دوام روزهای سیاه؛ عوام‌فریبان قرن، از خونریزی دست برنمی‌دارند

دو روز گذشته برای هیچ یکی خوش نگذشت. کابل و قندهار، دو ولایت ستراتیژیک در روز پنجشنبه و جمعه روزهای سیاهی را گواهی بودند. در روز پنجشنبه طالبان به صورت گروهی بر قوماندانی امنیۀ قندهار حمله کردند و حدود ۱۲ نفر را شهید و ۹۰ تن دیگر را زخمی ساختند. وزارت امور داخله با نشر خبرنامۀ گفته است، ۸ تن از شهدا و ۸۹ زخمی این رویداد را افراد ملکی تشکیل می‌دهند.
طالبان ګفته اند، مهاجمان انتحاری نخست موتر مملو از مواد را انفجار داده و بقیه جنگجویان به درگیری با نیروهای امنیتی پرداختند. وزارت امور داخله در خبرنامۀ گفته است، مهاجمان در مجموع هشت نفر بودند که نخست دو نفر شان انتحار کردند و بعداً شش تن دیگر آنان با ورود به یک ساختمان به درگیری با نیروهای امنیتی پرداختند. برخورد مسلحانه نیز برای ساعت‌ها دوام کرد.
حیات الله حیات، والی قندهار گفته است، به علت همجواری گمرک با قوماندانی امنیه، در مجموع به تعداد هفت لاری آتش گرفته و شماری دیگر قسماً تخریب شده اند.
فردای این روز، ریاست عمومی امنیت ملی گفت، اسناد قوی در اختیار دارد که نشان می‌دهد این حملۀ تروریستی در پاکستان طرح و از آنجا مدیریت می‌شد. این نهاد استخباراتی افغانستان همچنان گفته است: «حملۀ تروریستی در حوزۀ پنجم شهر کندهار توسط تروریستان مربوط به یک مرکز تروریستی در منطقۀ چمن پاکستان راه‌اندازی‌ و مهاجمان در جریان حمله با شخصی به نام ملاآغا در خاک پاکستان تماس گرفته و از سوی او سوق، اداره و رهبری می‌شدند.»
این حمله با واکنش‌های روبرو شد. ریاست جمهوری به نقل از محمد اشرف غنی نوشت: «حکومت افغانستان در مطابقت با فیصله‌های لویه جرگه مشورتی صلح، برنامۀ صلح را به پیش می‌برد، اما طالبان یکبار دیگر با انجام این حملۀ وحشیانه نشان‌ دادند که نیت شان تداوم جنگ، خشونت و کشتار افراد ملکی می‌باشد.»
به فردای حملۀ گروهی طالبان بر قوماندانی امنیۀ قندهار، کابل نیز گواه رویداد خونینی بود. حوالی هفت صبح دیروز، یک مهاجم انتحاری سوار بر موتر نوع کرولا، مواد انفجاری همراهش را در مقابل در ورودی پوهنتون کابل، مربوطات ناحیۀ سوم منفجر ساخت و با گرفتن جان بی‌گناهان، خانواده‌های شان را بر گلیم غم نشاند. در این روز، امتحان ستاژ قضا و شورای طبی کشور در پوهنتون کابل برگزار می‌شد.
وحیدالله مایار، سخنگوی وزارت صحت عامه می‌گوید، ۸ شهید و ۳۳ زخمی از این رویداد به شفاخانه‌ها انتقال داده شده اند. هیچ گروهی مسئولیت این رویداد را بر عهده نگرفته و ذبیح الله مجاهد، نسبت آن به طالبان را رد کرده است.
اما وزارت امور داخله گفته است، طبق معلومات ابتدایی، طالبان عامل این حمله بودند و هر زمانی که در نتیجۀ حملات آنان به افراد ملکی آسیب برسد، از مسئولیت پذیری آن ابا می‌ورزند.
متاسفانه از زمان آغاز گفت‌وگوهای صلح میان طالبان و هیات امریکایی در قطر که تا اکنون هفت دور آن برگزار شده است، هیچ نشانۀ از کاهش خشونت و حملات طالبان در کشور به چشم نخورده است. برعکس توقعاتی که از آغاز این مذاکرات نزد عامۀ مردم وجود داشت، امارت اسلامی به مثل همیشه به حملات و خونریزی‌ مردم دوام داده و هر روز خون بی‌گناهان را می‌گیرد.
با اتمام دور اخیر مذاکرات در دوحه، هرچند هیات امریکایی و در راس زلمی خلیلزاد، نمایندۀ ویژۀ ایالات متحده برای صلح در افغانستان گفته بود، طالبان به کاهش حملات و خونریزی تعهد نموده اند، اما در عمل چیز دیگری دیده می‌شود.
متاسفانه ایالات متحده هرچند ادعای دوستی ستراتیژیک با افغانستان را دارد، اما هیچگاهی از این دوست ستراتیژیکش به گونۀ واقعی دفاع نکرده است. واشنگتن از زمان آغاز گفت‌وگوهای صلح از فشار نظامی بر جنگجویان این گروه کاسته و طالبان نیز از آن منحیث فرصتی برای سرکوب استفاده نموده اند.
اسناد دشت داشته و تماس تیلیفونی مهاجمان انتحاری در قندهار با فردی در پاکستان، خود بیانگر حمایت پاکستان از دهشت‌افگنی در افغانستان است. هنوز هم پاکستان از تروریزم منحیث ابزار در مقابل افغانستان استفاده می‌نماید و طالبان مجری این برنامه‌ها هستند.
حملات اخیر به هیچوجه آخرین حملات طالبان نخواهند بود و این گروه بدون شک به دوام آن خواهد پرداخت. به یقین کامل که گروه طالبان با سوء نیت شان نسبت به صلح در کشور، به هیچوجه به مذاکرات واقعی و کاهش خونریزی‌ها متعهد نیستند. آنان با حمایت پاکستان تا اکنون به خونریزی‌ مردم بی‌گناه و درد دیدۀ افغانستان ادامه داده و از نفس حملات اخیر بر می‌آید که دوام آن، برنامۀ حتمی و لازمی طالبان می‌باشد.
اما در اینسو متاسفانه حکومت افغانستان و به خصوص رئیس جمهور غنی با برداشت سطحی از اوضاع کشور، زندانیان طالب را از زندان‌ها افغانستان آزاد می‌سازد، در صورتی که دست آنان به خون مردم آغشته بوده و صلاحیت اصلی آزادسازی این تروریستان به دست قربانیان این جنگ ناروا است، نه رئیس جمهور کشور.
آنان شایسته پوسیدن در پشت میله‌های زندان هستند، نه اینکه پس از ارتکاب قتل و قتال، با افتخار از بند رها شوند و روز بعد دوباره فاجعۀ بشری بیافرینند.

وزارت داخله افغانستان نیز این آمار را تائید کرده و گفته که کشته‌شد‌ه‌ها و زخمیان این رویداد همه دانشجویان و افراد غیر نظامی هستند.