روزی که نفرت میزاید/ عبدالرووف لیوال

اګر این روز پلید نمی بود ، قهرمان ملی (مسعود) را درین روز ازدست نمیدادیم ، اګر این روز پلید نمیبود  ،  همه ساله درهمین یوم لشکراوابش (اوباش ها) سراسر جاده های کابل رااشغال وعکس قهرمان ملی را چون فوتوی اشباح به تمسخر نمیګرفتند .

اګراین روز پلیدنمی بود ،خانم نانسی ازدهشت فیرهای هوایی درشفاخانه جان نمیداد. اینروزمصادف است به عدد (۹) وحرف نهم ابجد(خ) است.

پلیدی این روزمطابق حروف ابجد به حرف (خ) برابراست یعنی خراب – خدعه – خنضیر وغیره وبه حساب نجوم هم روز نعث تلقی میشود.

حدود چهارسال قبل درهمین روزاوابش دوګروه بین پل سوخته ومیرویس میدان باهم درګیرشدند که خون هژده نفرازهموطنان شریف مارا به ناحق بزمین ریختاندند وهم ساله درهمین روز خون هموطنان مابه زمین میریزد ، دکانها چور ، مریضان نسبت راه بندان ونبود اطباء تلف میشوند، چنانچه دیروزهم سه طفلک معصومرایکی از موتر های همین اوابش زیر تیر ګرفتند ،هژده نفر هم نسبت فیرهای اوابش مجروح شدند وسرک عمومی رابخون شان آبیاری نمودند – این اطفال که راهی مرګ ومعیوبیت شدند ، والدین شان دیوانه ودچار تکلیف روانی هستند.

اګر این روز پلید نمیبود به مسلمانانیکه به مرګ خود می میرندازطرف بنده پیغمبر کلمه ی کفر اطلاق نمیشد.درحالیکه او خود میداند که پیغمبر هم بنده الله (ج) است .

باوجودیکه مجری ها ( لیدرهای) همین روز در ظاهر ازپیروان شان به ظاهر تقاضا مینمایند که از خشونت کار نګیرند – ولی درباطن آنها رابه شورش ـ بلوا وفیرهای هوایی تشویق میدارند ویا اصلاٌ رهبران شان درنزدپیروان بی حیثیت وفاقداوتوریته اند که به سخنان شان وقعی ګذاشته نمیشود.

پس بیایید این روز رابه روز دیګریعنی روزعاشوراانتقال دهیم ، تا باسایرشهدای اسلام یکجا تجلیل شود. با تقدیم درودوصلوات به همه شهداء.