خود کش و بیگانه پرور

طالبان پس از دو دهه جنگ و کشتار مردمان بی گناه و مایوس شدن از خواب رسیدن دوباره قدرت بالاخره تن به مذاکره داده و در صدد گرفتن امتیازاتی از امریکا ها شده اند. این گروه که با جیب خرچ امریکایی ها و میزبانی قطری ها و حمایت پاکستانی ها در هوتل های مفشن قطر چکر می زنند و خود را داعیه دار استقلال و حاکمیت ملی افغانستان قلمداد میکنند و دلیل سربازگیری شان از میان مردم همین قصه ها بوده است ولی حالا که شرایط طور دیگری شده و اهدافی که باید از مجرای این گروه تکمیل میشد یا انجام شده و یا هم اینها توان اجرایی کردن آنرا نداشته اند و شاید به همین دلائل بازارشان به رکود رفته و چندان خریدار ندارند و غرض بقا و حضور در نظام سیاسی افغانستان ناچار تن به مذاکره و گفتگو های صلح داده اند.

ولی این کاهش خشونت ها و مذاکرات آنها با کشورهای بیرونی است نه با مردم و ملت افغانستان و هنوز هم در صدد کشتار مردمان بی گناه ما اند که وحشت های اخیر شان قتل عام محصلان دانشگاه کابل و مردم مظلوم بامیان و هلمند و صد ها شهروند بی گناه دیگر ما که غرض بدست آوردن لقمه نانی از خانه های شان بیرون شده ولی پیکر های بی جان و خون آلود شان به خانه های شان آورده شده است.

اینکه چرا طالبان نمی خواهند خشونت و جنگ را کنار بگذارند و با دولت و مردم افغانستان مذاکره کرده و راه سعادت و آشتی را پیش گیرند واضح و هویدا است چون این گروه دست آنسوی مرز های کشور ما اند و هیچ گاهی با اختیار و اراده خود حرکت نکرده و هر حرکت شان توسط دستگاه های خارجی کنترول شده است و حالا هم لجام شان در اختیار دیگران یعنی آنهایی که عمق استراتیژی شان افغانستان فاقد حاکمیت ملی و استقلال سیاسی است. ولی امیدواریم گذشت زمان نقاب از چهره طالبان را دور سازد و هم ناکارگی این گروه نزد حامیان شان ثابت شود و هم حیله ها و نیرنگ های شان نزد مردم ما بیشتر از پیش فاش گردد و باشد که روزی همچون خاکروبه های بیکاره در زباله دان تاریخ افگنده شوند چون وعده خداوندی حق است که گروه باطل و فساد پیشه دیر یا زود رفتنی و نابود شدنی اند.