ډېر اولادونه زېږول زما کار دی، خو تربيه يې د الله کار دی!؟/ عبدالنافع همت

درې څلور ښځي به لري، وچکالۍ به هيڅ اغېز نه وي ورباندي کړی، هر کال به درې څلور اولادونه زېږوي. تربيې او تعليم ته به يې پام نه کوي، نظافت خو يې ګرسره له ياده وتلی وي، د چا پزه بهېږي، چا پرتوګ نه وي اغوستی، بل له سره ترنوکه پوري په خاورو لړلی وي. په جسمي لحاظ به هم کاږه واږه وي، د چا خوله، د چا سترګي، د چا پښه او د چا به لاسونه کاږه وي او نور به خوارځواکي وي، په کور کي به مور ځني تنګه وي او کوڅې ته به يې شړلي وي. په کوڅه کي به په موټرو پسي ځغلي او په ډبرو به يې ولي، د خلکو دروازې به ورټکوي، لنډه دا چي ټوله کوڅه او محله به ځني په عذاب وي. دی مبارک به دا هر څه په خپلو سترګو ويني، خو بيا به هم سر نه خلاصوي. که ورته ووايې چي دا دومره اولادونه … نو خبره به دي په خوله کي دروچه کړي: ((دا د کفارو خبري مه کوه چي وايي لږ اولادونه وزېږوئ! پيغمبر (ع) وايي چي ډېر اولادونه وزېږوئ او امت ډېر کړئ، زه به د اخرت په ورځ وياړم چي امت مي تر نورو پيغمبرانو ډېر دی)).
دغسي جاهل خلک په دې نه پوهېږي چي تر يو لک زيات پيغمبرانو، لکونو ديني علماوو، صوفيانو، فيلسوفانو او روشنفکرانو اساسي وظيفه د انسان تربيه او د بشري کهول نېکمرغي ده. که انسان کنټرول او تربيه نه سي، نو تر ځناورو ډېر ځناور کېږي. پيغمبر (ع) چي د (امت) کلمه ياده کړې ، هدف يې سالم او د اسلام پر اصولو برابر امت دی. پيغمبر (ع) به هيڅکله هم د خپل امت په جاهل، غله، قاتل، فاسد، غاصب او ناروا غړي وياړ و نه کړي، بلکي ځني بېزاره به وي. زه د کوم خړ او سپېره کلیوال کيسه نه کوم، دا يو ډېر شتمن او زورور سړی دی چي په کابل کي اوسېږي او په زغروال موټر کي سپرېږي. زما په نظر که څوک د اولادونو تعليم او تربيې ته پام نه سي کولای او يا قصدا پام نه ورته کوي او دا کار بې ارزښته بولي، نو د دغسي اولادونو زېږول او بيا د ميکروبونو په ډول ټولني ته ورخوشي کول جنايت دی.