اثرات منفی تاخیر در آغاز گفتگوهای میان افغانان

طالبان به جای راه اندازی حملات با تلفات گسترده ، حملات هدفمندی را در پایتخت و مناطق همجوار آن انجام می دهند. تا طوری به نظر برسد که نیروهای امنیتی این کشور قادر به مهار آن نیستند.

منبع : نیویارک تایمز

نوشته ای از : مجیب مشعل ، فاطمه عزیز و نجیم رحیم

برگردان : سید جمال اخگر

افغانستان، کابل ــــ بامداد ها در شهر با صدای انفجار ” ماین ” آغاز می شود. و شب ها ترس از ترور های غافلگیرانه در ولسوالی های اطراف کابل مستولی می گردد . کارمندان دولت از سوی شورشیان موتر سایکل سوار که آزادانه در رفت و آمد هستند ، هدف قرار می گیرند.

از آنجای که مذاکرات صلح برای پایان دادن جنگ طولانی افغانستان با تأخیر روبرو شد ،طالبان ممکن است کابل ، پایتخت را از حملات تلفات جمعی به عنوان بخشی از تفاهم با ایالات متحده مستثنی قرار دهند و در عوض کار شیوه خود را تغییر داده و حملات هدفمند را که غالباً نیروهای امنیتی قادر به مهار آن نیستند و موقف حکومت را روز به روز ضعیف جلوه می دهد ،پیش بگیرند.شهر کابل دارد آهسته آهسته شکل محاصره را به خود می گیرد.

به اساس گزارش های نیویارک تایمز، در طول هفته گذشته حد اقل 17 انفجار بزرگ و کوچک و ترور اتفاق افتاده است .

صبح روز شنبه 3 ماین چسپکی در جریان یک ساعت منفجر شد و دو حمله دیگر نیز تا اخیر روزبه وقوع پیوست و یک روز قبل آن شورشیان دست کم سه سرباز را در ولسوالی پغمان ، در 15 کیلومتری غرب شهر و درمنطقه قره باغ در 35 کیلومتری شمال کابل، کشتند.

به گفته یک منبع رسمی ، اقدامات امنیتی نا کافی سبب گردید تا در اخیر روز فرمانده امنیه کابل برکنار گردد .

محمد عارف رحمانی ، عضو کمیسیون امنیتی مجلس نمایندگان افغانستان ، گفت از زمانی که طالبان با ایالات متحده در ماه فبروری توافقنامه امضا کرد و به اساس آن روند خروج نیروها آغاز گردید و استفاده از نیروی هوایی ایالات متحده بر ضد شورشیان محدود گردید، این گروه جسارت بیشتر یافته اند.

اما با تأخیرهای مکرر در مراحل بعدی روند صلح – آتش بس و مذاکرات مستقیم بین طالبان و دولت افغانستان – طالبان به عملیات در مقیاس های کوچکتر روی آورده اند که این به معنای نشان دادن حضور آنها در قلب پایتخت و اطراف آن است .

در مناسبت های مهم چون ، مراسم تحلیف ریاست جمهوری در مارچ و روز استقلال هفته گذشته چندین گلوله هاوان بر قلب کابل فرود آمد .

به گفته آقای رحمانی”آنها از زمان برای افزایش منابع و تکمیل حلقه محاصره شهر استفاده کردند.

در حالی که طالبان تلاش دارند تا در مذاکرات دست بالا داشته باشند به گفته آقای رحمانی وی نگران است که دولت افغانستان نتواند در مواجهه با تهدیدات طالبان کار زیادی انجام دهد .

به اساس توافق طالبان و ایالات متحده ، انتظار می رفت که مذاکرات مستقیم در ماه مارچ برگزار گردد اما به دلیل اختلافات بر سر رهایی ۵۰۰۰ زندانی طالبان و ۱۰۰۰ نیروهای امنیتی به تاخیر افتاد.

در نخست دولت افغانستان با این طرح مخالفت کرد و گفت که آنها هیچ نقشی در مذاکرات نداشته اند ، اما پس از فشارهای زیاد دولت ترامپ تسلیم شد.

اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در اوایل ماه اگست گفت که دولت آخرین400 زندانی طالبان را آزاد نموده و مانع نهایی سر راه مذاکرات بین الافغانی را بر طرف می سازد و طالبان گفتند که آنها ظرف سه روز پس از آزادی آخرین زندانی ، مذاکرات مستقیم را آغاز می کنند.اما در دو هفته از زمان آزادی 80 تن از زندانیان ، مقامات افغان گفتند که فرانسه و استرالیا با آزادی چندین تن از زندانیان طالب متهم به قتل شهروندانشان مخالفت کردند.

