انسانان د ښېگڼې سرچینې دي/ ژباړه: ضمیر ساپی

شپږ کلن ځیرک د سیند له لاړې له خپلې څلور کلنې خور سره بازار ته لاړ، هلته یې ناڅاپاه خور ته پام شو چې له ښیښې د باندې د یوه څه په لټه کې ده. ځیرک ودرېده چې ګوري خور یې د نانځکو پلورنځي شاته ولاړه ده او په ډېره مینه ورته ګوري.

ځیرک یې خور ته نږدې شو او پوښتنه یې ترې وکړه، ښکلا څه غواړې؟ خور یې یوې نانځکې ته اشاره وکړه. ورور یې هم لکه مشر په څېر د خپلې خور لاس ونیوه، پلورنځي ته دننه شول، نانځکه یې واخېستله خپلې خور ته یې ورکړه. په دې سره یې د خور په مخ او سترګو کې خوښۍ له ورایه څرګنده شوه.

هټیوال چې له خپلې خور سره د ځیرک مینه او ځیرکتیا په خلاصو سترګو وکتله؛ د دې هلک له چلنده ډېر زیات خوښ شو.

شپږ کلن ځیرک په دې وخت کې دخل لور ته ورغی او له پلورونکي یې د نانځکې د بیې پوښتنه وکړه. پلورنکی چې ډېر نرم سړی و او په ژوند کې یې ډېرې لوړې ژورې ګاللې وې، له هلکه یې پوښتنه وکړه، څومره دې له وسه پوره دي؟

ماشوم چې تازه د سیند له غاړې ورغلی و، له جیبه يې ټولې سيپۍ «صدف» وایستلې او پلورونکي ته یې ورکړې. پلورونکي سیپۍ واخېستلې او لکه د پیسو په څېر یې ګڼل پیل کړل. له ګڼلو وروسته یې ماشوم ته وکتل. ماشوم ترې په نه زړه‌ پوښتنه وکړه، پېسې کمې دي؟

دوکاندار ورته وویل، نه، نه… له اصلي بیې دې ډېرې پیسې راکړي؛ غواړم نورې بېرته درکړم. په دې سره یې څلور سیپۍ واخېستلې او نورې ټولې یې بېرته ځیرک ته ورکړې. ځیرک په ډېرې خوښۍ سره ټولې سیپۍ په جیب کې واچولې او له خپلې خور سره بېرته کور ته روان شو.

د پلورونکي شاګرد چې کله دا شېبه ولېدله ډېر حیران شو او له هغه یې وپوښتل، مشره! تاسې ولې هغه ماشوم ته ګران بیه نانځکه یوازې د څلورو سیپیو په بدل کې ورکړه؟

پلورونکي په خندا سره خپل شاګرد ته وویل، زموږ لپاره دا سیپۍ ډېر ارزښت نه‌لري، خو د هغه ماشوم لپاره ډېر ارزښتمن څېز دی او په دې عمر کې هغه نه پوهېږي چې د پیسو ارزښت څومره دی، خو که لوی شي، حتماً به پوه شي او کله چې هغه ته په یاد شي چې د پیسو پر ځای یې په سیپیو نانځکه پلورلې، دا به یې حتماً په ذهن کې وګرځي چې نړۍ لا هم له ښو خلکو ډکه ده.

هټیوال خپل شاګرد ته همداراز زیاته کړه، زما دا ښې ګڼه به د هغه مثبت چلند ته وده وکړي او له هغه به یو ښه انسان جوړ کړي.

پند: هر ډول چلند چې په دې نړۍ کې له نورو سره کوو همغه چلند په نړۍ کې خپرېږي. که چېرې ښه کوو، ښېګڼه به خپرېږي، که چېرې بد کوو، بدګڼه به خپرېږي او انسانه! په دې پوه شه چې انسانان د ښګڼې سرچینې دي. ستا ښه او بد به بېرته تا ته درګرځي، که وغواړې یا و نه‌غواړې بېرته راتلونکی دی.