زه به هم درسره ځمه

( د اجمل اند د یوه ښکلي نظم په جواب کي)

زه دي هم یمه ملګری ما هم بوزه

هغه ښارته چي په خوب کي دي لیدلی

هغه ځای چي تا یې کړي دي نکلونه

دلته چا په ویښه نه دی ازمېیلی

دلته خلک په پردي آذان ویښیږي

چا د خپل بلال ږغ نه دی اورېدلی

سپېده داغ ته یې د شپې استازی راسي

لا یې لمر پر اسمان نه دی راختلی

دا دي کوم جهان لیدلی دی په خوب کي

دا له کومو جنتونو یې راغلی

دا له کومه کوه قافه را روان یې

چي په لار کي ترابان نه یې وژلی

زه د هغه ښار لیدلو ته یم تږی

چي لري د ربابونو دوکانونه

زه له بویه د باروتو ترهېدلی

ماته راوړه په ګېډیو کي رنګونه

تور وېښته مي په دې لاره کي سپین سوي

د ادم د رباب شرنګ ته انتظار یم

چي کیسې مي د ګودر د پېغلو راوړي

منتظر مي د هغه نسیم رویبار یم

هغه ښار چي تا په خوب کي دی لیدلی

زه مین پر هغه ملک پر هغه ښار یم

هدیره مي د بابا  ده پکښي جوړه

په ارمان یې د نارنج او د انار یم

ماته مه وایه چي نه یې پوهېدلی

دا کیسې چي دي لیکلي زموږ د ښار دي

د زلمیو، د پېغلوټو، د مستیو

د پامیر دي، د هري، د ننګرهار دي

ما یې کړي په دښتونو کي مستې دي

ما یې کړي پر شنېلیو اتڼونه

پر لمن د ګل غونډۍ یم رغړېدلی

شرنګولي مي د میو ګیلاسونه

هغه ښار چي تا یې نکل دی لیکلی

ما یې هم پخوا لیدلي دي خوبونه

ملا جان مي د خوبونو تعبیر کښلی

پر دوږخ باندي صراط او نري پلونه

د مغان د پیر وصیت مي دی په غوږ کي

د خوبونو په لیدلو نه رسیږو

خدا زده چا کاروان سالار دی تېر ایستلی

چي هر څومره منډه کړو شاته پاتیږو.

عبدالباري جهاني

د ۲۰۲۲ کال د مارچ یودېرشمه، ویرجینیا