روزجهانی اموزش وجهالت ما

(24) جنوری ازطرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سوم دسامبر (2018م) بحیث روز جهانی آموزش اعلام گردید و بر اهمیت آموزش بحیث یک رکن اساسی در راستای شکستن حلقه فقر ، عدالت ، برابری جنسیتی ، توسعه پایدارو صلح جهانی تاکید مستدام صورت گیرد . یونسکو( سازمان آموزشی ، علمی و فرهنگی ملل متحد ) امسال این رور را بخاطر محروم گردیدن زنان و دختران افغانستان ازین حق به آنان اختصاص داده است .

درتمام کشور های جهان ازین روز بشکل شایسته آن تجلیل صورت گرقته و همه جهانیان بدون در نظرداشت دین ، مذهب ، رنگ ، جنس ، نوعیت رژیم های سیاسی بر حق آموزش بمثابه یکی ار اساسی ترین حقوق انسانی عدول نا پذیر ابنای بشر تاکید داشته اند .

بر اهمیت تعلیم ، تحصیل و آموزش در طول تاریخ  و از طرف تمام ادیان و بینش های مختلف تاکید صورت گرفته است و در حقوق بین المللی معاصرو منجمله در اعلامیه جهانی حقوق بشر( ماده 26 ) ، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی ، اجتماعی وفرهنگی ( ماده 13 ) ، کنوانسیون مبارزه با تبعیض در آموزش ( دسامبر 1960م ) ، پروتوکول ها و اعلامیه های متمم واعلامیه حقوق بشرکنفرانس اسلامی بحیث حق اساسی و عدول نا پذیرتعریف و مسجل گردیده است ، حقی که هیچ محدودیتی از نظر سن ، جنس ، مذهب ، دین ، عقیده و مسلک آنرا مخدوش ساخته نمیتواند .

ولی هیهات افسوس و صد افسوس !

 در افغانستان ازین روز باید بحیث روز جهانی ضد آموزش یادهانی نماییم .

از بوالعجبی های تاریخ :

در سرزمین که مهد نعره های اهورایی در دفاع از علم دانش وزادگاه اندرز های وخشورانه : گفتارنیک ، پندار نیک و کردار نیک است وآموزش و معرقت با دین و آیین آن عجین است وهر کودک آن میآموخت :

چون شمع از پی علم باید گداخت

که بی علم نتوان خدا را شناخت

و دین آن با اقرآ ، آغاز یافته و خداوند در قرآن سوگند یاد نموده است پیعمبرآن فراگیری علم را بر زن و مرد فرض خوانده است و از طفلی ذهن و روان محشور با این کلام منسوب به حضرت فردوسی وملهم از حدیث پیعمبر است که :

چنین گفت پیغمبر راستگوی

ز گهواره تا گور دئانش بجوی

اکنون ببرکت طالبانیزیم و برداشت متحجرانه طرازدیوبندی زعامت طالبان بیک جزیره منزوی عالم مبدل و حیرت عرب ، عجم ، مسلمان ، یهود ، گبر و ترسا را برانگیخته است . تمام عالم در تعجب اند که ، چگونه درین قرن بیست و یک اشخاص و ذهنیت در جهان وجود دارد که ، صاف و ساده بردساتیر تمام ادیان پا میگذارد و ماورای تمام معیار های قبول شده حقوقی فرمان منع تعلیم و تحصیل دختران و زنان را صادر مینماید !!!

به تعبیر ارسطو تحصیل و دانش ، فرق بین انسان مرده و زنده می باشد وبقول حضرت سنایی : ” ارزش انسان ز علم و معرفت پیدا شود ” و سخن حضرت خیام که : ” جهل خوابست و علم بیداری ”  بملاحظه میرسد که طالبان میخواهند نصف جامعه را به مرده های متحرک مبدل سازند و توانایی اصلی انسان ( دانش ) را از او سلب نمایند . بدون شک افغانستان بدون آموزش به زنان و دختران یک زندان عمومی است .

در کشوریکه یک زن ( رابعه بلخی ) مادر زبان دری است و صد سال قبل ارشاد النسوان و اولین مکتب زنان به همت یک زی برجسته ملکه ثریا بنیاد گذاشته شده است و دها مکتب و موسسه علمی بنام زنان بزرگ فرهنگ سالارمسمی گردیده است ، عایشه درانی ، معجوبه هروی ، رابعه بلخی ، زرغونه ، نازو انا و … اکنون یک نیمچه ملا کم سواد بر تمام داشته های تاریخی ، اسلامی و فرهنگی خط بطلان می کشد و حرف خود را « عین » دین و واجب التعمیل میخواند . ( فاعتبرو یا اوالابصار )

به یقین که از استعمار به استحمار( به ح ) رسیده ایم وزعامت طالبان درک نموده اند که :

دانش و تعلیم جوانان پاشنه آشیل شان است :

درخت تو گر بار دانش بگیرد

به زیر آوری چرخ نیلوفری را

( حکیم ناصرخسرویمدانی )

درین کسوف تاریخ و در حالیکه اپارتاید جنسیتی در افغانستان تحمیل گردیده و جامعه معروض به اپارتاید فرهنگی است ، باید بدفاع از داعیه برحق زنان و دختران برخاست و دفاع از حق تعلیم و تحصیل دختران و زنان را رسالت انسانی خود بدانیم .

همیشه بیاد داشته باشیبم که : حق داده نمی شود ، حق را باید گرفت !

تاریخ جهان و افغانستان ازین سیه روز ها را زیاد دیده است و باورداریم که عمر ظالم کوتاه و د خلکو زور ، د خدای زور دی !

با حرمت

/////////////////////////////////////////////////