زنان درافغانستان؟

وقتی ما از زنان افغانستان صحبت میکنیم، بحث ما ازیک گروپ اگثریت قاطع انسانهاست
که نیمی از نفوس ویا کمی بیشتر ازنیم نفوس زنان محروم کشور ما را تشکیل میدهند.
دربحث مختصرم حرف برسر وضع حقیقی زنان درافغانستان است، نه بحث بر سرموقف
زن درجوامع پیشرفته غربی با مناسبات پیشرفته ویا تلاشهای مذبوهانه مقایسوی و
گرایشهای نمونوی مبلغین فرصت طلب ارتجاعی درمورد زنان افغانستان نیست. زنان و
مردان بحیث وجود واحد مطرح است. پدیده عقبماندگی زنان جزلاینفک عقبماندگی طولانی
مناسبات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مسلط درجامعه افغانستان می باشد. زنان
افغانستان درادوار تاریخ با تسلط حاکمان جبار، امیران، شاهان زندگی تلخی را سپری
کردند. دراینجا کافیست، فقط اسناد دو نمونه بارز جنایات امیران را درمورد پایمال کردن
حقوق زنان که بحیث معشوقه و کینز زیرپا درافغانستان میکردند اشاره میگردد.

دربار تیمورشاه درانی و امیرحبیب الله خان "سراج" در میان زنانش
تیمورشاه درانی پسر احمد شاه بابا و جانشین او و امیرحبیب الله خان "سراج" پدر شاه
امان الله درحاکمیت جبار ملکوتی خود صد ها زن معشوقه با نکاح وبی نکاح، کییزهای
زیبا کاپی ازشاهان جنایتکار ترکان عثمانی را درکشور فقیر افغانستان دراختیار خود

داشتند. امیران و شاهان عیاش وفاحش درقبال زنان افغان با اعمال توهین با حیثیت ومقام
والا زن ومادر بازی کردند. بروایت تاریخ در پهلوی سایر عوامل درقتل امیرحبیب الله
خان "سراج" اختلافات زوجهای متعدد وی بشمول مادری امان الله خان نقش داشته.
این تنها حاکمیت افراطی طالبان نبوده ونیستند که درتحت نام سؤاستفاده از"دین" اسلام زن
را بحیث برده میدانند، بلکه طالبان وتنظیمهای "جهادی" هردو مشترکأ محصول بقایای ادامه
جنگ وجنایات ضدبشری دشمنان داخلی وخارجی افغانستان اند که درطی پنج دهه اخیر با
مداخلات بیشرمانه دشمنان متعدد درکشور زن ستیزی دارند. مرحله کنونی در دراوج و
شدت جنگهای رقابتی امریکا با اتحاد شوروی درافغانستان دراویل سالهای ۱۹۸۰ میلادی
بود، که استخبارات غرب گروپ سازمان "روا" را ازمیان زنان افغان درکویته پاکستان
تشکیل دادند. این سوالات قابل پرسش است، که چرا کانگرسمین امریکایی و یا دیپلوماتهای
سازمان ملل متحد درعقب خانم سیما ثمر و یا فاطمه گیلانی صف بسته بودند.
صرفنظر از تعداد محدود مهره های زن که توسط استخبارات دشمنان افغانستان از وجود
سیمبولیک آنها برای تبلیغات شوم خود استفاده مینمایند، طالبان و سران "جهادی" در
افغانستان نیز کوچکترین حق مدنی وانسانی را درعمل برای زنان درکشور قائل نیستند.
سیاستهای نخبه گرایی فریبنده متوالی دولتمداران افغانستان، ازوضع حقیقی زندگی زنان
میهن بیگانه است. تعداد از فعالیتها سیاستهای نخبه گرایی فریبنده سیاسیون در قدرت
درارتباط با تبلیغات حلقات گماشته شده مخالفین بیرونی طالیبان میأباشند. سیاستهای نخبه
گرایی هیج پیوندی با زندگی حقیقی زنان افغانستان ندارند. تذکر چند نمونه کافییست.
۱- بکاربرد اصطلاح "خانم اول" درکشور فقیرمانند افغانستان با میلیونها زن بیسواد وبی
بضاعت درکشور بذات خود یک کاری کاپی بیگانه عمل مسخره می باشد. تعداد از فرصت
طلب دور و پیش دولت فاسد اشرف غنی با موجودیت دها هزار فوای نظامی امریکا وناتو
درافغانستان بیست سال برای حفاظت دولت قرارداشت، دفتری را بنام دفتر "خانم اول" کاپی
ازدولت امریکا جوار ارگ سلطتنی درکابل باز نموده بودند، دها مشاور ودستکول بردار را
برای بی بی گل لبنانی "خانم اول" استخدام کردند. شرم آور است، درحالیکه قوای نظامی
امریکا و ناتو برای حفاظت ایشان حضور داشت ، "خانم اول" با مشاورینش قبل ازسقود
نظام فاسد دولتی درافغانستان با بکسهای پر از پول دالر ازکشور بخارج فرار کردند.
۲- مارشهای چند زن در دور ارگ شاهی کابل با شعارهای تقبیح اعمال طالبان تیاتراست.
۳- شاخه و پنجه دادن مسله جایزه نوبل زن افغان خانم محبوبه "سراج" برای چیست.

۴- اعتصاب غذایی زنی بخاطر دادن حق امارت طالبان برای زنان افغانستان درخارج
ازکشور چی کمک برای بهبود زندگی زنان در افغانستان کرده می تواند.
چنین فعالتیتهای استخباراتی و مخالفین طالب رابطه حقیقی با زندگی زنان افغان ندارند.
تغییرات شکلی که توسط حاکمان وقت برای حفظ حاکمیت شان انجمن ها، نهضتهای
"نسوان"، سازمان "زنان" افغانستان وغیره را ایجاد کرده بودند، همه وهمه آن فعالیتهای
شکلی فریبنده بود برای اهداف انکشاف ملی زنان درکشورایجاد نگردیده بودند،
فعالیتهای حلقات متعدد منحرف سیاسی درافغانستان بنام مبارزه زنان، هیچ پیوند با اکثریت
قاطع نداشه، اثرات منفی خود را برزندگی رنان بجای گذاشته است. چنین فعالیتهای شکلی
در واقعیت اساسأ بحیث روپوش گذاری برسر کثافات نظامهای دولتی بکار گرفته شده بود.
عقب نگهداشتن زنان افغانستان درادوار تاریخ درمورد اگثریت وسیع زنان افغانستان که
ازنعمات سواد، تعلیم و تربیه با کارمؤلد منظم درجامعه محروم بودند خیانت ملی میباشد.

حقیقت حیاتی زنان افغانستان در کشور بسیار روشن است، زنان افغان درطول تاریخ حیات
و زندگی ازحقوق شرعی و مدنی شان محروم با مشقت درعقب دیوارها خانه کلی،
غژدیهای سیاه، دردامنه های کوه های سربفلک پراز برف و یا در دشتهای سوزان گرم در
جوار مزارع خشک بی حاصل، دراجتماع پدرسالاری منحط درافغانستان بسر بردند.