می گشتند، به رسول خدا(ص) مراجعه می کردند و آن حضرت اختلافات را زیرکانه برطرف می کردند.

اما با کمال تأسف و سوگمندانه، همزمان با غروب غم انگیز آن حضرت، بار دیگر اختلافاتی که به سان آتش زیر خاکستر، سر در نقاب برده بود و هنوز ریشه های آن از عمق جاهلیت آب می خورد، شعله کشید و فضای صمیمیت مسلمانان واقعی را برهم زد؛ اما چاره جز بازگشت به اصل طریقه عمل سنت پیامبر (ص) راه دیگری نیست.

اکنون که مسلمانان کشورهای دولت اسلامی در یک شرایط ناگوار و سختی به سر می برند و از جانب دشمنان اسلام مورد طعن و لعن قرار میگیرند و اختلافات را در میان مسلمانان ایجاد می کنند و نمی گذارند که مسلمانان در فضای آرام و امن زندگی نمایند مردم افغانستان که سالهاست در جنگ و ناامنی بسر می برند گروه های تروریستی باید بدانند که مردم افغانستان در پرتو قرآن و سنت نبوی طبق آیه مبارکه که مومنان برادر یکدیگر اند، یعنی مومنان برادر یکدیگر اند متحد اند و در برابر هر نوع کلم، بی عدالتی خاموش و جواب دندان شکن را برای دشمنان افغانستان خواهد داد. اینکه افغانستان خانه مشترک همه افغانهاست تا دست به دست هم داده با اتحاد و همبستگی در آبادی و عمران یک افغانستان آباد و با عزت کوشا باشند.

امیدوارم همه با هم در رابطه به یک افغانستان امن و مرفه فکر نموده و زندگی توأم با آرامش همبستگی نصیبمان گردد.