د ښځو د ازادۍ خبره / جمشيد غزنيوال

يوازې ازادي نه، د ډېری اجتماعي پديدو په اړه مطلق توافق نه‌شته. ځينو ته ازادي دا ښکاري چې تر هر حد تېرې شي، ځينې بيا ازادي هغه بولي چې د بل په تاوان کې ګټه وکړي، ځينې بيا له خپلې کمپلې سره خپلې پښې سمې غځوي او ازادي په داسې مفهوم پېژني چې يوازې د خپلو حقوقو د پايمال مخه ونيسي او دا وروستی ډول يې تر ډېره معقول هم دی.

د حق په هکله هغه مقوله خورا مشهوره ده چې ورکول کېږي نه، خو اخيستل کېږي، خو زما په باور، ښځې دې د هغو حقوقو پر ماهيت لا زياته څېړنه وکړي چې د نارينه‌وو له خوا ورته تشويقېږي.
يو وخت چا ويلي وو چې موږ د پروړې «بوسو» صفت وکړو، خلک ځان ته اخوران جوړ کړي. په دغه خبره کې پيغام دا دی چې يو يو ځل د غوږ د کتلو تمرين په سپي پسې تر منډې وهلو هم اسانه دی، هم ګټه لري.
زموږ په هېواد کې د ښځو د ازادۍ خبره له مذهبي اړخه هم ځپل کېږي، حتا له ښځو هغه ازادي هم د مصلحت او سد للذرائع «د بدي د احتمالي پېښېدو د مخنيوي» په نامه سلبېږي چې مذهب هم بنديز نه پرې لګوي.

هغه ښځې يا نارينه چې د فمينزم په برخه کې هڅه کوي، له مذهبي ادرسه ډاډ تر لاسه کول ورته مهم دي، ځکه که په مذهب کې مطالعه نه وي، د ځينو مداريانو په لاس کې ستاسې پر وړاندې د هغې لومې کار ورکولای شي چې ستاسې د الوت مخه ونيسي.

د ازادۍ د مفهوم ډېر اړخونه ټولنه په ټولنه تفاوت پيدا کوي، د يوې ټولنې ازادي په بله کې بغاوت ګڼل کېږي، د بلې بنديز په بله کې ازادي نومېدای شي او…
خو يو شی چې د ټولو تر منځ شريک دی، هغه دا دی چې ښځې ته د انسان په توګه د هغه اختيار حق ورکول لازمه چاره ده چې دا يې غواړي او بل ته يې زيان نه اوړي.