دیروز و امروز آمریکا و گروه طالبان در هلمند

همزمان با طولانی شدن مذاکرات صلح افغانستان و ارسال سیگنال های مختلف واشنگتن در مورد خروج نیروها، طالبان خواستار تصرف ولایت کلیدی هلمند هستند.

فارین پالیسی-محسن مهمند و علی محمد لطیفی

مترجم : سیدجمال اخگر

افغانستان- کابل : بی بی کوه در سه هفته گذشته حد اقل سه نفر از خانواده خود را در اثر جنگ مجدد بین طالبان و نیروهای افغان در ولایت جنوبی هلمند از دست داده است.

سه هفته قبل ، برادر بزرگتر او در تیراندازی طالبان  کشته شد. چند روز بعد ، دو پسر شش و هشت ساله وی ناپدید شدند.

بی بی گفت “: نمیدانم کجا رفتند .نمیدانم کسی آنها را ربود ” درگیری  مداوم بین طالبان و نیروهای دولتی جستجوی آنها را غیرممکن کرده است ، سه کودک باقیمانده او نیز در امان نیستند .

در‌اخیر هفته گذشته ، وی آخرین پول را که معادل ۶۰ دالر بود خرج کرد – با خانواده خود از طریق ولایت قندهار همسایه هلمند به کمپ موقت مهاجرین در کابل کوچ کرد .

مصائب بی بی کوه و فرزندانش در کمپ شینه ، یک شهرک غیررسمی در حومه شرقی پایتخت که بیش از دوازده خانواده هلمندی را در خود جای داده است یکسان است .

کسانی که از جنگ های اخیر هلمند فرار کردند عمدتاً بیوه های دارای فرزند هستند که اعضای خانواده خود را از دست داده اند. مردانی که در آنجا ماندند به دلیل خدمات مخابراتی نا مساعد غیرقابل دسترسی هستند.

یکی از مادران در کمپ مهاجرین گفت :” ما نمی دانیم که آنها شهید شده اند یا فرار کرده اند. ما فقط باید به بهترین ها امیدوار باشیم. “

در حالی که دونالد ترامپ ، رئیس جمهور ایالات متحده به عقب نشینی کامل نیروهای آمریکایی تا پایان سال جاری پافشاری دارد ، کمپ شینه و نبرد مداوم برای تصرف هلمند نمونه ای از بسیاری از چالش های است که افغانستان همچنان با آن روبرو است.

جوبایدن رقیب دموکرات وی نیز مانند مردم عوام آمریکا از خروج نیروهای شان از افغانستان حمایت می کنند.

با نزدیک شدن سریع انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده  ، و با آغاز گفتگوی صلح میان طالبان و دولت افغانستان ، هلمند به یک چرخه یادآوری تاریک ماهیت جنگ افغانستان مبدل شده است –  و یاد آورنده این که وضعیت امنیتی تا چه اندازه شکننده باقی است.

ده سال قبل از امروز  نزدیک به ۱۵۰۰۰ سرباز افغان ، آمریکایی ، انگلیسی ، کانادایی و استونی یکی از بزرگترین فشارهای جنگ را برای بیرون راندن طالبان از ولسوالی مارجه ، آخرین سنگر بزرگ طالبان در هلمند ، انجام دادند.

در پایان سال مشخص شد که افزایش نیروهای نظامی در مارجه به شکست انجامیده است.

و در پایان این دهه ، مشخص شد که تمام تلاش ها برای از بین بردن هلمند ، بزرگترین مرکز تولید خشخاش‌طالبان در افغانستان ،  نیز ناکام شده است.

و هنوز هم با وجود این همه تلاش های ناکام ، ایالات متحده در حال خروج از این کشور است.

ترامپ می گوید نیروهایش را تا کریسمس به خانه فرا می خواند.

درهمین حال  رئیس ستاد مشترک ارتش‌آمریکا تاریخ  تعیین شده برای عقب نشینی ایالات متحده را  اعلام نکرده ولی در عوض گفته است که واشنگتن باید با مسئولیت پذیری جنگ در افغانستان را خاتمه دهد.

ماه گذشته، جوبایدن نیز طرفدار خروج ایالات متحده بود اما با توجه به این که دنبال هر خروج تهدید گروه دولت اسلامی نیز درین کشور باقی می ماند.

