راهکارهایی که می توان با استفاده از آن در جهت فقرزدایی سود جُست

سید جمال اخگر ـ

ادارۀ مرکزی احصائیه در تازه ترین آماری که ارائه کرده ؛ اعلام داشته است هفده میلیون و نهصد هزار نفر در  کشور با فقر مطلق دست و  پنجه نرم می کنند که این رقم مطابق آمار ثبت شده جمعیت افغانستان شامل 51.7 درصد نفوس کشور می شود.

ادارۀ احصائیه دسترسی کمتر از 40 درصد به خدمات صحی، آموزشی، امکانات اولیه زندگی، کار و تهدیدات امنیتی را از ابعاد مهم فقر عنوان کرده افزوده است که این آمار گیری به شیوۀ فقر چند جانبه می باشد و این روش جدید سنجش فقر تاکنون در 100 کشور جهان مورد استفاده قرار گرفته است.

بر مبنای آمار ارایه شده از سوی احصائیۀ مرکزی میزان فقر در شهرها 18 درصد، در روستاها 61 درصد و در بین قبایل به 89 درصد می ‌رسد.

در شرایطی که کشور با چالش نا امنی، بی سوادی، بیکاری و خشک سالی مواجه است و در کنار آن بخش بزرگی از بودجه ملی سالانۀ کشور به جنگ و ناامنی اختصاص داده می شود برای رفع این همه چالش ها چه باید کرد؟

هرگاه به جزئیات گزارش تحقیقی ادارۀ احصائیه بپردازم سخن به درازا می کشد بناءً در ذیل به راهکارهایی در جهت فقر زدایی اشاره می نمایم.

با توجه به این که بیش از 51 در صد جمعیت کشور در فقر کامل به سر می برد در واقع این خبر زنگ خطر بزرگی است که در کشور ما به صدا در آمده است ، مگر با تلاش ، پشت کار و استفاده از راهکار های ذیل می توان تا حدود زیادی در درازمدت آن را مهار کرد.

_عدم امنیت یکی از عواملی است که مانع تطبیق و بارور شدن پروژه های عام المنفعه و زیربنایی در کشور می گردد.

هرگاه ما شاهد صلح و امنیت در کشور باشیم به خوبی اشغال زایی صورت می گیرد و بخش بزرگی از جمعیت کشور می توانند در فابریکات و نساجی های دولتی و خصوصی و پروژه های عام المنفعه مصروف کار شوند و در کنار آن بخش بزرگی از روستا نشینان می توانند با استفاده از تکنالوژی معاصر میزان تولیدات شات را افزایش دهند و از این طریق در جهت فقر زدایی کمک بزرگی به کشور صورت می گیرد.

_سطح پائین آگاهی و عدم سواد کافی عوامل دیگری است که در افزایش فقر نقش دارد بناءً حکومت وحدت ملی به ویژه وزارت معارف می تواند که با طرح و اجرای پلان های همه جانبه در راستای آگاهی دهی و با سواد سازی جامعه ایفای نقش نماید که بازهم وجود امنیت در راستای طبیق برنامه های معارف مهم تلقی می گردد.

_ رشد روز افزون جمعیت در کشور و بی برنامه گی خانواده ها در کشور نیز یکی از عوامل ازدیاد فقر در کشور می باشد؛ به این معنا که روستا نشینان و حتا شهرنشینان بدون برنامه ریزی دقیق با وجود فقر روز افزون حد اوسط از 5 الی 10 طفل به دنیا می آورند که خود باعث ایجاد چالش های زیاد اقتصادی گردیده است.

وزرات صحت و ریاست عمومی سره میاشت کشور می توانند با استفاده از رضاکاران و کارمندان خویش در جهت آگاهی دهی برای باشنده گان کشور در این زمینه ایفای نقش نموده و مزایای وقفه در بین ولادت ها و همچنان داشتن اطفال کم را برای خانواده ها تفهیم نمایند.

_ کوتاه این که موجودیت صلح و امنیت یکی از شاخصه های عمده ای است که تمام بد بختی های کشور از آن ریشه می گیرد بناءً تن دادن گروه تندرو طالبان به صلح و کنار آمدن با حکومت می تواند راهکاری برای استقرار صلح در کشور باشد.

همچنین در این راستا باشنده گان روستاهای کشور که بیشتر مخالفان ترقی کشور (طالبان) در آنجا حضور دارند،می توانند با استفاده از نفوذ مردمی شان جنگجویان طالب را که مصروف جدال با حکومت اند مانع بزرگ در مقابل پروژه های عمرانی و زیر بنایی تلقی می گردد قناعت دهند تا سلاح های خویش را به زمین گذاشته و دیگر فریب کشورهای مغرض را نخورند تا بتوانیم از این منجلاب بدبختی برون شویم.