حمدالله محب ، مشاور امنیت ملی افغانستان ، گفت که پس از آزادی خلبانان و کماندو های افغان ، باقی مانده زندانیان طالبان را آزاد می کنند.

در همین حال ، طالبان از طریق فعالیت های خشونت آمیز و وحشیانه در سراسر کشور بشمول پایتخت و اطراف آن قدرت نمایی می کنند .

مقامات افغان اعتراف می کنند که طالبان در ولسوالی های اطراف پایتخت ، حضور اندکی برای انجام حملات “جنگ وگریز” دارند. گزارش ها مبنی بر ترور کارمندان دولت در ولسوالی های دور افتاده تقریباً همه روزه به گوش می رسد.

یکتن از مقامات امنیتی افغان گفت که تداخل شبکه های جرمی و شورشیان در داخل شهر و اطراف آن کار نیروهای امنیتی را در امر مهار شورشیان دشوار ساخته است .

همکاری شبکه های جرمی با طالبان به این گروه در کنار دسترسی وسیع ، پوشش برای انبار مواد منفجره در اطراف شهر فراهم می کند.عدم موجودیت آدرس و کارت های هویت مناسب در پایتخت، ردیابی این شبکه ها را به مراتب دشوار تر ساخته است.

طالبان مدت ها است که در ولسوالی هایی جنوب وجنوب شرقی کابل خاموشانه حضور داشته اند، و گاه گاهی وسایط نقلیه دولتی را در سروبی گذرگاه اصلی که پایتخت را با شرق کشور وصل می کند هدف قرار می دادند. اما در ماه های اخیر آنها حضور آزاد داشته و اغلباً خانواده ها را مجبور می سازند تا روابط خود با دولت را قطع کرده و فرزندان خود را از وظایف دولتی بیرون کنند ، و برای شورشیان پول و غذا فراهم کنند.

شینكی کروخیل ، عضو پارلمان گفت: “طالبان به سراغ مردم می روند و از آنها درخواست غذا می كنند و هیچ كس نمی تواند نه بگوید.” “اگر مردم می گویند غذای کافی ندارند ، طالبان از آنها می خواهند حیوانات خود را ذبح کنند و از آن برای آنها غذا تهیه کنند”

شورشیان همچنین حضور خود را در ولسوالی های شمال کابل افزایش داده اند و بسیاری از کارمندان دولت را وادار به ترک منطقه با فامیل های شان کرده اند.

طالبان مواضعی را که توسط عملیات های نیرو های کوماندو از بین رفته بود دوباره تقویت می کند.

انها زمانیکه نیرو های ویژه پس از سرکوب آنها به مناطق دیگر کشور برای عملیات می روند ، دوباره بر می گردند.

مقامات و باشنده گان شکردره ،ولسوالی در 25 کیلومتری شمال کابل در مصاحبه ی گفتند که آنها نگران هستند ،که چطور یک گروه کوچک میایند و خود را طالبان اعلام می کنند‌ و به راحتی درین ولسوالی برای خود جای پای باز می کنند.

یک سرباز سابق ارتش در جنوب افغانستان که متهم به همکاری با شورشیان بود ، در حالیکه حدود ۱۰ مرد در کنار وی بود به خانه برگشت .وی برادران خود را تهدید کرد تا ارتش‌ را ترک کنند.

شورشیان بیشتر پس از انجام اولین حمله بزرگ بالای کاروان شهردار کابل که برای دیدن باغ خود به این ولسوالی رفته بود ، پیوستند.

پس از حمله بالای شهردار کابل که در نتیجه آن یکتن از محافظین وی جان باخت صد ها تن نیرو های کوماندو عملیات دو‌ روزه را در‌ ولسوالی شکردره راه اندازی نمودند که به گفته یکتن‌از فرماندهان محلی درین عملیات ۳۷ تن بازداشت شدند.

اما هنگامی که کماندوها از منطقه بیرون شدند ،طالبان که عقب نشینی کرده بودند ، دوباره برگشتند.

عتیق الله امرخیل ، یک جنرال بازنشسته افغان که شاهد‌ سقوط رژیم تحت حمایت شوروی توسط مجاهدین بود ،گفت که آنچه سبب نگرانی وی گردیده سیاست های پراگنده دولت افغانستان می باشد که شرکای ائتلاف با هیچ‌ برنامه‌‌ی حتی تعیین رهبری شورای که قرار است مذاکره با طالبان‌را نظارت کند موافقت کند.

آقای امرخیل گفت که ناهماهنگی کنونی دولت مانند دهه 1990 شورشیان را قادر می سازد تا قدرت را بدست بیاورند.

وی گفت ” من میبینم که تاریخ دارد تکرار می شود”