آیا فشار های آمریکا میتواند به سود افغانستان باشد؟

منبع : دی هیل

نویسنده : احمد شاه کتوازی

برگردان:شمس حقجو

دولت بایدن از بازنگری توافق نامه صلح سال گذشته ایالات متحده و طالبان و ارزیابی این که آیا طالبان به تعهداتشان پابند بوده اند، خبر داده است.

این توافقنامه طالبان را ملزم می کرد که روابط خود با القاعده را قطع کنند ، خشونت ها را کاهش دهند و وارد مذاکرات منطقی با دولت افغانستان شوند.

این معامله برای ایجاد زمینه عقب نشینی نیروهای آمریکایی در بدل تضمین های امنیتی از طرف طالبان انجام شد.

تاکنون روند خروج نیروها مطابق برنامه صورت گرفته است .

از زمان آغاز جنگ در سال 2001 تعداد سربازان آمریکایی در افغانستان به کمترین اندازه آن- 2500 تن رسیده است. با این حال ، مواد اصلی این توافق نامه توسط طالبان نقض شده است.

خشونت ها و همچنین قتل های هدفمند زیاد شده است و مذاکرات بین الافغانی تقریباً متوقف شده است.

شهرهای بزرگ کشور ، از جمله پایتخت ، کابل ، روزانه شاهد ترور روشنفکران برجسته ، مقامات دولتی ، قضات ، روزنامه نگاران ، کارگران حقوق بشر و فعالان جامعه مدنی بوده اند.

افغانستان در حال جنگ در یک مقطع حساس ساختن و یا شکستن قرار دارد. عامه ای مردم ایالات متحده بدنبال خاتمه دادن به اصطلاح “جنگ ابدی” هستند ، اما منطقه همچنان بی ثبات است و تعدادی از گروه های تروریستی در این کشور فعالیت دارند.

به اساس گزارش ها ، همین اکنون بیش از 20 گروه تروریستی در منطقه فعال هستند. که این می تواند امنیت جهانی را با خطرات جدی روبرو کند. اگر این گروه ها در سطح منطقه مهار نشوند ،تروریست های با اجندا های جهانی می توانند خیابان های نیویورک ،لندن ،پاریس و بسیاری از شهر های دیگر را نا امن کنند.

بدتر از آن ، که اگر آنها به نیروگاه های هسته ای پاکستان نا امن دسترسی پیدا کنند ، می تواند منجر به یک فاجعه جهانی شود.

یکی از مهمترین دلایل حضور نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان طی 19 سال گذشته این بوده است که نگذارند تروریست ها از پناهگاه های امن استفاده کنند و به نیروگاه های هسته ای پاکستان دسترسی پیدا کنند . افراط گرایی مذهبی و رادیکالیسم پاکستان را در مقابل تروریستان نسبتاً آسیب پذیر کرده است.

دولت بایدن با رویکرد محتاطانه اما عمل گرایانه ، این وضعیت شکننده را مدیریت کند.

یک عامل مهم ، عقب نشینی تمام نیروهای آمریکایی به اساس جدول زمانی تا ماه می 2021 مطابق توافقنامه صلح است. اما با توجه به شرایط موجود و نقض توافقنامه صلح توسط طالبان ، عقب نشینی کامل نیروها در مدت چهار ماه عملی به نظر نمی رسد.

توقع افغان ها از بازنگری توافق صلح این است که آتش بس دائمی و فشار بیشتر بر طالبان برای ترک خشونت وارد شود.

طالبان باید دموکراسی در ساختار فعلی نظام در مذاکره را حرمت بگذارند ، حنیف اتمر ، وزیر امور خارجه افغانستان و یکی از بازیگران اصلی گفتگوهای صلح ، تلاش دارد تا اجماع منطقوی را برای حفظ جمهوریت بدست بیاورد.

دست آورد ها بسیار به دشواری طی 19 سال گذشته به دست آمده و آتش بس می تواند به یک توافق صلح موفقیت آمیز مبدل شود.

صلح باید همراه با امنیت و یک انتقال اقتصادی باشد که منجر به خودکفایی پایدار برای افغانستان شود.

توسعه اقتصادی می تواند هزینه های جنگ ایالات متحده را جبران نموده و افغانستان را در راستای خودکفایی مطابق به دستور کار رئیس جمهور غنی کمک کند. این می تواند همکاری طولانی مدت بین افغانستان و ایالات متحده را تقویت کند. برخی از پیمانکاران آمریکایی برنامه های انتقال امنیتی و اقتصادی را به مقامات افغان و ایالات متحده ارائه داده اند- ایده های که می تواند امنیت و منافع اقتصادی هر دو کشور را تقویت کند، حتی در صورت که توافق صلح باقی بماند و یا شکست بخورد.

وضعیت شکننده کنونی فرصتی منحصر به فرد برای مقامات افغانستان و ایالات متحده برای دستیابی به اهداف خود فراهم می کند ، اما این موضوع نیازمند اعمال فشار بیشتر بر طالبان است.

بهترین گزینه خروج گام به گام نیروهای آمریکایی مطابق با شرایط تضمین های طالبان است که آنها واقعاً از روابط خود با القاعده چ

بهترین گزینه، خروج گام به گام نیروهای آمریکایی مطابق با شرایط ، تضمین های طالبان است که آنها واقعاً از روابط خود با القاعده دست بکشند ، با دولت افغانستان به توافق برسند و به گروه های تروریستی اجازه ندهند تا در داخل افغانستان فعالیت کنند.

در حالی که این توافق نامه در دست بررسی است ، این زمان برای رسیدگی به چالشهای اساسی و اعمال فشار بیشتر بر طالبان برای جدی گرفتن آتش بس دائمی است. علاوه بر این ، باید تلاش شود تا در مورد روند صلح به اجماع منطقه ای برسد.

تاکنون برخی از بازیگران منطقه ای به دلیل تضاد منافع ، نقشی نسبتاً مخرب در روند صلح داشته اند.

احمدشاه کتوازی دیپلمات وزارت امور خارجه افغانستان است. وی پیش از این به عنوان کارشناس امنیت ملی در سفارت افغانستان مقیم واشنگتن خدمت می کرد.