پیام های مختلفی که از واشنگتن پیرامون عقب نشینی نیرو ها  بیرون منتشر می شود، صبر مقامات در کابل را نیز به آزمایش گرفته است .

پس از سالها اطمینان از اینکه افغانستان برای ایالات متحده ارزش استراتیژیک دارد و این بار آن را ترک نخواهد کرد اما این محاسبه غلط از آب درآمد و اکنون ، دولت افغانستان برای خروج احتمالی آمریکا برنامه ریزی می کند.

یک منبع امنیتی در کابل گفت که  اوج خشونت ها در در سراسر کشور ، بشمول هلمند ،  بیان گر آن است که ایالات متحده باید برنامه های خود را برای این کشور فاش کند.

“آنها می توانند بمانند یا می توانند بروند ، اما هر کاری که می خواهند بکنند ، باید خودشان تصمیم بگیرند.

منبع گفت “: ما برای آینده در حال برنامه ریزی هستیم‌ ، حتی در عدم حضور و پشتیبانی خارجی “

مردم عادی افغانستان نیز متعجب مانده اند .

حمله‌این ماه طالبان در ولایت هلمند منجر به آواره شدن ۳۵ هزار خانواده درین ولایت شد و هزاران خانواده دیگر به کندهار و کابل سرازیر شدند.

هلمندی های بی جا شده  در کابل می گویند کسانی که در این ولایت باقی مانده اند به معنای واقعی کلمه در میان  تیراندازی نیروهای افغان و طالبان گیر مانده اند.

ملک عبدالمحمد که فامیل خود را به کابل آورده است گفت ” طالبان دست به شلیک کورکورانه می زند و مردم را در مزارع و خانه هایشان می کشند.”

” من نمی توانم به ارتش افغانستان بگویم که به ما شلیک نکنند و نمی توانم به طالبان بگویم که به ما شلیک نکنند. “

در کمپ های حومه ی  کابل زندگی کردن  خیلی راحت نیست. بیشتر آنها در چادرهای موقت و ساده ای که در بالای مزارع خاکی برپا شده زندگی می کنند.

بی بی کوه گفت: “کودکان ما شب بدون پتو و لحاف  در هوای سرد سپری می کنند.”

پسر کوچک وی در صنف اول در هلمند  درس می خواند ولی جنگ های پراگنده و ناداری مالی آنها حضور وی در صنف را دشوار ساخته بود.

آنها با دیدن استعداد وی  او را به مکتب فرستادند . بی بی کوه در حالی که به پسرش نگاه می کرد ، گفت :”او پسر باهوش من است.

اکنون وی در یک کمپ مهاجرین است و  مانند ۳.۷ میلیون کودک دیگر مکتب را ترک کرده است .

سیاه موی کسی که همراه با چهار فرزند خود به کابل آمده است می گوید حتی در تمام راه  تا کندهار هم ما را شلیک گلوله تهدید می کرد .

او گفت” در ایست های بازرسی شما را تکان می دادند  تا اطمینان حاصل کنند که زنان و کودکان در تیراندازی کشته نشده اند ، اما آنها چه کاری می توانند انجام دهند؟“

بی بی کوه جاده  هلمند  قندهار را  دلخراش توصیف کرد .

وی درباره این سفر گفت: “راننده مجبور بود از طریق مزارع و جاده های فرعی رانندگی کند ، زیرا طالبان در جاده های اصلی مین گذاری کرده بودند.طی چند ماه گذشته ، ماین گذاری به روش مروج طالبان در سراسر کشور مبدل شده است .

در ماه آگست ، اشرف غنی ، رئیس جمهور افغانستان با التماس از گروه طالبان خواست تا استفاده از چنین وسایلی را که “عامل  اصلی تلفات غیرنظامیان” در کشور خواند ، را متوقف کنند.

تلاش اخیر طالبان برای تصرف  هلمند ، همراه با افزایش استفاده از بمب های کنار جاده ای ، اعتماد مردم به روند صلح را سلب کرده است.

در ماه آگست، دولت افغانستان با طالبان در دوحه قطر ملاقات کرده و تلاش کرده تا آینده ای را برای این کشور پس از چهار دهه جنگ ترسیم کند

سیاه موی گفت” :  ما می خواهیم جنگ پایان یافته و صلح بیاید ، با کسانی كه در دوحه نشسته اند چه می توانیم انجام دهیم؟ این ما هستیم که قیمت را می پردازیم.