توصل طالبان به جنایات فاحش

هرچند خشونت و هراس افگنی سرلوحه فعالیت‌های گروه طالبان را تشکیل می دهد، باآنهم در این اواخر دیده می شود که افراد این گروه دست به یک سلسله جنایات فاحش ضدبشری می زنند، تا فطرت زشت‌تری از خود به نمایش بگذارند. جنایات فاحش بدین معنی که طالبان سعی دارند جنایاتی را در افغانستان انجام دهد که هیچ توجیه انسانی و بشری نداشته باشد. آنان تلاش دارند با انجام جنایات شان حساسیت‌های بیشتری را برانگیزند و این پیام را به مردم افغانستان و جامعه جهانی بدهند که هیچ اعتنایی به ارزش‌های انسانی و بشری ندارند. هدف آنان از انجام جنایات فاحش این است که کار آنان بیشتر در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی انتشار یابد.
وقتی حملات گسترده طالبان بر مراکز ولایت‌ها، گروگان‌گیری و کشتن افراد نامدار و اجتماعی توسط افراد این گروه، کمی مورد ارزیابی قرار داده شود، به خوبی دریافته می شود که آنان به شدت در تلاش اند که با مرتکب شدن جنایات فاحش در رسانه ها خبرساز شوند.
این گروه طی سال‌هی اخیر علاوه بر خشونت‌هایی که در مسیرشاهراه‌ها و مناطق روستایی انجام داده اند و گاهگاهی موج اعتراضات ضد دولتی را نیز موجب شده اند، دست به حملات گسترده و خونین برمراکز ولایت‌ها نیز زده اند که حملات خونین آنان بر کندز، بغلان، غزنی، فرا و برخی مناطق دیگر با پوشش گستردهء رسانه‌ای و بازتاب گسترده در شبکه‌های اجتماعی روبرو بوده.
این گروه حتی در جریان گفتگوهای صلح با امریکایی‌ها و شماری از جریان‌های سیاسی داخلی، رفتار خشن تر و چهرهء وحشتناکتری از خود در گوشه و کنار افغانستان نشان داده اند. آنان از روش‌های مختلف به شمول حملات انتحاری استفاده کرده اند. از تلفات و خساراتی که این گروه بر مردم افغانستان وارد کرده است، حتی بعد از توافق صلح با این گروه هم فراموش شدنی نیست. آنان بسیار بی رحمانه دست به گروگان گیری و قتل گروگان‌ها زده اند. کم نیست شمار قربانیانی که در مسافرت به چنگ طالبان افتاده اند و جان شیرین شان را از دست داده اند. چندی پیش یکی از اعضای شورای ولایتی سمنگان توسط همین گروه به گروگان گرفته شده و به شهادت رسید. همچنان در این روزهای اخیر عبدالصمد امیری مسئول ولایتی کمیسیون حقوق بشر برای ولایت غور توسط افراد این گروه از مسیر راه به گروگان گرفته شده و مظلومانه به شهادت رسید.
بدون شک طالبان با انجام چنین جنایات می خواهند موجی از واکنش‌های اجتماعی را برانگیزد و در رسانه‌ها نیز خبرساز شوند. البته چنین جنایات به هیچ وجهی امتیاز محسوب نمی شود و آنان نمی توانند با مرتکب شدن این جنایات قدرت شان را نشان دهند، بلکه آنان نهایت درماندگی و ضعف اعتقاد شان را به انسانیت و حتی عدم مسلمان بودن شان را ثابت می سازند. از این که بگذریم افراد طالبان روز گذشته یک تعداد خبرنگاران را در ولایت فراه به گروگان برده اند و معلوم نیست که با آنان چه خواهد کردند، هرچند برخی امیدواری ها وجود دارد که این خبرنگاران از چنگ طالبان نجات خواهد یافت، اما جای نگرانی در آن است که این گروه تاکنون خبرنگاران زیادی را به گونه وحشیانه به قتل رسانیده اند و این بار اگر نسبت به سرنوشت خبرنگاران گروگان کمی غفلت صورت گیرد خطر از دست دادن آنان وجود دارد. بدین اساس ایجاب می کند که سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی نسبت به مسایل حقوق بشری و آزادی بیان در افغانستان بی توجه نباشد. همچنان طرف‌های گفتگوهای صلح به خصوص ایالات متحده امریکا که در این اواخر ارتباط نزدیک با نمایندگان طالبان برقرار کرده اند، باید ثابت سازند که روند طولانی مذاکرات صلح با این گروه بیهوده نبوده و آنان می توانند طرف مقابل شان که عبارت از طالبان هستند، را حد اقل در رابطه به احترام به مسایل حقوق بشری و انسانی راضی کنند.