کنیبال‌ها (Cannibal) در افغانستان باید قطعه قطعه شوند

سحر احسانی

بیشتر در فلم‌ها دیده‌ایم، فلم‌سازان داستان‌هایی را تهیه می‌کنند که مثلا اجتماعی در یک قریه زندگی می‌کنند؛ اما ناگهان شخصی که آنرا کنیبال یا آدم‌خوار می‌گویند پیدا می‌شود و اعضای دهکده را یکی پس از دیگری خورده و صحنه‌های ترسناک و وحشتناکی را به بار می‌آورند.

افغانستان اما خود همین دهکده است و کسانی که در امور کشور دخالت دارند فلم‌سازانی هستند که در جای جای این سرزمین کنیبال‌ها را رها کرده و دستور داده‌اند که مردم افغانستان را بخورند و از خون آنان عطش خود را رفع کنند. این آدم‌خواران را “طالب” نام نهادند و آنان دستور دارند همه روزه در هر جایی که مردم بیگناه را دیدند تکه تکه کنند.

این جانوران دیروز در هلمند و نورستان به جان مردم افتادند، عده‌یی در مقابل یک بانک خون مردم را ریختند و برخی دیگر یک زن و یک مرد را در مرکز نورستان تیرباران کردند. این تنها یک نمونه خیلی خیلی کوچک از جنایت‌هایی است که این کنیبال‌ها در افغانستان انجام داده‌اند.

پیشتر در مقابل ستره محکمه، از آن دورتر در سرک دارالامان، باز هم دورتر در دیگر مناطق و همین سریال چندین سال است که در افغانستان ثبت می‌شود و مشخص نیست آهنگ پایانی آن چه زمانی به صدا در خواهد آمد تا مردم نفسی آسوده سر بکشند.
کسانی که بیرق نظام جمهوری اسلامی را در کابل در دست دارند؛ اما پیوسته با محکوم کردن و ابراز غم شریکی خواسته‌اند بار بزرگ اندوه را از سر شانه‌های مردم کم کنند ولی فایده‌یی نداشته است.

دیروز رییس جمهور با مسوولان امنیتی کشور در ارگ دیدار کرد و جمله‌ی تشویقی به زبان راند که شما (نیروهای امنیتی) نبض مردم جامعه هستید، شاید منظورش جامعه‌یی است که خیلی وقت است نبضش دیر می‌زند، ضربان قلبش به شمارش افتاده و خون درست به رگ‌هایش منتقل نمی‌شود.

آقای غنی تلاش‌ها و اقدامات نیروهای ملی امنیتی را در راستای از بین‌بردن گروه‌های تروریستی ارزنده خواند و بر ادامه این تلاش‌ها تاکید کرد و همچنان ادامه داد که باید باید تحلیل واضح از وضعیت ولسوالی‌های ناامن کشور ارایه گردد.

آقای رییس جمهور سال‌ها است که تحلیل واضح از ولسوالی‌های ناامن صورت گرفته، تحلیلگران تو در این امر ناکام مانده‌اند، خودت آستین بالا بزن برو به ولسوالی‌ها، گرچه ادعا می‌کنی که تمام ولایات را بارها سفر کرده‌ای. وقتی با مردم نشینی، آنان خود تحلیل وضعیت را برایت بیان می‌کنند.
حال زمان تحلیل و بررسی گذشته همه می‌دانند که کجا چیست و آدم خواران از کجا می‌آیند و چه باید کرد؛ اما اقدامی در کار نیست.

این کنیبال‌ها باید قطعه قطعه شوند، زبان صلح دیگر کارا نیست. زبان آشتی را دشمن ما نمی‌داند و نمی‌فهمد. ایام آن است که آدم خواران را باید با خاک سیراب کرد و جنازه‌های نجس آنان را به خورد شیران و حیوانات وحشی فراه و نیمروز و نورستان بدهند که سال‌ها است گرسنه‌اند.

اما نکته‌ی دیگری که مهم است و پیوسته دشمن از آن طریق به مردم و نیروهای امنیتی ضربه زده این است که با گذاشتن دیوارهای بلند و سمنتی نمی‌شود کاری را به جایی رساند. تحلیلگران امنیتی باید کوچکترین خلاهای امنیتی را بررسی کنند. باید سری به احتمالاتی بزنند که احتمال ضربه خوردن از آن مجرا خیلی خیلی کم است؛ اما باز هم آن خلا را رفع کنند.

در جریان چند ماه گذشته بارها دیده شده که فرد انتحاری خود را در میان تجمع نیروهای امنیتی یا مردم منفجر کرده؛ پس دستور بدهید که نظامیان کشور در هر جایی که برای ماموریتی اعزام می‌شوند دسته دسته تجمع نکنند، بیدار باشند و یکی از دیگری محافظت کند.

در امن ترین نقاط پایتخت حس کنند که در میدان جنگ هستند و در حقیقت یکی از دیگری محافظت کند و بیدار باشد.
بدون شک که نیروهای امنیتی نبض تپنده این کشور هستند، نمی‌شود زحمات آنان را با زبان قدردانی کرد؛ اما سردم داران نظام باید هرچه زودتر به این فلم وحشتانک و گشت و گذار آدم‌خواران و کنیبال‌ها پایان بدهند و برای نابودی آنان اقدامی همه جانبه و عملی به دست بگیرند.

روزنامه سرخط