د دوه ورونو کېسه 

دوه ورونه چې سره ډیر خواږه او مهربانه ول ،په یو کروندی کې چې دوی ته د خپلي پلارنی کورنۍ څخه په میراث پاتی وو ، یو ځای یې کار کولو ، یو ورور د کور کهول او ډیرو بچیانو او ښځي خاوند وو ، بل ورور یې مجرد وو، هره شپه او هر فصل کې به دوی د کروندی محصول که هر څه به وو ، د هغي ګټي  به یې سره ویشلي او نیمایی کولي . ،یوه شپه مجرد ورور ته د ډیر رحم او عاطفی او احساس څخه چې د مشر ورور په وړاندی یې درلود خوب ور نه رغی ،او په سوچ کې شو ، چې زما ورور عیال داره دی  او بچیان يې هم ډیر دي.

دا سم کار نه دی چې مونږ هر څه نیمايی کوو، زه  مجرد یم او څه ډیر خرڅ نه لرم ، خو هغه لویه کورنۍ ته څښاک او خوراک برابروی ،دا د انصاف لاره نه ده، راځه نیمه شپه ده او یوه غوټه د غنو یوسم او په پټه یې د ده په درمند کې واچوم ، ځکه که زه ورته ووایم هغه دډیری ګرانښت څخه چې زه پرې ګران یم، دا به قبوله نه کړي ، زه باید دا کڅوړه یوسم او د ده په درمن کې یې واچوم، چې هغه پرې پوه نشي ،په همدې حال هغه ورور چې د ښځي او بچیانو خاوند وو ،هغه هم ځان سره په همدې شپه ناکراره وو ،او د ځانه سره یې فکر وکړ ، چې دا درسته نه ده چې یواځي دي ګوندی هر څه نیمایی کړو.

زما ورور واده نه دی کړی ،د واده د انتظام له پاره پیسو او غلو ته ضرورت لري ،باید چې زه په پټه یو څه غله د ده درمن ته یو سم او په درمن کې یې ورته واچوم ځکه که مخامخ ورته ووایم ،د دير رحم اوعاطفی نه دا راسره نه مني ،نو کڅوړه یې ډکه کړه ، او د خپل مجرد ورور د درمن په لور رهی شو ،او غنم یې د هغی په درمن کې واچول ،دا کار په همدا رنګه دوام درلود ،دا ورونه حیران ول، چې ولی د دوی ذخیره د غنمو د یو بل سره مساوی پاتي دي ، تر څو چې په یوه شپه کې چې ډیره تیاره وه ، ناڅاپه سره مخ شول ،او یو بل یې سره و پیژندل، او یو بل سره ځیر شول، او وار د واره په دې اسرارو پوه شول ،او بارونه یې سره کېښودل، او دوه ورونو یو بل د محبت په غیږ کې یو بل سره ونیول.